На крај го слушавме силното ракоплескање на Марјанти, која прва извикуваше „Ме тон Марко емброс“34 – што моравме во еден глас истото да го извикуваме, стегајќи ја до слепоочницата левата тупаница.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Потоа пловеше некаде во бескрај и не на езерото, зашто го извикуваше името на Марина Крусиќ, небаре тој му е капетан и го води во непознати земји.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
И одам го извикувам, Му кажувам: вака и вака.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)