го (зам.) - игнорира (гл.)

Мисли ли комитетот оти ако тој сака да го игнорира прашањето за јазикот во разни делови на фантазираната, барем сега за сега, автономна Македонија, го игнорираат истото прашање и заинтересираните балкански народности, особено Србите?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Со игнорирањето на ова прашање ние не правиме ни една стапка напред, зашто ако го игнорираме ние – тоа не го игнорираат сите, и мали и големи држави, освен Бугарија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се разбира, ние знаеме од искуствата на сатирата, карикатурата, пародијата дека нашите пријатели луѓе лесно се сметаат себе си „подебели“ отколку што навистина се во културна и социјална смисла; но за Ботеро, не одговара ниту една од овие категории, затоа што неговиот свет потполно го игнорира злото помнење и лошата намера.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Но постои едно прашање што до овој момент речиси го игнориравме.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се укажува и на балканското национал- лингвистичко слепило, кое не гледа дека: Балканците, поттикнати од пропагандата на новата Држава, го учат само нивниот национален јазик на училиште, но го игнорираат јазикот на малцинството крај нив и соседните народи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Секој обид за чистење на јазикот од семиотичките траги на Другиот во јазичната супстанција, води кон крвопролевање: Во еден од заклучоците на Татко и Камилски, беше забележано дека во историјата на народите, на балканските посебно, според кои и настана поимот на балканизацијата, по етничките чистења на народите, обично следеле и чистења на јазиците од туѓите заемки, а понекогаш редоследот бил и обратен...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски добро знаеше дека влегуваа во Татковата приоритетна зона на знаењето и затоа го остави Татко да продолжи: Балканците, поттикнати од пропагандата на новата држава, го учат само својот национален јазик на училиште, но го игнорираат јазикот на малцинството крај нив и соседните народи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во 1987 Nature објави еден есеј во кој двајца физичари се жалеа на растечкиот јавен скептицизам во однос на науката.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Физичарите го обвинуваа овој подмолен тренд на четворицата философи кои ги нападнаа традиционалните поими на научна вистина и прогрес: Карл Р. Попер, кој изјави дека теориите никогаш не можат да се докажат туку само да се фалсификуваат; Имре Лакатош, кој тврдеше дека научниците го игнорираат доказниот материјал за фалсификувањето; Томас С. Кун, кој се залага за тоа дека науката е попрво политички отколку рационален процес; и Пол К. Фаерабенд.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Пробуваше сето тоа да го игнорира.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Гитаристот тоа го игнорираше и го вклучи телевизорот под олтарот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тоа ги возбуди околните икони кои во благ, ритмички занес се исповраќаа по подот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Можам да ја замислам возбудливоста на тоа време, но мислам дека Ренесансата, оставајќи ги нештата надвор од сликата, го игнорира оној дел од нашата психа, којшто е малку нечист и варварски.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
А притоа и Иван отспроти ми мавта со раката.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Со лопата да ги ринеш... сакам да му речам на мојот двојник, но молчам и чекорам, осатавам тој да ми се јави откако ќе утврди колку е непријатно кога го игнорираат твоето присуство.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зонтаг ја изведува аполитичната природа на кампот од аксиомот дека кампот го нагласува стилот, а ја омаловажува содржината; зборува за кампот како отелотворение на „победата на ‘стилот’ над ‘содржината’“, иако поточно би било да се каже, како што брза Зонтаг, дека кампот внесува „став кој е неутрален во однос на содржината“.207 Во други нејзини сочиненија од истиот период, Зонтаг пизми против оној вид критика што го игнорира или го „тривијализира“ стилот и што за таа сметка му дава предност на „толкувањето“ на „содржината“; таа повикува поимот содржина да се стави каде што му е местото.208 Но, кога сме кај кампот, тоа што машката геј-култура постигнала победа на стилот над содржината, ја вознемирува Зонтаг.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не реков ништо. Го игнорирав неговиот заклучок.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А мојата волја го игнорира ова случајно поврзување.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А тие го игнорираа дождот; стоеја и се џареа во мене потпрени на оградата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- И не треба да го игнорирате – рече Грофот – сомнението е многу корисен советник.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Сличен став сретнав – реков - и во песната на Самоников „Љубов”: Токму во сомненија ги наѕирам на спокојството патеките.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
(Запира. Исчекува. Гледа дека и двајцата го игнорираат. Бесно.) Па, да. Свест. Дисциплина.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)