го (зам.) - здроби (гл.)

Никогаш, никогаш во својот живот не натрапал, на некого или на некои, за кои му се стори ако не со машка снага тоа со духовна можат сѐ и секого да го здробат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во еден миг борачите се приграбија преку половина, тогаш на сите им се стори дека е сѐ свршено, дека Исо ќе го свитка вудве Лазора, ќе му го здроби `рбетот, но се случи спротивното: Лазор му се извлече на Иса малку настрана, го преграби одзади за половина и како да беше од лесен полесен го префрли преку левата рака и го акна од земја.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Додека Лазор полека се иставаше од местото на борење, едно Арнаутче истрча од џганот и му удри нож во левата слабина.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Целото големо знаење што го има (вклучувајќи го тука и она побизарното, што така фино го отсликува неговиот маниристички сензибилитет: за разни детски игри, пагански обреди, необични симетрии, јазични игри...) на Гринавеј како да му служи само за да го здроби под валјакот на своите моќно апокалиптички филмови.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Одекна уште еден тресок. Некој го зел стаклениот тег за хартија од масата и сега го здроби на парчиња од каменото подножје на каминот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кети, тој може со голи раце да ги парчоса темелите и бетонот да го здроби во пепел, но никогаш нема да може од бетонот да ја одвои нејзината сенка, исто како што не може да ја одвои својата сенка од своето тело, или своето ехо од својот глас.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сувиот тричник би бил премала награда за едно вакво благородно дело, за една ваква немерлива верност, па Бојан отчепи парче од својот леб, зеде и малку сирење, па сето тоа го здроби, го измеша и го изгмечи. Сосем добро за проретчените Караманови заби.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Мислев дека мојот голем камион ќе го здроби неговиот штафелај.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тој не можеше да му избега на неговото ловечко око, тој го виде сосема добро како тоа му го здроби телото на овој близок заскокан ѕвер.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Мускулите, со кои немаше што да работи, престануваат да му просребруваат, во нив гаснеше онаа маѓија на потребата од напнување, додека стоеше таков, со ноктите вкопани во дланките, со дланките прежилени од своите сопствени нокти и едвај здржувајќи се да не тресне нешто со тупаниците така, за да го здроби со еден замав, едвај задржувајќи се себеси да не истрча низ вратата и да земе да го гази оној снег, да го пробива тој изнаврнат снег, да го изоди сиот сѐ додека здивот не земе да му бие во него како тапан.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Претседателот пукаше. Пукаше тој од својата автоматска пушка, со чија што цевка пред малку беше го здробил стаклото.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Главата на тој крмнак како да чадела низ крвавите ноздри и како да се потргала од живата безобличност на сенките; забите во зинатата уста биле потемни од танките усни - и мртви се заканувале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некој со топук се обидел да го здроби недоречениот стих на Мевлана. Попусто до проклетство. Забите уште повеќе се разголеле.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Под нив, под нивната петица, Баге е само еден лански лешник, кој само ќе крцне кога ќе го здробат и ќе се види дека одамна е празен, дека да стапнеш на него чинело колку да покриеш плунка.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Богуле го зграпчи столчето и го здроби огледалото: се растурија парчињата. Седна да се смири, но пак не можеше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)