го (зам.) - згази (гл.)

Можеби некој го вдомил, се навикнало на улицата, или го згазило кола.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Му закажав војна на инаетот од инает сакав да го згазам и закажав војна на омразата зошто и неа ужасно ја мразам Му закажав војна на гневот го прогонував и кон него се гневев му закажав војна и на гревот за малку и него ќе го средев Му закажав војна на стравот и сакав од страв да го стресам му закажав војна на егото и него да го обесчестам Му закажав војна на лукавиот и лукаво сакав да го сотрам ѕверот се разбуди во мене да го уништам и него ќе морам Си закажав војна со себе безпоштедна со премногу мртви си закажав војна без крај војна со страдања и жртви
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Со пајтон стаса и чорбаџи Робе... Облечен во црни европски алишта, со низок фес на главата и дебел златен синцир на елекот, Робе се качуваше достоинствено по скалите, внимавајќи притоа да не ѝ го згази фустанот на жена си, кој ѝ се спушташе и ѝ се влечеше со задниот дел по штиците.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Можеби, поинаку спакувано. Промени позиција. Пробај и зачекори без да го згазиш.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Коларов го згази трамвај пред тргнување, а Хаџиевски повторно го затворија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој не се обиде да порекне ништо, а кога болката ми го згази достоинството, кога паднав пред него плачејќи, не се обиде да ме утеши.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги кренав рацете, ги допирав прстите на неговите раце барајќи некаква надеж и поткрепа, но неговите прсти остануваа неподвижни.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кутрето застана сред играта со нас и се стрча накај Кате.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Твое ли е?“ запраша Дејко. „Утринава го најдов пред нашата зграда. Со Марко го прибравме.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Многу ви благодарам“, рече Кате, „можело да заталка подалеку или да го згази некое авто.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Непромислено влегов во стапица, за еден миг си го згазив планот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
На патот во автобусот си размислував колку лесно го мавнав животот, во темница, полузаспана и како на јаве гледав: на мојот иден живот вратата му се отвора црна, соба темна без прозорци, од никаде нема зрак од сонце и си помислив, тука ќе ги одгледувам моите цветови.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)