Како да се срами, како уште да го затскрива лицето од војниците.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Воздушести платна, наместа шареникави, боејќи ги зраците, го затскриваа скржавиот и удобен мебел.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Тогаш, придушувајќи го шумот со својата дланка, тој ја откочи пушката, а после, крадешкум подавајќи се од зад стеблото, гледаше по долинката пред себе. Ништо не му го затскриваше погледот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ги отворам очите, а над мене едно дрво ту ми го затскрива сонцето, ту ми припушта светлина.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пилиштата ни го затскриваат сонцето и нивните сенки ни паѓаат над лицата, на дланките.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)