го (зам.) - засегне (гл.)

Се разбира, јас не ги познавам ниту албанскиот, ниту македонскиот јазик, но ќе бидам загрижена доколку мојата забелешка би го засегнала вашиот преведувач, но еве за што се работи!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Тој не си ја крши главата со таквите марифети на Родна, не го засегаат ни издолжувањето на вратовите на неговите синови, туку што веќе нема сон во неговите очи кога веќе нема сон сигурно е и време да се станува.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ако воопшто е можно некогаш и некаде песната и да исчезне, бездруго нејзиниот крај ќе го засегне јазикот, барем толку колку што јазикот бил засегнат и со почетокот на песната.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Семејните драми компулсивно се одигруваат претерано, се преувеличуваат крајно несразмерно со сето она што видливо го засегаат, па оттука неминовно се и театрални.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во минијатурниот свет на семејството, меѓутоа, нема ништо иронично во однос на изведбите било на љубовта, било на омразата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Гледачот кој е геј- маж, ексцентрично сместен во однос на канонската форма на семејството јадро, исто така има поголеми изгледи од стрејт-жените и од стрејт-мажите да негува иронично гледиште кон драмата на самиот семеен судир.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дури и денес, филмските критичарки феминистки и натаму спорат, и тоа многу ревносно, колку сериозно треба да се сфати филмот – поконкретно, колку сериозно треба да се сфатат феминистичките импликации на филмот – прашање што геј-критичарите во голема мера го пренебрегнуваат и кое, изгледа, не ги интересира.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа е она „општествено-потребно значење” на доцнограѓанското општество: Нарцис, кого „социјалните игри” не го засегаат, кој длабоко во себе содржи еден изопштеник и освен тоа не ги почитува „правилата на играта”, кој не се држи до задолжителната симболичка идентификација, го презема симболичкиот Мандат и кој во интерсубјективните односи го заобиколува премногу интензивниот еднонасочен допир и му дава предност на универзалниот промискуитет, за кого примерот на социјалниот живот, „социјалниот успех” е манипулативно владеење со блиските луѓе и за кого жените се неизоставно посочување на „мајчинското“ над-јас, при што казната за неуспесите не е веќе чувството на вина туку непознатата мачнина и кон себе свртениот агресивен бес...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)