го (зам.) - зазборува (гл.)

А на Зоки му е здодевно тоа молчење. Сака да го зазборува.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Му се кладе учителот: сè што знаеше и умееше употреби само да го зазборува, да му го чуе гласот.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Одново го зазборувам, го завлекувам од молчењето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Дали има кај вас ветар во магла, го прашувам јас Витомира, го зазборувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)