И при секое ново прикрцкување на неговите очници тој сеќаваше како прстите на познатиот ладен грч му се стегнаат под гушата и просто го задавуваат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Божем го задавува му рече: - Умирај , будалче, ако ти е мил животот!
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)