го (зам.) - забрише (гл.)

Со една рака се потпре на бутината, а со ракавот од другата го забриша испотеното чело.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Баба Петра го одврзува испотениот коњ, со ’рженица го забришува, па ѝ вели на Ѕвезда да го прошета.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Човекот со шапката го забриша лицето и уште посилно завесла кон брегот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Можеби сака да го забрише стаклото, да купи миризлива елка или да се поздрави со некого во соседната колона.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
- Студи - повтори дедо Васја. - Да умираш е потопло.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)