го (зам.) - дочекува (гл.)

Така сега Крле прескочи уште првата година во II одделение и со својата бистрина и надареност просто го зачудуваше како даскалот така и сите ученици, а најмногу од сите се чудеше и со особено задоволство се насладуваше Нешка, која сега немаше потреба на часот скришум да го погледнува, ами на секој одмор сѐ го дочекуваше заедно да излезе со него и брата ѝ Стојана и тројцата да си ги повторат задачите или да си играат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Со издив на олеснување го дочекував големиот станичен перон во кој се наредени триесетина колосеци кои дејствуваат грандиозно.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Секој пат го дочекував крајот на програмата и временската прогноза.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
V. Како дете го дочекував дождот со затворени очи.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Не му беше толку до рибата, колку што се плашеше од бабата која секој ден го дочекуваше со зборовите: „Пак ли се враќаш со празна торба, старо аро?“
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
И тука го дочекува часот кога стариот ќе му заповеда да ги залости ќепенците. Молчејќи се упатуваат дома.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Жонглирав со куп јајца и го дочекував од воздух секако - со уста, со нос, со чело.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Аирлија да биде, поп Јанче во куќава моја! (оди и го дочекува бакнувајќи му рака) Како така ти во куќава моја без себап?
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Присебните трчаат на сите страни, ги прибираат во бараката, и така наизменично, помагајќи си, многу од нив го дочекуваат својот суден ден.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Не му беше толку до рибата, колку што се плашеше од бабата која секој ден го дочекуваше со зборовите: „Пак ли се враќаш со празна торба, старо аро?“
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Но ѕвонењето го дочекуваше од куќите покрај кои трчаше! Јуреше и натаму.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)