го (зам.) - доубие (гл.)

Бара, не наоѓајќи веќе, зборови со кои ќе го доубие невидливиот раненик.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Не сакаше повеќе да ги гледа ни да ги слуша грстовите земја што паѓаа на капакот од сандакот во гробот, како камења што го доубиваат пулсот на слепоочниците закопувајќи го длабоко во утробата на умата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)