Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Решението го потпишува службеното лице кое го донесува (чл. 214, ст.1 од ЗОУП). 59 Митревски против Центар за култура Спор за враќање на работа1 Qui tacet consentire videtur.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Уставниот суд прво реши да поведе постапка (в. Решение на Уст. суд, У.бр. 155/2008-0-0 од 20.XI.2008), но по неколку месеци истата беше запрена со штуро и правно неиздржано образложение (в. Решение на УС, у.бр. 155/2008 од 14.I.2009).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ова засрамувачко и нелогично решение Судот го донесе со мнозинство гласови на судиите, во состав: д-р Трендафил Ивановски (претседател кој подоцна беше „лустриран“), д-р Наташа Габер – Дамјановска, д-р Зоран Сулејманов, д-р Гзиме Старова, Игор Спировски, Лилјана Ингилизова – Ристова, Исмаил Дарлишта, Вера Маркова и Бранко Наумовски (кој подоцна стана претседател на Судот).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Решението мора да ѝ се достави на странката во оригинал или во заверен препис (чл. 209, ЗОУП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Заплетот, се разбира, требаше да го донесе волкот.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Нерамномерното движење за навлаката на автобусот ми го донесе најзиниот задник в скут. Полека- полека ѝ се залепив за задникот.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Таа го донела во мојот гроб, си велам и при тоа сфаќам дека дембелот, каков што е вака крупен и снажен, може да ми стане па од сопствениот ковчег да излезам претепан.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Султана му го донесе фесот и ќуркот.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

И тоа утро Гоце рано отиде на дуќан, и тоа утро Султана му го донесе на Никола редовното кафе.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Стравот ме натера, писмото од Агна што ми го донесе поштарот следниот ден, да немам сила да го отворам. Беше среда.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Тогај, беше 1858, се зазедов да се изгради нова црква, да се исправи камбанарија со камбана и што е најважно, во црквата се отвори и училиште и подоцна јас го донесов нашиов учител Димитрија да ги учи децата на народен јазик.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Само еднаш Коте Буџе ме сретна во дворот, ми донесе писмо од брат ми од Мелбурн, му го дал поштарот (поправо, знам, Коте побарал, брзо-брзо тој да го земе за да може самиот да ми го донесе).

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Десно до машината го забележав големиот плик што ми го донесе утрото поштарот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

- Тоа дете, имаше многу лоша среќа, мајка му почина таму во Австралија ... едвај успеав да го донесам овде, колку-толку, да му обезбедам дом и некаква грижа ... потоа доживеа сообраќајна несреќа и го загуби едното око ... и таа е балерина сега, во средното балетско училиште ... но немаме никакви средства за да напредува во училиштето, а многу е талентирана ... огромна штета би било...

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Сребрениот есцајг што мајка ми го донесе од Русија сѐ уште го користиме кога ручаме во Лисиче, сега без неа. ...

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Мириса морето и Солун за првпат му се чини дека има пријатна арома, не онаа мешаница од мириси од чаршијата и пристанишна смрдеа што постојано му ги дразнеше нежните ноздри.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Потоа го донесоа и Јехуда Давидовиќ. Бенвениста Давидовиќ не можеше да го поднесе ова.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Стојат така зад стеблото на јаворот, на гимназискиот излет кога првиот бакнеж шумоглаво ѝ го донесе мирисот и вкусот на непочувствувани билки. Сега се затечува себе си со затворени очи, со усните наместени за бакнеж и одмавнува со главата како да сака да го отфрли забрзаниот тек на мислите.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Ја најдоа утредента и ја закопаа набрзина комшиите од маалото, без присуство на никого од семејството.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„Зошто е потребно изживување, толку бесполезно трошење достоинство и енергија?“ - му поминува низ главата на Максимилијан Мертен, кој размислува правнички ефикасно, практично, онака како што е формиран во неговата нагорна кариера, која најнапред поради личното пријателство со Фирерот, го донесе од местото јавен обвинител на Берлин, по почетокот на војната, на позицијата на началник на одделот за економски прашања на војската, управник на окупираната зона на Солун и Егејот и така натаму, и така натаму, како што самозадоволно констатира секој ден погледнувајќи се во огледалото на излезот од својот луксузен стан.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Прекодирањето го донесува веќе споменатото темелно сознајно-теоретско прашање, да ли постои било што, што не залажува?

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Пред него на прозорчето стои шише ракија, го донесе да се опие, но одвај е отпразнето.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- Да порачаме уште. Виното го донесе сега млада жена, таа што ја чу Кочо да зборува зад преграда. Таа одеше лесно и насмеано.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Тоа лето го донесе почетокот на војната, Германците удрија на Полска.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Можеше и да не се случи ништо особено, ќе си течеше и натаму сѐ без потрес, само да не го донесеше патот тоа девојче пред Боцевата берберница.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Сакам вашето лице да го има само она што сакаме да ѝ го соопштиме на публиката - она што го мислите”.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Овој начин на работа со еден единствен објект Хичкок го донесе до совршенство во Прозорец во дворот (1954), мајсторски работен, возбудлив и духовит трилер за опасностите што ги носи ѕиркањето во туѓите станови; целата приказна е раскажана од страна на човек кој заради скршената нога е врзан за столица на тркала.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

На одење дома учителот рече: - Ќе напишете состав за првиот снег. В понеделник ќе го донесете.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Ми го донесе Марко и ми рече да ти го предадам лично тебе. Веројатно ни објавуваат...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

- Учителке, ако ви е тешко, тогаш... Јоле има магаре... Нека го донесе...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Аларах демне зад Алпите и чека Римјаните да му го донесат златото. Насетувам знаци, велеше, кои повикуваат на песна.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Тој ветер раскажува дека светоста на народот е јазикот и дека камењето сега раскажува за него. ***

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Само едно не ми е јасно и ден денеска: Зошто она здробеното не го истурив од ранчето, туку го донесов дома!?

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Јадење имаше: сите носеа јадење.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Многу ви благодарам“, рече Кате, „можело да заталка подалеку или да го згази некое авто.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Твое ли е?“ запраша Дејко. „Утринава го најдов пред нашата зграда. Со Марко го прибравме.“

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Погледнав и видов: кутре - црно кутре. Сосем црно кутре. „Зошто го донесе кај мене? Пак ли да си навлечам некаква беља на глава!

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Ќе го донесам и другпат да си поиграте со него“.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Пред вратата стоеше Дејко, зазбивтан и возбуден.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Ја подоткри јакната: „Гледај...“ ми рече, „гледај што најдов пред нашата зграда“.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Учителката организира да не се двоиме, заедно да седиме, заедно да јадеме, заедно да играме.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Борис со биноколот забележа како откон селото Будимерци се движи народ; препозна дека не се селани, ама не личеа ни на аскери.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Таман го донесе муабетот Марко. — Ах! да си ми жив Марко.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

И најпосле, кога го дотераа и Бојка и почнаа да го бијат Толе го донесе решението за спасување и одмазда.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Сите селани ги начулија ушите кон разговорот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— А, така де, така. Ќе жениме Толето, ами как! Ете еден невеста повеќе во нашиот чифлиг — му се направи ќефот на Адема оти Трајковица сама го донесе разговорот за кој самиот тој дојде.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Е, до кај бевме со муабетот, чорбаџи Јован? — праша Адем наместувајќи ја запалената цигара на долгиот чибук со скапоцен килибар на крајот, којшто Катето веднаш го донесе.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Пукнаа пушките, паднаа тројца, а Стојче и Најдо промашија, што многу го ожалости Толета. Со бесен вик се назагнаа надолу и со петшест скока беа кај Јована и Бојка и видоа што стана.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Оти да не вара? — одговори тоа и ги прибра чашите од стариот и нов господар, та си излезе да го донесе чибукот од Адема.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ти почна една добра работа и а доведе до еден пат.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Бешот го донесе муабетот и му го остави на учителот Атанаса да мy каже тој што ќе сакаат од него.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Според сведението што го донесе сношти попот тие зеле десет брави месо и десет фурни леб.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Значит, седумосум, наши на еден нивни; не ќе свршат работа?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Овчарот се изгуби, момчето што го донесе извештајот за амнестијата си ја нарами торбичката и си киниса, ветувајќи им на војводите дека нема да ги предаде на аскерот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

На 31 декември 1946 година, Президиумот на Уставотворното собрание на НРМ го донесе првиот Устав на Народна Република Македонија.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Тој претставуваше акт со кој се изразуваше националната слобода на македонскиот народ; државноста на македонскиот народ; акт со кој Македонија се вградува во федеративната заедница на југословенските народи, и на крај, акт концепиран врз основа на уставните определби зацртани во Уставот на ФНРЈ од 1 јануари 1946 година, кој Југославија ја третираше како сојузна држава од републикански облик и заедница на рамноправни народи и народности.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Сузан го донесе пивото; потоа ги остави насамо.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Дваесеттиот век отвора промена во свеста којашто е барем толку суштинска, колку што е просветлувањето што го донесе Ренесансата.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Во самиот себеси, ќе го донесе.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Може да се наведе уште една причина, поедноставна и веројатно позначајна: бројот 14 на списанието Arbalete, кој требаше да го донесе и текстот на драмата, никогаш не излезе.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Опседнуван од константните налети на хедонистичкото претчувство и борејќи се со чувството на себе-гадење, конечно го донесов проклетото нешто дома и се нурнав главечки во него.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ники Хаслам ме однесе кај неа на вечера во станот на Парк Авенија.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Некако успеав да се доберам до еден примерок и додека ја држев книгата во рацете, се сеќавам дека размислував за тоа како еден булимичар мора да се чувствува исто вака додека хипнотички се движи кон фрижидерот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Таа дала оглас во весник - потребен чистач - и се појавил Мик.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Годините до 76-та кои со право го резервираа местото на Ворхол (и Кепот) во нашата културна историја, одамна поминаа.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Таму беше и Дејвид Бејли кој со себе го донел пејачот на некоја рокенрол група Ролинг Стоунс, која во тоа време свиреше по северот на Англија.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Така што Диовецот мораше заради него да оди зад шанкот и таму од бочва да точи во бокалот за да го донесе на маса со јака од пена.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

- Јас ти го донесов тебе за дома, а не да го носиш во бифе. - Зошто ми е дома?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Со тоа, како да си го поврати спокојот, по немирот што ѝ го донесов.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Татко беше навален со лицето над самото биро, врз неколкуте отворени страници од последниот Медицински гласник што му го донесе дента неговиот пријател.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Може да се рече дека судбината, во вистинскиот миг, му го донесе Сокол Мечевски, блискиот советник на Водачот за прашања од историјата.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Трагите од отоманско-европското модернизирање, што некогаш го донесоа пругата и градската оска, с уште беа присутни на Широк сокак, иако новите времиња си го наметнуваа својот белег.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

По Татковата вечера, откако го донесе чајот за обајцата и пивна една голтка, Мајка прва се огласи: - Успеав, со децата, да ја доведеме некако куќата во ред. Остануваат уште книгите да си ги распоредиш.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Во рацете држеше еден од сиџилите што, кришум, му го донесе Сокол Мечевски од Архивот.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Мајка му го донесе, за вечера, подгреаниот ручек. Тешко стави залак в уста.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Мајка, кога го виде расположен и ведар, му го донесе диеталниот ручек, добро парче месо, пилешко, од вчерашниот тикуш, а за пријателот, парче пита, со маштеница од козјото млеко што го купувавме од соседите кои, скришум, чуваа кози.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Најпосле, го донесов стариот магнетофон што го употребувавме во редакцијата на весникот.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Лебот што завчера го донесе од село уште беше мек, но момченцето беше навикнато зимно време да јаде потпечен леб, па отсече едно долго, тенко парче, го стави на машата и го принесе на жарот.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Извади едно парче, го донесе над огништето, го исчисти од солта, па го исече на четири парчиња.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Се насмевна, а мислите веднаш му го донесоа пред очи драгиот лик на дедо му.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Во оние неколку спокојни минути додека седеше врз трупецот, го донесе решението за мртвата овца.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Потоа дедо Иван си влезе во колибата. Седна до огништето, ги приспотна гламните, па го дофати она шишенце што му го донесе Бојан и потргна два-три пати.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Само еден меѓу крстовите во гробиштата немаше име На него беше развило гранче со неколку листенца И под него си спие овчарот Некогаш, во една далечна квечерина, на своите раце како на постела Што нѝ го донесе првото јагненце што ни се родило.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Решението за престанок на работниот однос го донесува директорот на јавното претпријатие, против кое работникот има право на жалба до управниот одбор во рок од 8 дена од приемот на истото (чл. 37ч). 110 ЗАКОН ЗА СТЕЧАЈ Законот за стечај (ЗС) е донесен во 2006 година,108 со што престана да важи дотогашниот Закон за стечај од 1997 година.109 За периодот на нашата анализа (2010 – 2014), новиот Закон за стечај има претрпено вкупно 4 изменувања и дополнувања.110 Со рогацијата од април 2011 година дојде до намалување на износите на глобите предвидени за должникот – правно лице и одговорното лице на должникот – правно лице, (чл. 6 од ЗИДЗС/апр.11) трговецот – поединец и одговорното лице на трговецот – поединец, (чл. 7 од ЗИДЗС/апр.11) а беше воведена нова казнена одредба за стечајниот управник кој нема да внесува или неажурно ќе ги внесува и доставува потребните податоци. (чл. 8 од ЗИДЗС/апр.11) Со измената на Законот за стечај од 31.05.2013 година е предвидено дека одлуките за објавување на повик за одржување на собрание на доверители, како и известувањето за вршење увид за во план за конечна распределба на средствата и известувањето за вршење увид во табела за утврдени или оспорени побарувања се објавува на веб страницата на Централниот регистар на РМ и во еден од трите најтиражни дневни весници кои се дистрибуираат на целата територија на Република Македонија. (чл. 3 од ЗИДЗС/мај.13) До дополнителни измени дојде и кај побарувањата од повисок исплатен ред кои дополнително беа дополнети и со придонесите за здравствено осигурување и осигурување во случај на невработеност. (чл. 66 од ЗИДЗС/мај.13) Третото и четвртото изменување и дополнување од ноември 2013 и февруари 2014 година не донесоа некои позначајни промени кои се поврзани со остварување на правата од работен однос. 108 Закон за стечај, Сл. весник на РМ, 34/06.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Го донесе една страчка, која беше, долгогодишен поштар во овој крај и разнесуваше пошта и вести.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Сите тие работи на Паца ѝ беа дел од чеизот што го донесе во куќата на Спира Клечев.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Томе прв го донесе кучето негово. Врзано со едно пороже. Не на синџирот.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Знаете, многумина рано-рано ќе го донесеа кучето, ќе ни го оставеа врзано и одеа да си ја гледаат работата.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Ова беше еден крајно заморен напор којшто конечно ми го донесе својот горчлив резултат.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Главина го донесе кучето и рече: „Еве ви го! Земете го и убијте го...! Ебете си мајката“, ни вели.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Тие ми го донесоа гласот за необичните луѓе.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

А кучето секој мораше да ми го донесе лично мене.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

„Жена ми го донесе од некаде“, рече колегата Никола, што за господин Гроздановски не беше никакво изенадување.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Дури во Второто српско во 1924-та на адреса на Јанческите стигна едно писмо од Белград, го донесе пошарот од Тополчани.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Но како никој, ни копуците, како што беше Борис Енда, не се согласуваше да влезе во колектив, Пената, на една конференција организирана за влегување во колектив и против бога, фати облог со мажите дека тој, ако се согласат тие да влезат во колектив, и за да им докаже дека веруваат во глупости, сам, ноќе на полноќ, ќе отиде на Самовилец и оттаму, за доказ дека бил, ќе го донесе копаничето со кое луѓето црпеа вода од кладенецот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Крсте им нареди на домашните да носат шест недели црно за Благуна, а потоа сите жители на Потковицата ги обиколуваше и ги наговараше да се согласи да го примат Видана нивни.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Другиот ден, во време на пладнина, овчарите го донесоа мртов.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Во писмото Благуна, беше нејзино, ги молеше, ги заколнуваше Јанческите да се сторат луѓе и да го примат кај себе единственото нејзино машко дете, Видана.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Кога го донесоа, Максим со кочија го донесе, беше кожа и коски сторен.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

По завршувањето на некакво техничко училиште во Крагуевац, Неделко долго службуваше по малечките железнички станици низ Србија и низ Босна, сѐ додека, во 1934-та, не го донесоа за шеф на Бакарно Гумно.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Може е некој, заусти да му рече на Јосифа Може е некој Тополчанец кој има болно дете па го донесол кај тебе но не знае кај живееш, но го запрува и гласот и мислите и дишењето; тешки, бавни и завлечкани стапалки се качуваат пругоре по скали на чардак.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Кога се врати дома, по сфатката со Дамческите, за да се успокои, не се качи горе, во харемот, туку нареди да му постелат под црницата и таму да го услужат со татли кафе, локум и студена вода а потем заповеда и Коранот да му го донесат тука.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Осаменост ли, лукавоста ли на овега, или пак тоа го сторил за инает на браќата и братучедите од кои никогаш не престана да се чувствува предаден - управувањето со Имотот му го препуштил нему, на Сима Симиќ, српски пропагандист, а сам со неколку книшки што го донесол со себе Симиќ, се здал да ги „просветува“ потковичаните.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

А кога жителите на Потковицата гледајќи во враќањето на Видана можност колку-толку да ги окајат своите гревови направени спрема мајка му и спрема сиот сој Јанчески, оставија на него, тој да реши што ќе направи со Видана, Крсте, уште и пред Акиноските да го донесат Видана, му соѕида куќа во Јасики, а кога Акиноските, во пролетта 1939-та го донесоа Видана, му издвои една крава, десетина овци, нива и ливада од своите и им нареди на жените тие да се грижат за Видановото домаќинство; да го перат Видана, да му готват и да му го вратат домазлакот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Оттогаш, од минатата сабота, Лазор, кутриот, гори во треска, а Јосиф бдее над него, и дење и ноќе, и со разни лекарства му ги плакне раните и му ги ублажува болките.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Целиот тој ден, прв ден Водици, дома, во гостинската одаја, каде што го донесоа, собираше душа, кутриот, и доцна вечерта ги премина. Алелуја, алелуја, аалелујааа!...

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Таму, во кујната, Јосиф со усвитен нож му ги извади куршумите од плеќите и му ја запре крвта, а потоа, и пак помешечки, го натоварија на кочијата Дамчески, во меѓувреме сам Костадин ја дотера, и ова време, околу мала ужина, ни жив ни мртов го донесоа во Потковицата.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Но токму тогаш во Потковицата стигна глас, го донесоа воловарчињата, дека некој вооружен човек, кој зборувал чисто христијански и кој не бил сам, зедно со него јавала и една мома, го поздравил Арслан бега и му порачал да дојде таму, Блатото Чепиговско, кај местото Плазики, за заедно да ручаат „јуначки ручек“.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Богатин го донесе виното, полна кофа, и тој зеде да пие.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Прикрепувајќи го едниот од едната и другиот од другата страна, Максим и Јосиф го изнесуваат Лазора од гостиската одаја на чардак.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Во меѓувреме, овчарите што го донесоа мртов Пената, ги осомничија дека тие го убиле и ги затворија, а заедно со нив затворија и уште неколкумина мажи.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

А кога во пролетта во 1939-та Акиноските му пишаа дека Благуна умрела и дека тие се се готват Видана нејзин да го донесат во Потковицата, па ако не сака тој, како сој, да го прими кај себе, тие ќе го задржат на својот имот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И не се запре само на тоа. Зашто болеста на Видана му беше таква, да не може да работи во полето, и покрај противењето на општинарите од Тополчани, во согласност со жителите на Потковицата, го постави за падар, да го чува нивниот синор.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Ете оттогаш, од ова време минатата сабота, откога го донесоа Лазора помешечки испружен на кочијата Дамческа и го искачија во гостинската одаја Акиноска, трае оваа возбуда во Потковицата.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

За награда ние од Стан го донесовме син ти, толку нажалени сите: да не биде храна на птиците грабливи, нити плен да им стане на пците.

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Јас му се молам на господа (се завртува кон иконата и се крсти) и на свети Никола златен само да ми го донесе здрав и жив... та како било.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Задржи го, мамо, синиево додека го постелам чаршавов и го донесам комадон. (Го фрла чаршавот и излегува).

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Ти си мислам, како што оваа година родија многу грозје лозјана, да сака господ да ни го донесе Анѓелета...

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Еве, сестро, тебе ова сум ти го донесол. Со здравје да си ги носиш. Дома и нешто друго ќе најдеме...

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

(Ката ја држи софрата поткрената на чаршавот сѐ додека Ана не го донесе комадот и тогај ја пушта, поради обичај да не стои празна синија ставена).

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Море ти реков, нека ми го донесе мене господ со здравје детето, та со тоа што се нашло ќе го женам. Пак санким не се купува!

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Нека ми го донесе мене господ со здравје Анѓелета та и без ракија и без вино ќе направам свадба.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

АНЃЕЛЕ: На, земи еден бакшиш зашто ми го донесе куферов. Доста ли е?

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

МАРА: Зборот ми беше, оти рече „Да ни го донесе господ Анѓелета како што има оваа година родено многу грозје...“

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

МАРА: Господ само убавина да даде, ама поголема убавина од детето да ми го донесе не барам.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Што не ми отишол умов мене да го донесе господ Анѓелета за тоа што се родило многу грозје, туку тебе!

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Штом ќе биде готов ќе го донесат.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

А му бил ордонанс на еден од потполковниците.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Всушност помислив дали воопшто е упатно водењето такви разговори и тоа кришум од другите кога сум речиси сигурен дека секој момент се повеќе се зголемува раздалеченоста помеѓу неа и мене?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Тој човек беше единствениот војник од планинава кој без да води војна си го донесе дома се она со што бил задолжен во 23от пешачки полк.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ете, да објаснам: тоа беше тој неизречен шепот што ми го донесе светлосниот бран за да ме разведри.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Дури откако мојот спроводник повторно реферираше, но овој пат погласно, дека го привел затвореникот, иследникот бавно се сврти.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Толку обично беше решението што го донесов, а толку грдо ми се чинеше кога требаше да и го соопштам, иако знаев дека таа нема да го слушне.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Мртвите ја немаат среќата да решаваат проблеми, а уште помалку да исполнуваат желби“ ме сепна предупредувањето изречено лично од мајка ми некогаш одамна, веројатно со единствена цел да ме ослободи од збунувачките пораки, што можеби ќе се обидат да ми ги наметнат лековерните.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Рече нешто но не го слушнав.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ова веќе ми го рековте пред малку, сакам да му речам но веќе слушав како му објаснувам: - За тој Боге од Бањи имам од поодамна слушнато.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Раката на коларот што го донесе сандакот како да не ја држи уздата туку поткренатата муцка на коњот додека го влече по угорницата.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

А зад ковчегот тенка колона луѓе потемнети од планинското ветровито сонце.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Дури во еден момент се посомневав.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Славен е подвигот на човекот, затоа е славен и каменот што тој го донел од Месечината.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Овој чичко ќе си поигра со кучето и пак ќе го донесе, а можеби и Сократ ќе се врати.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

3. Сега тоа веќе не беше мало и шарено топче, туку топка голема колку нашата земја.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

Среде одајата, непознатиот нејзин градител, или пак, оној кој го донесол записот, на подот изобразил слика на огромен црн пајак, поставен точно во средина на пајажестата мрежа; среде пак грбог на пајакот имало едно бело крвче.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Не се знаеше ни кој, ни кога, ни зошто го донесол записот таен, на книга сочинет, и го оставил токму таму, и каква е смислата на буквите, и каква е смислата на тие дејанија – да се донесе тој запис токму во нашето царство, во нашата пречесна црква, и токму во таа подземна одаја кон истокот на светлината што гледа.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Тоа секоја буква од чудното сочинение што го донесе Филозофот лелекаше, врескаше и плачеше, како жив човек да е; и силен мирис на месо печено почна да кади низ воздухот на шумата, и мирис на коски изгорени, чадот и мирисот незнабожечки, хула ужасна, мирис на месо човеково печено дур до небо се креваше; и одеднаш, сите дванаесетмина видовме глетка ужасна, страшна: тврдите слова на едно место во огнот се збраа, па се распоредија во костур човечки, и станаа коски; а меките гласови во месо се престорија и во огнот од сите букви се сотвори човек што гори; косата му гореше, телото му гореше, коските и месото му гореа, и тој врескаше, лелекаше, и се обидуваше да излезе од пламената стихија.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

17. Тоа пресуди логотетот да пресече: утредента сам го донесе страшниот клуч во одајата на Филозофот и му го предаде на рака.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Го претепа, и јас и Земанек го изнесовме од училиштето (подоцна Фисот беше сменет поради тоа и доби укор пред исклучување и од Партијата, но веќе сѐ беше готово, оти Лудвик веќе нѐ беше напуштил); тој го замоли Земанека да претрча до кај него дома, да му земе една торба со алишта и да му го донесе саксофонот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Потем, пред погребот, во капелата, го донесоа во лимен сандак. Рекоа: не може да се отвори.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Откако го донесов пајакот, во ковчеже со капак издупчен, како небото издупчено што е со ѕвезди, го посетив отец Стефан во одајата негова.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Помислата дека тоа сигурно е Рози, која му го подготвува појадокот, му зададе болка; наскоро таа може да се качи горе за да му каже дека појадокот му е подготвен, а можеби и ќе му го донесе на послужавник горе.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Тој знаеше, од нејзините движења и од мирисот на пржената сланина и кафето, дека му го донесе појадокот.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Што беше тоа, што се случило за да го донесе ова ненадејно ново чувство?

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Кога Чарли го донесе двомесечното маче во куќата на Адамови и го остави на подот во дневната соба, малото купче од ангорско крзно цела минута или две остана неподвижно, освен двете златнозелени очи што се движеа од еден човек до друг.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

„Тоа е скршено парче од Бларни-камен. Дедо ми го донел од Ирска.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Сега стави еден стол до креветот и потоа го донесе послужавникот со појадокот и го стави на столот.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

А тие што воспоставувале машки геј-културни идентификации честопати тие идентификации ги опишуваат како инстинктивни, природни, некалапени од општествените ставови и предрасуди, како упорна, истрајна страна на нивното личноствување, длабоко вкотвена во нивниот субјективитет.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Можеби е тоа лит стереотип, но верувам во него – просто знам“ (30); „Се вљубувам во старите градби и во приказните за луѓето зад нив уште откога бев дете“(51); „Кога бев дете, многу ме интересираа зградите и архитектурата“ (61); „Мислам дека сум генетски предодреден да бидам колекционер“ (70); „Мајка велеше дека првото богатство сум си го донел дома кога имав седум години“ (99); „Дури и кога бев дете, цело време сакав да поправам работи“ (111); „Уште од како паметам, ме фасцинирале куќи и ме фасцинирало тоа што се случува внатре“ (118); „Уште кога имав три години знаев дека ќе бидам уметник“ (131); „Компулсија е тоа или опсесија?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Не знам“ (210).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тоа е она што ги прави општествено соодветни за мажите, како и потврдни и консолидирачки за машкиот родов идентитет, според поимањето во Бергеровата анализа.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Вил Фелоус собрал многубројни речовити лични сведоштва за тој ефект, документирајќи ги и силината и сеприсутноста на таквите перцепции, со особен осврт на историското конзерваторство и архитектонското реставраторство: „Уште како дете, кога растев во неугледна фарска куќа, имав око за поинтересните и попривлечните градби“ (29); „Геј-мажите се многу усетливи за убавина.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во својата најдобра варијанта, оваа етика се противи на секој облик на хиерархија што може да ти текне да го донесеш со себе.203 Поентите на Керон и на Ворнер за антихиерархиските, комунитарни склоности на машката геј-култура потсетуваат на гледиштата на раниот француски геј-либерационист Ги Окенгем, кој тврдеше дека машката хомосексуалност ја имплицира новата можност за „хоризонтални“ општествени односи, наместо „вертикалните“ што се промовираат од страна на хетеросексуалната репродукција и сродност.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Исто така, тоа е она што ги прави општествено незгодни за жените – односно, за нормативно женствените жени (лезбејките не ги чувствуваат истите стеги) – иако таквата незгодност можеби се намалува во САД, особено откако во 1972 година Конгресот го донесе поглавје IX од Законот за изменување и дополнување на Законот за образованието и откако, оттаму, се зголеми застапеноста на ученичките и на студентките во средношколскиот и во факултетскиот спорт.288 Кога се работи за мажи, бидејќи за натпреварувачките тимски спортови се смета дека претставуваат дејство, играчите во спортскиот натпревар не изгледаат како да ѝ приредуваат претстава на некаква публика, која природно се собира околу нив, привлечена од природно занимливата глетка со мажи заденати в бој.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Играта е таа што им дава на машките гледачи алиби и покритие за задоволството да ги гледаат играчите, исто како што таа на играчите им дава оправдание да се покажуваат.287 Спортовите, особено (но не исклучиво) тимските спортови, се доживуваат како дејство.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Пред нас скрснозе седнаа домаќинот и Исо, а домаќинката откако нѐ послужви со слатко и студена вода, во мали филџани го донесе кафето.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

„Чагас заболување“, повторив не знаејќи што точно да правам со себе.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Ме бакна во образ, го зема шишето вино што го донесов и ме воведе во собата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Толеранцијата не е контемплативен став, што дели проштевања на сѐ што било и што е.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Чагас заболување“, рече таа насмевнувајќи се и широко откривајќи ги своите големи и совршени заби.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

На лажниот омот и рбетот, алфабетската назнака (Tor-Ups) беше како и на нашиот примерок, но наместо 917 имаше 921 страница. четирите додатни страници ја опфаќаа статијата за Укбар; тој не беше предвиден (како што читателот веројатно забележал) со алфабетска назнака.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тоа е динамично држење што овозможува да го забележиме, да го разбереме и да го забрзуваме она што сака да биде.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Треба, значи да се слуша тревата како расте, да се поттикнат сокриените можности, да се разбудат сите склоности кон заедничкиот живот што ги чува историјата; исто така треба да бидеме подготвени, без изненадување, без отпор и без опирање да се соочиме со необичното, што сигурно ќе го донесат тие нови општествени изразни облици.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Статијата за Укбар (од која наводно писателот ги присобрал известувањата) не се појавува, според зборовите на раскажувачот, во четириесет и шестиот том на Англо-Американската Циклопедија, туку: “Томот што Бјој го донесе беше всушност XLVI том на Англо-Американската Циклопедија.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Останал истиот и без мене овие седум години.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Како да верувам дека загинал во ров со уште стотина други војници?“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Стоев во претсобјето, мирисот беше ист како и пред да заминам, оној мирис кој го донесовме со себе кога се вселивме во тој дом кога имав единаесет години, и кој остануваше непроменет и откако Зигмунд се отсели кога имав дваесет и една година, и откако се мажеа и од домот заминуваа моите сестри, и по заминувањето од дома на брат ми Александар, тој мирис на нашиот дом остана ист и откако умре татко кога имав триесет и четири години, една година пред да заминам за Гнездо.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Да го донесеа неговото тело, ќе беше поинаку.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Која сила го донела, по кој пат дошол, не можеше да им одговори зашто беше онемел, ниту можеше да ги слушне зашто беше оглувел.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Востанието не го донесе делењето на Македонија: тоа е позитивниот резултат од него.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Со спокојот што му го донесе тоа сознание спиеше мирно таа вечер и со тој ист спокој слушна дека против него се кова завера од четириесет мажи, па исто така спокојно отиде во Цезареја, каде што го испратија да се брани пред Феликс, а после се бранеше и пред Фест и пред Агрипа, за на крај да го натоварат на брод за Рим.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Како да веруваше дека некоја божја рака преку тоа негово самотно патување низ Европа ќе го донесе до значењето што го барал.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Тогаш веруваше дека оние што се согласија на тој договор беа готови дури и систематски, сосема ладнокрвно да убиваат, да ги ништат и своите за да го покријат срамот што им го донесоа на сите, па и нему.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Нервозата што му го растреперува стомакот додека ја чека да му го донесе тој мирис, а од бањата се слушаат шурки вода...

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Така, тој на сите им кажа дека е подготвен да ја сподели одговорноста за војната што не ја предизвика и за мирот што е подготвен да им го донесе. Само ако влезе во власта.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Му се чинеше дека го мрази со посветеност и со страст со кои никогаш не го сакала.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Кучка, го мразеше и по петнаесетте години колку што беа разделени, и по куќата што ѝ ја остави за во неа да си го донесе новиот маж, и со парите што сѐ уште му ги земаше.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Низ темното море на ноќта во која се беше загубил, сеќавањето за миг како да го донесе до брегот.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Бил и останал таков: млади жени поучувал, постарите ги обогатувал со сеќавања за младоста, на ваквите каква што била Фиданка Кукникова им се предавал в раце како штотуку да ги одвоил усните од млечна дојка.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Другите доаѓале со бавни движења до збунетиот Лозан Перуника и го мереле со аршинот на своите сомневања.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Потајно се радувале што тие луѓе од она село чие име тешко се запаметува им го донеле од шума попот: светците на манастирските ѕидови изгледале повесели кога од олтарот доаѓале во густи и бавни бранови свештенички песни.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Кажи ни, Гулабарине, што ќе ни донесе Арсо? - А од тоа што ќе го донесе ќе има ли за сите по малку?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Знаеш - тој. Самиот призна. И да сакаше, не ќе го спасеше од јамка.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Зошто? - За чисто брашно, за она брашно што ќе треба да им го донесеш на тие деца.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Го зел товарот претежок за жена и го донел на плешки до прагот на куќата со еден прозорец и со напукнат оџак.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Другите и без да слушаат што рекол се тркалале по тревата со гровтаво смеење зашто знаеле што можел да шепне.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тогаш Онисифор Мечкојад им се заканил со тупаница на кобниците и рекол, без да го дочекаат другиот Онисифор со оние што отишле со него да го донесат скриеното оружје, да ископаат гроб; ако е чума или улера, мртовецот треба или длабоко да се закопа или да се запали.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Јас ви го донесов под таа јамка.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Борис Калпак и другите ќе го убијат. Го мразат.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Веќе неколку дни ваделе камења за оние што сакале да станат воденичари на рекичката Давидица.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Стоел како на губилиште. - Пет од првата, покојната Коца, три од сегашнава.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Ти го донесе, ние го бесевме, се јавил од темницата Пандил Димулев обеспокоен од копнеж да појде во родната планина и зад широкиот појас на смреките да ги собере сите лековити билки од царството на тревите.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Добро“ ја тргна раката од мене. „Тогаш ќе појдам сам и ќе го донесам на грб жив или мртов.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Дедо го донесе натоварено мртвото јаре на самарот од магарето Марко.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

ФЕЗЛИЕВ: Го донесе ли?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

„Јас сфаќам, Клиневичу“, со бас рече инженерот, „Дека вие предлагате да се устрои овдешниот, така да речам, живот врз нови и веќе разумни начела“.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

„Дури и оние од пред три дена уште не се освестија ваше превосходство, знаете и самиот дека некои и по цела седмица молчат.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

„Е, плукам јас на тоа! За тоа ќе го причекаме Кудејаров, вчера го донесоа.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Добро е што нив вчера, прексиноќа и денес некако наеднаш го донесоа. Инаку на десет стапки околу нас сите се од ланските.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

И јас кога бев како тебе, сум го донесол татка овде, кога ми остаре, да умри од глад, како што ќе умрам јас сега.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Веднаш беше пратил луѓе да го донесат пред него, да го видит што дете ќе бидит со ѕвезда на чело.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Му зборуал, го прашал за едно, за друго, да видит што одгоор ќе му даит, одгоорот што му го давал, го сетил оти се избудалило, та беше го клале во една одаја, како под затвор да постои, дури да дојделе еќимите да го видат.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

По време на вечерта детто си дојде со којнот и му вила на татко му: - Татко - рече - фаќај којнот дека овој ќе биде мој.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Сите се собрале на едно место и заватиле да праат ѓоамити синџир од песок.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Коа чул царот тоа нешто, пратил луѓе и му го донесле пред него.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Еда, море побратиме, сам царо некни му рече оти к'смето многу му работел, што ќе му ја даел ќерка си, а не му рече оти умо му работел, разбра, али не разбра?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Му се пулел старио цар во лицето на детето, во зборот што зборуало, во бенката што ја имало на десниот образ и го усетил оти му е внуче, чунки цел целичок на татка си беше се родило, како глаата да беше му ја скинал на татка си.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Ко го донесе и му го занесе на татко му на цар Александар за да го купе.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Сонцето иде за да зајде, а он оде спроти сонцето.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Коа чул царот тоа нешто од момчето што беше излегло на лице пред сите момчиња, беше се зачудил од кај беше му текнало да му речи така.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

- Бре, да зер саде ти си ми можел да го донесиш момчето на оваа скала - му рекол к'смето - та јас нешто не сум можел да го донесам!

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

И најпосле бил тука, на дваесетина чекори од својата стапица, на која го донел оној проклет лелек.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Во таквите пресврти Змејко за малку што не врескаше од својот прозорец, знаејќи за она кремено скаменување на снегот, што можеше да го донесе тој северен ветер.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Тоа му го донесе подолгиот одмор под тоа стебло.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Можеше да види и како го донесе мајка му онојго.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Тоа го донесе разденувањето, кое сега беше бело и преполно со некаква чудна заискреност.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

А сето тоа време се мачеше да се завдаде во она, што го спремаше да му го донесе тој бел, заплиснат ден надвор, со тоа негово богато зрачење. ...

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Ги присобра уште ситните деланки кашкавал, што беа останати во крпата, во која еднаш имаше цела полутина од питата, а после го донесе тука и шеќерот, што беше преостанат во една метална кутија и реши дека сета таа храна може да му стаса сила-сила за уште два полугладни дена.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

- Во мене е цела Сахара, да ми го донесат морето ќе го излокам.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Се стемнуваше. Вечерва прислужникот не го донесе фенерот.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Но еднаш кога пак фати еден качак, Делин не го отепа, туку го донесе на сретсело и го врза за една муренка.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Тој ја тешел цела ноќ и другиот ден, со рака префрлена преку неговото рамо, ѝ го донел детето.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

И таман здивна, се окуражи и им докажа на шизиците кои ја „провалија“ дека не знае да чита дека грешат и дека има школо завршено, четврто основно, што за функцијата која ја извршува е повеќе од доволно, го донесоа на сила законот за задолжително образование... осмолетка.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А плинското е комплетно исправно, само минатата недела се потрошил плинот, па сега, кога ќе дојде Климе, де, ќе му каже баба Маре и, до следната недела, кога ќе наврати Наумче, ќе го донесе, нема гајле.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Барем на сон да ми го донесе и да ми каже, да ми го покаже, вели.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Го донесе Милан К. Димиќ од село Мириево. На раце.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

На тоа за првпат се јави Чако што го донесе Ангеле пред неколку недели или месеци. 54

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Не знам, вели Дуковица, Дуко го донесе.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Не знам точно кога го донесе, не думам, ама тогаш многу го карав Ангелета: - Што ќе ни е куче, бре, му велам, кучиња главата да не ти ја јадат!

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ми го донесоа дома. Три дена се префрла в постела.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

САВЕТКА: Ако, мор ќерко, го донесол, го донесол...

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Ќе му го донесам јас умот на тој катил...

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Уште кога му дал збор и ќе го донесе. Не ти мисли тој тебе лошо!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

„Драги Илија, писмото твое што си ми го испратил по човеков ми го донесе и многу се зарадвав кога научив дека си бил жив.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

АНТИЦА: (влегува). Не му е срам, го донесол овде!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Малку спав и... станав рано да ти го донесам писмово (седнува на тревата).

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Така, еден ден ранет од некој Турчин, неколку прсти под срцето, ми го донесоа со малку душа.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

САВЕТКА: Ама ти не знаеш? Ристаќи го донесе Николаќија овде.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Претходно ѝ порача на Рада да му го донесе новиот костум кој специјално го шиеше за оваа пригода.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Во тој миг Рада помисли дека сестрата не може да носи повеќе од две бебиња, дека нејзиното ќе го донесе секој момент.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ѓорѓе стана од масата и го донесе документот од откупниот пункт.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Бидејќи е сосем природно со богот на „јужните варвари“ преку морето да ни дојде и нивниот враг, односно со добрите работи што се внесуваат од Запад да дојдат и лоши.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Според него, тутунот овде го донел од некаде лично врагот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

- А најстрашно е - зборувам со измачен глас - јас мислам дека јас сум виновна, дека го донесов вирусот...

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Или пак упорното држење кон добро проверениот рецепт за третирање на дрогите кои што денешното општество го донесе во ќорсокак, всушност е немоќ за решавање на било какви прашања и бегање во романтичен идеализам карактеристичен за големите утопистички идеи?

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Дали повикување на човековите права и слободното општество значат вистинска грижа за овие важни прашања или само алиби за добро обмислена манипулација?

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Итроста лесно им го донесува богатството, но поради непретпазливост лесно и го губат.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Ќе ми го донесе подарокот што најмногу ми треба. - А што е тоа што ми треба?

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Да го донесе мојот подарок.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Поетскиот хуманизам (а тоа е чинам вистинскиот збор за она што ја покренува и усвитува прозата на Чинго) во името на кого авторот толку дискретно и толку ненаметливо прозборува за човечките судбини на својата избраздена пасквелска земја е само еден од видовите на растреперениот и честопати трауматизиран сензибилитет на модерниот човек пред сето она што таа иста современост во својот незапирен победнички настап го донесува како перспектива и ослободување но и како страв од нови опасности и беспаќа.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Под стража го донесоа во Баска.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Постојано на главата го носеше дупнатиот шлем од Темелко што го донесе од Солунскиот фронт и маршираше по сокаците удирајќи со нозете колку што може и поздравувајќи го секого што ќе поминеше.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

го стискав на градиве и верував дека ќе оживее од мене, од мојата топлина, од мојот здив; кога ќе клекнев на колена да поземам здив и кога ќе му го видев восочното и безживотно лице, кревав плач до бога и пак ја кубев косата; и дома кога го донесов и го ставив на постелата, не верував дека е мртво; и кога го пресоблеков и го ставив в ковчег, не верував дека е мртво.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Кога загинал, телото нацистите не му го донесле а само им дале посмртни одликувања.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Мустаќите изострени и подсвикнати нагоре како рокчиња од овне; на средината пожолтени од лулето што постојано го држи в уста; веѓите густи и спуштени над очите како ластовичини крилца; прстите на рацете глуждести, а кожата на дланките стврдната да може да фаќа и мраз и жар, и трње и коприви; на главата паларија: летен-зимен украс што го донесе од печалба; од погледот му зрачи стаменост и мудрост, почесто само со погледот зборува и со него ти ги открива мислите; со погледот како на терезија го мери соговорникот и открива колку му тежи умот; во ретки моменти кога е лут се забележува како резанките на челото му се поткреваат и спуштаат водејќи борба.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Кога го донесоа дома и кога го пуштија во дворот, тоа радосно се растрча препознавајќи си ја куќата и местото од каде што беше украдено.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Погледот му се спушта на ковчегот од жена му што го донесе чеиз кога се зедоа; ишаран е со лозови ветки и со венец во средината што го држат две ангелчиња; во него се испишани нивните имиња: Богдан и Видуша и годината на нивното венчавање: 21. VII 1934.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Кога го донесе татко му, во куќата завладеа силна радост, како мртовец да оживеал.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Марија не сакаше да ја види уште од оној ден кога го донесоа во болницата и кога лекарите му рекоа дека има тумор и дека мора да се опериса.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Заквичи радосно, го зеде в уста и му го донесе на Богдана.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Како што не знаев тогаш дека ќе биде убиен оној хирург што го донесов да му помогне на илегалецот.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Валден кон списанието 1912 придружува и галерија, а во Берлин од Виена го донесува Кокошка, чиишто цртежи често се наоѓаат на насловната страна на „Der Sturm”.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Овој пријател на Лорка, на Пикасо, на Дали, во татковината на животот, го донесе не само здивот на една херојска епоха, туку и надежта на истрајбата.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Имавме едно радио во облик на раширени крилја на паун, кое татко го донесе кога се врати од Цариград, кое како да беше дел од куќата крај реката Вардар во Скопје, дел од семејството.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Во поезијата на Алберти се славеше победата на вистината, враќањето од егзил, збиднато во Македонија.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Следеше неизбежната, првин радикална, а потем умерена дебургизација.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Потоа имав подолготрајна средба при неговата прва официјална посета на Тунис и Палестинската централа, но тоа е друго поглавје, од дипломатските години.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

И кога времето на Хабиб Бургиба завршуваше во мит, новиот владетел Бен Али, го посетуваше стариот владетел, во една пригода го донесе и во картагинската палата, но тоа се случи многу подоцна...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се сеќавам на еден настан уште од времето на виетнамската војна.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Пред да го започне разговорот Будимир Лончар со мене, прелета со погледот врз едно досие кое му го донесе секретарката.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Во тврдината завршија козите со козоводецот Чанга, сите отидоа курбан, под притисокот и налетот на еден режим, во утописки занес да го донесе рајот на земјата...