го (зам.) - дава (гл.)

Сепак, и покрај ова, како и покрај издадената директорска наредба за моментален и безусловен престанок на бојкотот, и покрај вршените притисоци по сите можни линии –  работниците издржаа и го продолжија прекинот на работа со целосна блокада на железничкиот (патнички и товарен) сообраќај на територија на целата држава –  бидејќи тие, буквално, се наоѓаа во безизлезна состојба.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Директорот, откако дозна дека е тужен, не беше воопшто засегнат, затоа што и доколку го изгубеше судскиот спор, бидејќи станува збор за државно претпријатие, обесштетувањето немаше да го дава лично тој од сопствен џеб, туку самото претпријатие.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Подоцна, по добивањето на спорот опишан подолу, Величковски целиот добиен износ на парични средства го дава за операција во специјализираната приватна болница „Филип Втори“ (кај д-р Жан Митрев), како и за понатамошно лекување и третман на проблемите со срцето – на пример, тој има реални месечни трошоци од 3.000 МКД за потребните лекови кои му се неопходни за нормален живот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, сепак, ваквата тешка здравствена состојба воопшто не го засегаше раководството на фабриката, кое му понуди доброволно да потпише дека е на „принуден одмор“, бидејќи во спротивно ќе биде избркан од работното место. 3
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Пудличката почнува да го лае таксистот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета: Еди! Мирен! Мирен! Земи колаче! (Од кеса вади колаче и му го дава. Еди го лапнува)
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Стрелајте ме не го давам! – викаше како избезумен пред сеното.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Нисе ги рашири рацете пред копата сено: - Не го давам!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
А не ми ги дава. Немам, ми вели, стегајќи го купчето банкноти што јас ѝ го давам во нејзината дупната рака.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тоа како да си дете оставено надвор во најтемната ноќ”.  Така, на посигурно место на островот замина и семејството на рабинот Елеазар Корео.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сакам, Лука, да ви се заблагодарам за тој дар што ни го давате.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Чекорите одминуваат, одат по некој друг, добро што не го запре овој вруток од пријатни мисли: „Во училиштето за сиромашни еврејски деца, учениците изучуваат четири јазици: хебрејски, грчки, француски и шпански.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Се сосредоточува на текстот од интервјуто за „Der Morgen“ кој му се враќа во мислите збор по збор, онака како што го даваше тогаш, пред девет години, имајќи ги пред очите како негови први читатели, татка си, реб Апфелблум, своите ционистички пријатели од Жешов, авторитетните рабини на Берлин, дури и неговите просветени професори од Виена кои во неговото доживување стојат, тројцата, со широко разлистани весници, потчитуваат од неговото интервју, а потоа задоволно фрлаат меѓусебни погледи преку рамките на очилата и цвикерите и задоволно го одобруваат прочитаното...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој бурична во внатрешниот џеб од палтото и меѓу некои стуткани книжиња извади едно сликче и му го покажа на Коча, а в рака не му го даваше. - А? - Личи на тебе рече Кочо.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Шрафцигерот не ви го давам!“ Така разгневен си замина.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И за инает - ја прекинувам акцијата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ако имате три чисти продолжете без мене. Со нокти корнете!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
— Море ми, те донесе ли господ пак, браче Толе, да се видиме? — го пречека таа —и него и му се израдува, сега уверена дека тој не го дава нејзиниот Андон да пострада.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Башчаушот Шарен Мустафа му го даваше јадењето на секого та и на Горѓија, и му кажуваше дека оној мариовец, што излезе му го носи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— И кога јас не су тука, може ќе падна негде и в раце, мојот дел овде, на Митра ќе ѝ го даваш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Потоп. Во него очигледно има повеќе од една личност: (А) насликувајќи ја сликата ѝ го дава името Знаме. (Б) на извајаната скулптура ѝ го дава името Насликана бронза. (В) не се занимава ниту со структура ниту со скулптура (Јубилеј)
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
(Ѓ) со склоност кон експеримент, помеѓу другите начини на нанесување боја, „дубеше“ на глава за да ја направи Кожа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
(четвртиот не престанува да дроби, прашува дали во близина се сканирани 25 луѓе, тие го прашуваат дали сака мртво или живо месо, Дебил вели: Зомби месо сака не, се уфрлуваат некои телефонски повици, какофонија, хаос.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ова, се разбира, предизвика ужас кај поголемиот дел од уметничкиот свет.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не говори за себе. Раскажува за другите. Дали сака да ги вклучи?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Фрагментов го даваме затоа што делумно ја илустрира атмосферата што често владееше со емисијата)
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Првото шише Верга му го даваше на Томе а тој го држеше на колено како внуче, додека наредните се ставаа на маса среде чиниите со риба и со месо.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Море што се пречкате тука, дајте ја ваму јас ќе ја пресечам. (Ја грабнува погачата, сече и фрла пред секого по едно парче, а останатото ѝ го дава на Ката).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Здрами си! (Пие). Охо, хох!... (Ѝ го дава пагурчето на Депа). На, земи, жено, напи се. Убава била.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Луција не сакаше да ја допирам и не ми го даваше своето тело, а јас горев да ја имам; не ми ја даваше ни својата душа, иако јас чувствував дека се бори самата со себе, дека е на чекор да ми ја подаде барем неа, душата; но гневот кај мене се јави кога таа одби јас да ѝ дадам нешто: мојата душа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И ме гледаш, и се разбираме со поглед, и јас подавам рака, а ти клучот ми го даваш, оти знаеш дека првпат јас самиот сум решен на твоја страна да бидам, дело гнасно да учинам, за да те спасам од логотетот!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Она што не можам да го одбијам, го давам пред да ми го побараат.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Порнографијата во продукција на Фалкон стјудиос во 1970-тите го даваше визуелниот соодветник: промовираше модел на геј- секс како благотворна, опуштена машка размена помеѓу другари соиграчи што меѓусебно се почитуваат, а на пленетите гледачи им нудеше танталски проѕирки кон некакво геј- другарство што истовремено е и сексуално и братско, инклузивно и нежно, мажествено, но без осуди, на сечија радост лишено од улоги, хиерархија и сексуална различност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
43. Толкувањето што го дава Органџиев ни изгледа најлогично и најприфатливо.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Сметајќи ги за револуционерен и „опасен“ елемент, властите решиле да го исползуваат поводот што го давале атентатите за да се пресметнат со нашето население во Солун и што поголем дел од него да истерат или да го принудат да го напушти градот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Не го давам Велигден Студот што му ги штипкаше образите по својата ледена горливост беше исто толку постојан како и оној срам поради кој е сега овде.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
МЕТОДИ: (Престанува со отпашувањето на ремникот, го вади револверот и му го дава на Луков.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ЛУКОВ: (Изненаден е од ваквото реагирање на Фезлиев. Па сепак, му го дава писмото.) На.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Почнала лисицата некакви зборои да зборуа откај змијата, ѓоа за неа праото ќе ѝ го дава.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Дека е за болест го давам, вели Доксим Тренчески, земајте, мачкајте се, вели, не барам ништо.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Му го давам јајцето и го молам - аман, заман, - да ми даде малку шеќер. Само едно грутче. Меѓу два прста да фати и да ми даде. - За лек, му велам, за од зарек.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Да- виде Недолетниот преграбил една дабица и само си зборува: - Еда, ова дрво јас прв си го зафатив, вели, и еда, никому не му го давам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ќе видам. Домазет не го давам, ќе го женам за чесна девојка со мираз - ја коњ, ја вол.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
„Сакам да кажам“, продолжи Дипен, додека јас се смеев на неговите последни искази, „ако министерот беше само математичар, ќе немаше потреба префектот да ми го дава овој чек.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- Земи го и сонцето, рече Барбут- бег. – Ти го давам за малку месечинена ткаенина, со која ќе се покријам додека ќе спијам на своето парче ноќ.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Срцево ми е меко, сепак ќе се случи еднаш- на овие двајца на тил ќе има седнам.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
„Останавме и без тоа малку жито што ни го даваше кметот...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
NSK статусот на држава не ѝ го дава на ниедна територија туку на умот чиишто граници се во состојба на постојано течение, во склад со движењата и промените на неговото симболичко и физичко колективно тело.n Маргина 36 155
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Но како што му го даваше писмото, одеднаш во ходникот неочекувано се појави братот Коле кој виде дека нешто се случува.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Масата еуфорично реплицираше: Животот го даваме, Трст не го даваме!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се најдов во толпата од неколку стотици илјади луѓе дојдена од цела Македонија и подалеку, која френетично ракоплескаше на зборовите на маршалот: Ако влезе и еден италјански војник на територијата на Трст, ќе влеземе и ние!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тоа што ѝ недостигаше го купуваше на блискиот зелен пазар, а вишокот зарзават од градината им го даваше на блиските соседи со кои на есен подготвуваше туршија и друга зимница за зимскиот период.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во градината се ширеше миризбата на печеното од под сачот, на различните цвеќиња, на свежината која допираше од здивот на блиската река, од миризбата на печеното тесто со различни вметоци што се ослободуваше од подотворениот сач.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ќе видам. Домазет не го давам, ќе го женам за чесна девојка со мираз - ја коњ, ја вол.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Сега кога поттикот што го даваше болката беше отстранет и изгледаше како да ја загубил сета способност за интелектуален напор.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И бидејќи е така секој ден, тоа се познава на панталоните, излижани ми се на тоа место. Му го давам лебот и го врзувам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
А што сѐ превиде тоа ковчеџе откако пред многу години го купи и му стана составен дел од неговиот живот; се фрлаше во разни превозни средства завиткано во вреќа за да не се гледа, да се заштити или да се носи полесно кога одеше пеш или кога му го даваше некому да го носи; не ретко му служеше да ги потпира на него плеќите или главата на разните железнички или автобуски станици чекајќи воз или автобус за некаде; да седи на него како на столче на палубите од бродовите во долгите деноноќни пловења; да го товари на коњи, магариња и камили по патиштата каде што само тие можеа да одат, да се изложува на ризик, да си го става на коцка животот поради неговата привлечност и будење љубопитност кај разните луѓе што го придружуваа или со кои доаѓаше во допир; да го продава кога ќе немаше пари и пак да не го продаде за да не се одвои од него; да му ги менува или крши катинарчињата кога ќе ги изгубеше клучињата, да го чисти и дотерува кога ќе се наводенеше од дожд и снег, да му го повраќа сјајот, убавината; да им го остава понекогаш на газдите како залог додека дојде до пари за да им ја плати станарината; тој му беше единствен сведок, придружник и другар во патувањата носејќи налепници од разни места и хотели.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
„Ногу ујгун ќе ми дојде така“. — Си правеше Доста план: — Ем чупето не си го давам наки од мене да ми трга мака, ем детето ќе ми има токмо сермиа со Стојовите“.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Ете, такви сакат царката наш! — ги фали Чатлакот доброплатците и им го дава ќесето со „биринџи" канатларски тутун да направат по некоја и друга цигара.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Па не ѝ беше за бадијала изметот. Што носеше попот од село — сето ѝ го даваше нејзе, преку некаква снаа од втор трет братучед, кај која Анѓа се прибра со братчето кога попот ја напушти нејзината куќа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Доста од дупката на вратничето од ќералчето го виде Илка кога го даваше здравоживото и го гледа сега кога седна со старците на постелата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— И навистина, бре луѓе, виа велигденските јајца ем поголеми, ем послатки ми се гледаат, — си го даваше својот суд овчарот Билјаров, стариот дедо Беле.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
(На Стојчета). Ела, бре ајдамак, кај дедо ти Кољо. (Му го дава пагурчето, вика накај другата соба).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СТРИКО КОЉО: (Го погледнува пагурчето). Ти си го доцицал, та мене ми го даваш!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Макар што на Македонците им е доволно само раздобјето Од Александар Трети Македонски до Цезар Македонците не го фермаат многу многу Некој си Калигула таму и особено неговиот коњ Кај го давале Македонците Букефал За некаков дртав коњ на Калигула Спроти императорот и коњот велеа Македонците Никој не велеше спроти императорот и аеродромот Што е знак дека Македонците сепак беа свесни Дека никогаш нема да имаат аеродром спроти Александар Велики Ама напатени од многу посегања врз минатото и иднината Си велеа поарно мало аеродромче со големо име Ем големо ем наше си велеа Македонците Отколку голем аеродром со туѓо име што се пишува на латиница
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Сака да се извлече... ѝ ја рашлакувам муцката... Ѝ ја затварам устата со дланките...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
По мое мислење, полека се раѓаат институциите на една демократија во која границите веќе не го даваат правото на исклучување од користењето на граѓанските права.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Го давам... Клечам... Му се забивам сред месиштето... Тоа сум јас... Тоа се лигите...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ќе ја задавам! Ќе ја видам како прета оваа!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Лелекаше силно, и го бацуваше татка си во ковчегот и не им го даваше на луѓето да го спуштат во гробот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Телото си го даваш. Како да имаш сто. Душата ја чуваш.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
Бошко се стегаше, но сакаше да го прави тоа, мислеше дека му е доста она што му го дава Луман, но со времето навикна.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
За Мечето знам дека ќе пие, тоа сака да оздрави, но ти ќе пиеш ли? Зоки размислува. - Инаку не ти го давам!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Од ваши усти, во моја уста! (Му го дава шишето на Поцко, упатувајќи го со скриена мимика на Теодос.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СПИРО: Му... мустаќите... исчисти си ги... ги... (Му го дава четкичето што беше му го фрлил.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: (Згрозен.) Ама од шише, од едно шише...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
(Поминува неколку пати по нив со четкичето, па го зафрлува далеку. Се гледа од глава до петици..)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Злото чкрта со забите, се рони песокот на пакоста, во животот ќе го добиеме тоа што има го даваме на другите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не знам зошто не го даваа, вели. — И јас не знам, велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сѐ што е гнасно си го даваат за јадење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само Апостол Макаровски го оставија сам, не го даваат со никого.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не можам, не го дава жената.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
1. Војната се слуша, мене ми го даваат ,Капиталот", но не го разбирам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го шетаме од рака на рака и не го даваме на обработка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
МАРИЈА: Кој Симон? Не Симон. ПОПОТ: Не Симон. (Го зема колачот. Му го дава на Димитрие.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
БОЖО: Спиеш? ПАРАСКЕВА: Не знам. (Пауза. Божо вади апче, ѝ го дава на Параскева. Параскева го пие. Пауза.) Денес е четврток? БОЖО: Петок.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Ала бин бериќатверсн што ми го даваш од срце. И ова биљурно коритце за ибриков е тамам.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Знаеш, пречесен, на меропсите им остана во закон, освен што го даваат царскиот перпер, неделно уште по два дена да му работат на пронијарот, еден ден да му косат, друг да копаат во лозјето, да му вршат или збираат жито, а само она што ќе им остане да им биде нивно.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)