го (зам.) - гнаси (гл.)

Слободата овде е неостварен сон измеќари како во колибата на Том удри со камшик по ниските класи работата овде човекот го гнаси Та не сме саде ние, та не сме саде тука да фаќаме стресови и чиреви од мука стани утре порано за ситен минималец вени да ти попуштат за клет работодавец
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Скопјаните се искачуваат на Водно, ама сите не го почитуваат, туку го гнасат...“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
На почетокот од записот има една реченица во која се прашувам зошто си го гнасам лицето и дека таа мисла постојано ми се меткала низ глава.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Отпадоци, догорчиња, исчудувања, ни го гнасат лицето.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Детето успева да пропелтечи... вие... го гнасите! Него! - Вие? - Да. Ние и Мурго.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)