Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Во истиот допис тој го известува Министерството дека го враќа во владение закупениот објект – за што се прави и посебен запис ник за примопредавање на недвижна ствар (при чие составување учествуваше и застапникот по закон на тужениот – A. Бегајовска), а го повикува и да ги преземе назад сите поранешни работници.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

После половина година од склучувањето на Договорот за закуп на Клуб-кафеаната, сопственикот на хотел „Епинал“ и на С.Р.С. ДОО Скопје, со допис датиран од ноември 2006, еднострано го раскинува договорот6 со Министерството за култура, а во текот на декември 2006, на работниците што ги презеде по основ на тој договор им соопштува дека нивната работа во хотелот е завршена и ги прогласува за технолошки вишок, вклучително и Митревски.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Мајка ми и Христина го враќаа времето назад.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Како впрочем и тој, кога Готлиба го враќаа откај иследникот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Секому од нив му е доволен неговиот сопствен товар.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Така велел талмудот, сетики за луѓето кои пред да бидат смачкани не цутеле како цреши.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Цветот што прв ќе ороне, треба по секоја цена повторно да расцути, ама тоа е како новороденчето да го враќаш назад во утробата на мајката, како откорнатикот да го засадуваш во родината.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Жените се настрвија на зрелите и дрочни, црвени и црни капини, не мислејќи на трњето со кои се штитеа дарежливите плодови од ненамерните натрапници, а мажите го враќаа чекорот назад од помислата дека некој вол го подмочал пред да го однесат на колење за некоја трпеза надвор од листата за јадења.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Овој, и Господ ќе ни го враќа! Не е тој за никаков суд, а најмалку за нашиот, социјалистичкиот!

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

„Која ноќ е, која ноќ е?“ - копа во него мисла, го враќа во живот, во грижи од кои, чудно, веднаш го заболува главата, веднаш му се мати свеста.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Оттаму, од ридиштата и врз небото над нив. Максим го враќа погледот на Имотот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Го враќа часовникот во џебот на елекот и станувајќи му се обраќа на Јосифа: Сам беше, прашува. Сам, вели Јосиф.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Го враќаме својот долг кон сите, полека се помируваме, и исчезнува слухот и видот за светот околу нас, не постои ништо, ниту ноќта, ниту денот, пред овие предмети кои спокојството на собата го нарушуваат, тука јас признавам сѐ.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

Најмалку што можев да помислам беше, дека Иван се врати или ми го враќаат за да ми го испитат паметењето.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Како што новороденчето го вадиме од мајчината утроба за да земе здив.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Си реков: „Името негово сонот ми го открадна, па сега ми го враќа!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Затоа и си го чинеше трудот да се помачам да го извадам од тие длабочини.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Тешки облаци и магли му го засенуваа погледот и го враќаа назад кон платното.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Џагореа, шептеа, загрижено ме галеа по челото, ме прскаа со вода, го враќаа мојот разум во мене, ја будеа мислата во мојата глава, ме осознаваа.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Му се пиело, комовата анасонка го враќала кон врелите лесновски спомени.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И тој имал пушка, ја спечалил во тепаницата со бегот и беговите придружници.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Го обземало несовладливо трепетење, го присилувало со болка да го надраснува оној златен и зелен жабурник, она море со мртви води, поинакви од оние што ги гледал кога по казна го воделе во солунската кула и кога го враќале од тој гроб од чии окови не се спасувал ни еден на десет.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Гледал ту во еден ту во друг како низ чадлив превез.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Го дигаше на раце и го враќаше назад и тогаш за едно извесно време и двајцата ќе беа задоволни и заздишени, а срнчето продолжуваше да го прогонува и да му ги лиже прстите.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Во телото надојдуваше како по многубројни каналчиња, сила што го враќаше пак во стварноста.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Но подоцна, кога пак Трајан ќе разбереше од некого во селото дека свадба ќе има, пак доаѓаше в село, и пак стражарно го враќаа назад.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

А син му Горан вртеше кругови околу Карпош и Капиштец и го враќаше дома како да е тоа најнормално: „Ете тато, стигнавме на викендичката“, му зборуваше качувајќи се натоварен со телевизорот во прегратки на вториот кат во станот, од кој пред пола час го беше изнесол.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

И така: згоре-удолу, Џемо полјакот го враќа дома. Ја спружува пушката во скутот и бара зелник со кисело млеко, бара што има и што нема. Сѐ што му сака газот.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И полјакот го враќа Стојана Пејкоски и му бара „многу години“.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Лефтерија ми го враќа фенерот в раце и се наведнува пред една бочва. Се мачи да го одврти чепот. 146

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Качи го на магаре и добитокот го носи од дома, добитокот го враќа дома.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

А вие, вистина ли кралчето ќе го враќате, стариот порез ќе го барате?

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Го враќам минатото: провокаторот е закопан на многу места во куќава - дел во оние стари добри пегли со јагленово загревање, дел во радиотот чиј механизам го однесоа во вреќа црни и дрипави собирачи на старо железо, дел во дупката на подот во кој ја чував Неговата слика.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

- А овој мојот инженер каде е? - Младен повторно го враќаше истиот филм од почеток.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

И учениците негови, или ангелите негови, му носеле скришум, му го враќале животот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Напати ја фаќаше бес, а напати само безизразен очај.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Лука го гледа зборот примател на својата дланка, неосетно го погалува по крзното и го враќа во неговите магловите сфери; не дава тој ни пет пари за примателот бидејќи го има на дофат на раката, овој го пишува она што тој го чита и го чита она што тој го пишува, што има тука да се лажеме. 67

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Ѝ заглави чивија да не мрда, и започна со неа да ја копа градината, да ја чисти од трње и коров, да засадува цвеќиња и дрвца да ја уредува, да ѝ го враќа оној нејзин поранешен лик, да ја оживува.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Младиот господин си замина. Дамите ја земаа надокнадата со очигледно олеснување, шоферот се врати во автомобилот и продолжи понатаму со огромна брзина, а неколку појаки мажи од улицата го враќаа коњот и чезата во нормална позиција живо разговарајќи.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

И тоа што денес не постои од тоа време, опстанало само во старите зборови, во заемките од туѓо потекло, кои луѓето со текот на времињата, немирите, војните, селидбите, новите идеологии ги преместувале од јазик во јазик или усилено ги чистеле од еден јазик, во потрага по совршената чистота, која никогаш не била достигната...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Старата излитена чанта, надуена од неколкуте книги во неа, му го враќаше некогашното достоинство кога чекореше врз калдрмата крај реката.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Камилски го чекаше во својата библиотека целиот потонат во книгите, ѕиркаше од некоја барикада од нив, како да беше се престорил и самиот во книга, со животот во неа колку да може да се прелистува како единствена книга.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Во право си, пријателе Камилски, Книгата на патувањата на Челебија ни го враќа од митската меморија на Скопје изгубениот XVII век, ни ја опишува истава чаршија низ која чекориме, маалата кои опстанале во остатоци, тврдината Кале, Безистенот, Камениот мост, џамиите, амамите, приспособени на денешни потреби...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Вниматлено го дипли значајното парче весник вртејќи се со целото лице кон огнот и го враќа во внатрешниот џеб на излитеното некогаш градско палто.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Скокаше од креветот, излегуваше низ вратата од спалната, стрчнуваа другарите, го будеа, го расонуваа и пак го враќаа назад во креветот.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Слика прва: Идеш у дуќан, зимаш ЕлЦеДе телевизор најголем што постои, гледаш светско првенство у фудбал, завршува финалето и го враќаш.

„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)

Други лаги и такцуања не го враќаат.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Малечкото огледалце обесено на шајка од десната страна на пенџерата го има превртено опаку за да не може да ѝ го враќа преправеното кадро, а ни природните огледалца од барите не ги оставаше да ја примат и да ја повратат, туку веднаш со чевелот или со стапот ги растураше.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Ѝ приоѓам со глас молбен И ветар в гради Ми го враќа здивот Како полноќна прошетка По сонот на Мајка. Ѝ се доближувам, Го галам каменот.

„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)

И листот на кој му недостасуваше твојата јунаштина Мртов им го враќаше на своите корени Гладна за едно колено Двојно што ќе те надвиши.

„Вардар“ од Анте Поповски (1958)

Повторно го враќав времето на семејството, како време во кое живеев.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

И, еве денес ти ми го враќаш споменот на патувањето. – Знам, многу ти значеше тоа патување! – продолжи Татко. – Колку целиот живот на Балканот, ми значеше патувањето во Италија.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Четири пати го враќам километражникот. Зошто?

„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)

Можеш ли да му ја поматиш верноста кон земното, додавајќи знак по знак откривајќи ги срамните делови на твојот систем загадочниот метод небесниот свод- дом за да може да оди по истиот пат и да стига до истата цел човекот, оној кој над црната точка стрепи по сличното, од различното стрепи спојува еден со друг: еден и еден, два со два, седумдесетидва името го дели на четири елементи – I.H.V.H. тетраграматонот го врти, го враќа ред по ред реди вистината на скрбта ја учи завист и суета, суета и завист сѐ е бесценет камен, а број свет и сила равенката меѓу нив се припикнува како вода меѓу шуплинките во карпата како зрак во мрачна капела бели точки на црна површина поделена на две: еднооко човече дворог Пан троока нимфа четириаголен круг пирамидална петка црно на црно расфрлан, разигран Ум на Светлоста Умна светлост.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

ТЕОДОС: Ама зошто, може да ме извалка... (Сиот се тресе од гнасење. Го држи детето и ја врти главата наназад.)

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

АРСО: Дај го, баба Цонке, кумашинчето да го видиме. (Го зема.) Машала, машала, угоено е да не е урок, прасенце! (Ѝ го враќа и ѝ дава знак да му го даде на Теодос.)

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Хрушчов подзапира, си го враќа предниот чекор на делканиот камен, се врти и гледа: две жени се борат со глутница полицајци.