го (зам.) - вкуси (гл.)

Се разбира, треба време зовриеното да се излади, за тогаш да можат да го вкусат овдешните нејаки мисли, за потоа да дојде до целосно општествено провривање.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Погледите секогаш ги вртат на другата страна, а слаткиот шеќер се топи уште пред да имаат можност да го вкусат.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
А речиси секогаш по силата на инерција се сопнуваме на прав пат!
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И овој пат сакаше да ѝ бакне рака, не знаејќи како поуверливо да се заблагодари за чудесниот вкус на тикушот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Макар што си имаше проблеми со неумереното консумирање храна, Камилски прв го вкуси парчето пита.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Застана пред собата 1303, пред вратата на малото "царство" во кое го вкуси најголемото задоволство, но и најголемо разочарување.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На Фокс му требаше Хироши, Фокс го сакаше Хироши толку силно да тоа можеше да го вкуси.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Отец Серафим првин виното го гледа по боја: ја држи озвесно време чашата пред очите, потоа го помирисува виното, па го вкусува држејќи ја голтката и шетајќи ја низ устата, потоа ќе ја голтне, ќе постои малку како да фаќа некакви тајни сигнали и пораки од него, проверува каков траг му остава во грлото - и ќе каже какво е: одлично, ногу добро, средно, 'рѓосано, лошо; и како секој доктор, веднаш кажува одошто е такво и што треба да се стори, како да се лечи за да оздрави, да се спаси, или да се подобри.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Таа посегна по уште едно парче тост, но го врати без да го вкуси.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ископа едно камче што личеше на зрно пченка, го вкуси, брзо го плукна и испушти неколку разлутени кукурикања, кои повеќе звучеа како ’ржење.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И сфати дека носталгијата што сè почесто ја мачи е потребата повторно да го вкуси токму тоа чувство – вториот прв бакнеж, навестување без форсирање, божји знак дека таму има цел еден свет што полека почнува да ѝ се отвора, природен, совршено погоден само за нејзината форма.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Алегра запозна две веридби, но никогаш не го вкуси свадбениот ритуал, сласта на брачната постела, првата брачна ноќ.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Влезе во дуќанот и скршена од болка, додека ги прередуваше незавршените костуми, го најде свадбениот костум што Јехуда си го беше сошил за сопствената свадба, го доближи до лицето залудно обидувајќи се да го почувствува мирисот на нејзиниот син од необлечениот костум и се струполи на земја.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Го отна чепот како да активира мина и му го подаде бинлакот на Геро, не да му припука во рацете колку да го вкуси на устињето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Нема? - Има, ама малку. - Малку, ами ич? - се поднамести Живко на столот, пред да го вкуси виното.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
-Сега те разбирам, на тој начин човек го вкусува животот – се согласи Еразмо.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)