го (зам.) - бендиса (гл.)

— потфрлаше Толе на оваа забелешка.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ја сварија само на вејки и пламен и глоднаа по некој сто драма маскино месо, мрштејќи се скоро сите од мислата дека на маската и е татко магарето, чие месо само волците го бендисуваат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јас тоа што го бендиса, дали оно мене ќе ме бендиса? Не е работата само јас да го бендисам, ами сака обата да се бендисаме.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Битно ракијата го бендиса. И, да, природните убавини.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Дај да купиме некој портабл, овој мамата ми ја еба“, му велеше на Горан, па купија, ама татко им Кизо не го бендиса и ѝ го подари на Микица за на приколка, дека беше убеден оти малиот телевизор не е нов, ами дека е од визба од којзнае која година.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ми го лапна лозјето, ламња ненаситна: го бендиса...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Зет ми многу го бендиса Иле, и да не бев јас, веднаш ќе дадеше збор.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Како не ќе го бендиса: лозје чувано, работено.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ќе се зацрнат за цел век.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ВТОРА ПОЈАВА АРСО И ЕФКА ЕФКА: (Доаѓа брзајќи.) Добро утро, брат Арсо.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А за бунаров, збор нема: водата бистра, студена — шарпланинска! (Се шета нервозно и се погледнува лево, нестрпливо.) Како да си го куртулам лозјето?...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- Дури сега забележа? Од кога го носам – одговори мајка ми, правејќи се невешта. – Сите ми го бендисуваат и на сите им кажувам дека ми е од тебе. – И ја испружи раката, погледнувајќи кон показалецот со восхит.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Доцна! – реков суво. – Многу доцна – и си влегов во дневната.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Излегло мало, големо да ја видит невестата, што је се учудиле на алиштата што 'и носела, а лицето никој не £ го бендисал.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Треќи пат пак него беше го удрила, и кога виде царот оти сѐ ќелешо го удирала помалата му ќерка, при сѐ што ја милуаше многу, му се одмилило и со лутина је свикал: - Ај крши си глаата, ќерко, сосе ќелешо, да не те глеам пред очи, лели него го бендиса и ме устрами!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Му рекол некој на царот да најди од вил (слон) млеко, да му турат две - три капки од млекото, ќе му оздрават.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Си ја венчал и си ја зел за невеста, без да знаи оти била Еѓупка, решетарка, син му од царот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)