ги (зам.) - учи (гл.)

Нив никој не ги учел, освен нивните предци, на добрите работи, сами ги насетуваа: чувството на понизност, чувството на благодарност, способноста за простување, преку тоа ослободување на енергијата меѓу нив.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Учителска школа завршил во Скопје, а подолго време работел како учител во Битола и Скопје (тој е еден од првите учители што децата ги учел на македонски јазик во уште недоослободената татковина).
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Николески е автор на стихозбирката „Македонче“, објавена 1946 година со која беа поставени темелите на современата македонска литература за најмладите.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тогај, беше 1858, се зазедов да се изгради нова црква, да се исправи камбанарија со камбана и што е најважно, во црквата се отвори и училиште и подоцна јас го донесов нашиов учител Димитрија да ги учи децата на народен јазик.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ама сѐ е со време. Времето ги раѓа, тоа ги учи… Здравје!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
На улицата растеа деца. Си ги учеа имињата, ги испробуваа тупаниците, нозете, грлата.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Надрипросветари ги учат младите дека на такви прашања за вредностите нема одговор, дека тие не можат да се проверат ниту да се разјаснат, и дека тоа, всушност, и не се некои прашања или дека тоа се прашања „пред сите” прашања.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ги учат како се впиваат езерски бранови во палавите очиња за да не замижуваат, кога ќе пораснат, на секоја секавица.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Пеевме тогаш, Мама Хуанита, Куку-руку кууууу Паломаааа, цела ноќ пеевме а наутро ги сркавме првите чорби во Букет и Победа и ги учевме првите уроци по брзо растење и пиење на вересија.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Перцето ја кинеше хартијата на ситни ленти и распрскуваше мастило насекаде по излогот и рекламата, која и покрај тоа и понатаму можеше да се чита.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
3. Една вечер шетав по булеварот Холивуд, без некоја одредена цел. Застанав пред излогот на една печатница.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Со помош на некој механизам едно перце висеше во воздухот и како што една ролна хартија, исто така со помош на механизам, поминуваше покрај него, така перцето ги правеше истите движења кои ги учев во третто одделение основно училиште при вежбите за убаво пишување. 182 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таму, каде што можете да ги учите луѓето на добро, таму каде што диши народната душа, таму е изворот на сите радости од животот, синко мој.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Топло ли ти е кесето - за ништо не бери гајле... - постојано ги учеше Карче синовите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А освен тоа, ги учевме деловите на пушката не од расходована крагуевка туку од дрвена макета.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Не сакаше и нив да ги учи на месо, зашто потоа сигурно не ќе сакаат да јадат од лебот што уште го имаше, не ќе сакаат да јадат компири, што ако потраеше снежната опсада, ќе им бидат храна и нему и на кучињата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Што би било ако родителите ги учат уроците место нивните деца? Кажи, што би било?
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Смртта Јосифова многу ги разгори потковичаните, и против гркоманите, кои го наклеветија, и против властите, кои не одбираа од правдина, а Максим Акински, за инает и на едните и на другите, додека на местото од Јосифа не доведе нов учител, се зафати тој да ги учи децата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Јосиф, седеа овдека, во гостинската одаја, првин се задума, потоа ги крена веѓите, дури најгоре на челото, и на крајот рече: Не чини за децата да ги учи некој кој е разболен.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во замена со него, Србите, кога ќе ја завојуваа Потковицата, донесува друг збор, пеќ, и така ги учеа децата во училиштето, да го исфрлат од употреба трускиот збор и да го прифатат нивниот, односно српскиот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Што би било ако родителите ги учат уроците место нивните деца? Кажи, што би било?
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Чираците ги поткраднуваа чорбаџиите и ги учеа нивните шеги, созреваа порано од учениците.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Најпрвин беше замислила еден сосема класичен и глупав почеток: директорот на училиштето да им се обрати на учениците и родителите со свој говор (сите знаевме дека тоа е неверојатна глупост, оти Фисот не знаеше да срочи повеќе од два збора на хартија, и тоа под услов да бидат напишани во два различни реда; тој имаше страст за решавање крстозбори и анаграми и сите имавме впечаток дека допрва ги учи зборовите како средство за изразување).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И двајцата не веруваа во чудеса, зато што усрдно го призиваа Бога, а тој ниеднаш не им се јави; ги учеа семинаристите на чудесата на пресвета Богородица, но сами не веруваа во нив.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Што е следното, прашува саркастично: предмет за Афроамериканците на кој ќе ги учат како да се сладат со пржено пиле, ребра и лубеница? ‌Накратко, Џон му се восхитувал на секој напор да се научат младите како да бидат толерантни кон другите, особено кон оние што не се како нив.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто она што го овозможува иронијата, во согласност со прагматиката на кампот, е можноста да се доживува театралноста на семејниот живот истовремено и како ужасна и како урнебесна, без притоа едната димензија на тие театралности да се асимилира во другата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Од кога си па ти,“ ми префрлаа, „најкадарниот да ги учиш луѓето како да бидат геј? Што знаеш па ти за тоа?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Станувањето геј е таинствено бидејќи – за разлика од станувањето Американец – не се одвива преку примарна социјализација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто ги подучуваат на практичните примени на иронијата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А не се ни трудев да си ги научам студентите како да ја изговорат репликата, се разбира – предметот не ми беше геј- верзија ниту на Пигмалион ниту на Мојата красна леди и не бев некој геј- професор Хенри Хигинс, што зел да ги учи разните Елизи Дулитл од Ен Арбор како да му дораснат на геј- кругот – иако на крајот предавав за карикатурата и се трудев да ги изведам нејзините импликации, како што правам и тука. ‌А какви се тие импликации?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Културата на стрејт-мажите не се репродуцира себеси така што на секоја наредна генерација момчиња ќе ѝ пренесува подробно познавање на овие филмови, ниту, пак, ги учи своите припадници наизуст да научат одредени реплики од Најмила мамичке и не организира фестивали на кои овие реплики ќе се повторуваат пред публика што желно ги исчекува и што ги поздравува полетно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Процесот преку кој луѓето стануваат геј е понепознат, а тоа е и причината поради која вреди да се истражува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Милдред Пирс и Најмила мамичке, кога се гледаат од тоа отуѓено (иако и понатаму емоционално вклучено) гледиште, ги учат геј-мажите – и сите други што се приврзаници на машката геј-култура – како да ги преживеат јадовите на семејната единица.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Повеќето други општествени групи – било малцинските групи како што се Афроамериканците, било мнозинските групи, како што се Американците без предзнак – се иницираат во своите култури и дома и на училиште, како и преку телевизијата и преку филмовите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа нуди отуѓен светоглед кон интензивната емоција што – за разлика од судот на мојот стрејт-другар кој го спепели Сон за страст – не е ниту скептичен ниту редуктивен.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Родителите и децата не ги учат децата како да бидат геј онака како што ги учат да бидат Американци. (Иако понекогаш децата ги учат како да бидат стрејт на начини што толку силно им се удираат од глава што слободно може да се каже дека, всушност, ги учат децата како да бидат геј).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Од нив тогаш ги учевме тие песни и ги повторувавме и на часовите по мајчин јазик во тукушто отворените македонски училишта во нашите места и гласно ги пеевме и во домовите и на прошетките таму во туѓи места...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тогаш, во тоа време, и децата ги тераа да бидат кодоши. Така ги учеа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Го слушавме Макс како ѝ ветува заедничка постела во соба со прозорец од кој се гледа улица по која врват луѓе (толку слично а толку различно на прозорците од кои се гледаше парк по кој чекореа пациенти и доктори), ветуваше денови во кои ќе си ги учат децата да зборуваат и да се радуваат, ветуваше колку ќе бидат блиски нивните тела и пред заспивањето и во сонот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој ѝ ветуваше сосема обични нешта, толку обични, што луѓето не ни помислуваат да си ги ветат едни на други.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Наутро пред поаѓање на училиште ќе си се прекрстев, ќе си го повикав Господ да биде со мене и лекциите за Народно ослободителната војна, за Тито, за Маркс и Ленин ги учев додека да речеш „бричка“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Се држат за рамењата партиските војници и ги учат движењата: неколку пати во место, потоа левата нога десно, десната лево и сѐ така, и сѐ така...
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Уште од мали нозе ги учат луѓето дека надвор од кругот е неминовниот пад.....
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Кога оние што ги затвораше му зборуваа за Исус, го мразеше и ги презираше што следат човек кој ги учи дека треба да им се спротивстават на учителите, да бидат непослушни кон рабините и да се бунтуваат по синагогите.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Таа ги бришеше очите полни со солзи-радосници кога тој почна секое утро да излегува, облечен со костум, на новиот велосипед за да ги учи децата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тогаш Петар само потсмешливо му се поднасмевна и му рече: „А ти, сину на шаторџија, римски граѓанину, каменувачу Стефанов, ти што се нарекуваш маж, а жена не си допрел од страв да не не можеш да ѝ угодиш, та ги учиш мажите да седат подалку и од жените свои, ти ли се сметаш за подобар од мене?“
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Овој е оној што ги учи луѓето да бидат против нашиот народ, овој им кажува да не ги почитуваат законите на нашата вера и овој зборува против храмов во кој се пикнал!
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога луѓето ги учат звуците (или фонемите) на Англискиот јазик на пример, тие не ги имитираат, туку се обидуваат да ја достигнат нормата, да го повторат стандардниот звук, и мораат да успеат во тоа ако сакаат да бидат интелигибилни во заедницата на говорниците на англиски јазик.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Француските учители многу добро прават што своите воспитаници ги учат да играат карти, јас не би им советувал на родителите да примаат било каков учител, кој нема да ги знае игрите со карти што се во оптек.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Навистина, треба со право да се сомневаме дека пред измислувањето на картите, постоеле било какви собири.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тој на тоа сега секако ги учеше и сите свои дечиња, и сите свои внуци.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
„Ние те поставивме да ги учиш децата, да им даваш наука каква што треба, а не да им измислуваш некакви чуда и да им зборуваш дека овој свет не чини...” му рекоа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
А јас не ги учев никогаш да се одмаздуваат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Борис Калпак го легна дното на пушчениот кундак врз штотуку отворен мравулник и рече дека ќе го избрише од дружината кога ќе му ја остави главата на камен да си играат со неа ноќе лисици и лисци, да ги учат малите лисичиња како се глодаат коски.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Чучук-Андреј запелтечи дека и Онисифор Мечкојад е избришан од дружината.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ја совладувам американската мимика, ги учам регистрите на американските чувства, како по некој учебник.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Која е поентата? На што ги учат децата?
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
- Спрегнете го него, - заграка гавранот. –тој нека ве влече преку пустелијава.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ги учел и учел, и ги учел пак. Научиле тие само едно „грак“.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
И во лета жешки и во зими бели децата ги учел сто години цели.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- На таквите секогаш им е лесно, - застенка Барбут- бег. –Тие лежат, а ние влечеме товар и се потиме.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Покажаното насилство ќе биде плод на немоќта на тиранинот кој ќе бара во својот наум соучесници меѓу слабите од секаков вид.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Таков беше и капетанот на туноловците Монги, кој своите луѓе ги учеше на матанѕирање на своите жртви...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој одлучува како ќе говори, кои јазици ќе ги учи, кои туѓи зборови ќе ги употребува во својот говор.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Веруваше, на пример, зашто така ги учеле во училиштето, дека авионите се изум на Партијата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие ги беа задржале примитивните чувства што тој самиот мораше со свесен напор повторно да ги учи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Знаењето ќе се зголемува со зголемувањето на опсегот на околините што се истражуваат, со игрите што ќе можат да се играат, со новите луѓе што ќе можат да се сретнат, со новите јазици што ќе може да ги учиме.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И кога Бино пушти глас по село дека ќе ги учи децата без пари, многумина се прашаа одошто ќе живее тој човек.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Даскалот во Старавина, Димо Гулушов, од три лири месецот (колку што примаше од Егзархијата како Бино во Витолишча), се поткачи на шест од патријаршијата и го мени презимето од Гулушов на Гулусис и почна децата да ги учи место: аз, буки, веде, глаголе на: алфа вита гама делта итн.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ако не ги пишував домашните, ако не се мачев со математиката, ако не морав на памет да ги учам лекциите од руски јазик, или францускиот кој беше сосема нов за мене, читав руски романи позајмени од градската библиотека.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Хлапец, проклет би и посеј малечка татковина на дланките со неа да си ноќеваш со неа да се будиш и на распјат со неа ќе те одведат со еден брут ќе ве заковат, хлапец, вековите крај вас на поклон ќе доаѓаат и волчиците своите малечка ќе ги доведуваат на љубов да ги учат.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Многу ги почитувам Америве што си ги учат децата на упорност од мали нозе.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Родени се во времето на Втората светска војна, растат во времето на Хувер и Макарти, постарите браќа им се регрутирани во Кореја, мајките ги учат дека е срамота да се врти со колкови и да носиш тесни панталони, татковците ги учат дека е срамота да имаш црнец-другар, свештениците ги гушат да клечат на колена секоја пред својот тотем, општеството ги учи дека треба да станат домаќинки и да бидат верни сопруги што ќе израѓаат еден куп деца што ќе гинат по Виетнам - а тие се маѓепсани од Елвис, којшто заводливо врти со колковите, маѓепсани се од Џери Ли Луис и неговите тесни панталони со набабрен шлиц, маѓепсани се од црнецот Литл Ричард кога вели уап-баба-луба-би-ба-буп... и ете, затоа вриштат, затоа што им го бранат сето она што душата им го бара!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Имаше во таа негова запршка разни лути зачини: еден дебел камионџија што се заканува секому што ја оспорува историската вистинитост на неговата вера, еден ѓоа-научник што ги учи децата дека луѓето и диносаурусите се создадени во ист ден, една згодна девојка што смета дека Бог ги мрази педерите, еден пастор што намлатил дебели пари од продажба на своите молитви на ДВД, еден американски сенатор што верува во доаѓањето на Судниот ден кој ќе потепа пола човештво, еден протестантски проповедник што е убеден дека хомосексуалноста е болест, еден рабин што го толкува Холокаустот како заслужена небесна казна за неговиот народ, еден арапски музичар што се залага за верските права на муслиманите вклучително и правото на ликвидација на бласфемичарите, една мајка што ги убила своите деца затоа што Бог така ѝ наредил, еден оџа што попува дека света задача на неговата религија е истребување на неверниците, неколку мормони што веруваат дека луѓето со поинаква боја на кожата се грешни, разни исламски маченици што вршат самоубиствени акции, колони христијански фанатици што паѓаат во фанатичен транс, неколку Евреи што трескаат глава од ѕид, неколку претседателски кандидати што не веруваат во теоријата на еволуцијата...
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Мајка Амелија, насетувајќи ја дилемата, ќе продолжи: „Нашите ученички ги учиме заедно да пеат на француски јазик.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Србин и Шишман, како што ги учеше фелдфебелот долу во градот, се потрудија колку што можат, но испадна едно млако вкочанување и собирање на вратовите во рамената.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Младите штрчиња ги учеле да летаат нависоко и Аџијата беше распратил абер по сите страни да се чинат азар сите штркови, за на свети Панделимон да тргнат за на вилает; му стори абер и на Силјана за и тој да се стори азар.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Само тој старец ги учел и децата и мајките и татковите за да не прават така, оти големо зло ќе ги најде.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Затоа толку лесно ми оди запишувањето што дури и докторот Пачев е изненаден.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дури потоа многупати или постојано ги повторувам или преиспитувам тие разговори во себе. Ги учам напамет.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Требуе да ги учат на закон Божиј, и да идеме у црква, зашто имаме многу на душата спасение.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
Мрдаат по нас со устите, ни ги повторуваат зборовите, ги учиш на диверзии, им кажуваш диверзантски средства.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Другата недела ми остави две книги. Од крај до крај ги читам, речиси напамет ги учам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги учат да веруваат дека нивните родители се предавници.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Почна напамет да ги учи екологизмите и со тоа сака да нè фасцинира.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Од телевизија ги учат.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Британците, од своја страна, како поискусни во субверзивните активности во земјите што биле под окупација, имале на што да ги учат своите американски колеги кога во ноември 1941 година СОИ ја отворил својата канцеларија во Лондон.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И двете служби имале полза од соработката.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во која војска војниците ги учат да размислуваат?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- И тој беше даскал, ама наш... о Битоља учеше и дечките ги учеше така, како шо си зборуваме ние сега... македонцки...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А децата, велеа, аскерот ќе ги собери и ќе ги прати по острови, како на сургун и таму ќе ги учат мајките и татковците и браќата да си ги кодошат и дека од нив ќе направат најлоши зулумџии и кољачи кои од крв мајчина ќе се ситат и сестрите ќе си ги поганат, велеа...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Па, замисли си, во наредбата што ми ја пратија некни, пишуваат: „За да се зајакни борбениот дух кај новододјените борци, кои добороволно стапија во Демократската армија на Грција, во слободно време, офицерот за културно-просветна работа, задолжително да почне да ги учи да пеат револуцинонерни и борбени песни.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Песничките што ги учевме беа лесни и весели.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Беше веќе затемнето, јас не се растревожив многу, мислев и верував во моите волови, јас нив од малечки ги учев и тие ме слушаа, само што не знаеја да зборуваат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Бев најдобра во класот и секогаш кога ќе нè пуштеше учителот на одмор, јас ги учев децата, тоа ми даваше волја да учам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тодора донесе икончиња во куќата на Петрета и ги изнареди околу постелите на децата, ги учеше на молитви малечките и пред заспивање им читаше од Светото писмо.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)