ги (зам.) - турка (гл.)

Се згрвалија и луѓе и добиток кои лошото ги подбра и ги влече, ги турка се подлабоко во туѓо...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Не, тој така ја држеше раката и мижеше со едното око зашто така му изгледаше дека гулабите летаат пред неговата рака а тој ги турка напред.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Не се работи повеќе за индустриски, тешки машини, кои се (беа) објекти на насилство за време на штрајкови и кои, на крајот од едноличната „работа”, налутено ги исклучуваш, ги туркаш од себе и се трудиш веднаш да ги заборавиш; твоето слободно време започнува на другата страна од нивниот работен делокруг.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Братучедите ги префаќаа за раце, за мишки, за рамена, ги влечеа, ќе почнеа и да ги туркаат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Гледаше како бришачите на ветробранот ги туркаа капките од дождот настрана, го слушаше роморењето на покривот. По некое време заспа. 20 Margina #1 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
I Куќите од селото се раштркани која каде: едни крај езерото, други крај реката што слегува од планината и тече низ селото; реката е суводолица: лете коритото е празно, исушено, како оглодана риба; во пролет и есен водата надојдува, плави, луничи, бучи преполнувајќи го коритото и влечкајќи со себе сѐ што ќе најде по патот, се разлева, ги подлокува трапчињата, сокаците, ги урива мостињата и плитарите од плевни и кошари и ги влечка со себе растурајќи ги во езерото каде што се влива; луѓето трчаат по реката и си ги собираат во езерото однесените работи: греди, штици, каци, ношви, буриња, кошови, сандаци, и по некоја живинка што не се удавила; вртат со чамци, ги собираат или ги туркаат кон брегот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
А музиката околу нив се движи нежно, речиси како ветер – се провира меѓу нив за да ги подраздели, а потоа ги турка од зад грб за да ги притисне еден до друг.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Истите спонзори ги туркаат во fancy магазини.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Надежда Петрова ми ги турка парите, а јас ѝ ги враќам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ко некоја бала ги туркаат, ко траба шајаци.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го шибам коњот в слабини и ги туркам змиите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Донесоа штици, талпи. Ги потпреа на камионот и ги забраа да ги туркаат другарите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Другарите се повраќаат да ме поземат, јас ги туркам нозете пред мене, а тие ми одат назад.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас ги туркам и ги удирам, но тие не се пуштаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги вртат, ги туркаат кон камионот, ама тие се нагазуваат, се тргаат, кон сите страни се влечат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Уште недонесени ги распарувам од опашката кон главата: им ги туркам со палец цревата, им ги вадам меурите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме кутна зад една грамада камења и ми ги турка панталоните.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Скокна и жена му исплашена од постелата, и стрчнаа обајцата надвор; надвор ветерот почна да ги турка опсипувајќи ги со дожд и со водата од брановите што се кршеа од ѕидот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
(Ја отклучува вратата. Ги турка сите надвор. Удира дланка од дланка. Останува само Матеј кој силно се смее.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Миризбата која се креваше од подрумите не беше од луѓето туку од мократа земја, од чадовите од ќумбенцата што ветрот ги туркаше назад и откако ги преполнуваа просторијките, јурнуваа по отворот на скалата нагоре.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Од неа, од нејзиниот центар, на сите страни постојано дуваа ветрови и в час ги растураа, ги туркаа натаму од сртовите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Дора со едната рака го придржа точакот, а со другата го исправи тротинетот и лека-полека тргна да ги турка во дворот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Огнен ја гледаше како прво ѝ паѓа точакот, па тротинетот, но не се помрднуваше од место.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Затоа, по некој внатрешен порив таа почнува да ги турка фотелјите, столовите, да расфрлува сѐ по собата, давајќи ѝ со тоа вид дека е таква по битка и сугерирајќи дека Младичот, по борба, му избегал на Фезлиев.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Не знам зошто одев во куќата под калето кога постојано ме ежавеше страв брегот еден ден да не појде надолу и да се разурнат шарките на времињата кои поминуваа по неговата жолта страна ви кажувам не знам зошто одев кога и самата куќа имаше нешто застрашувачко во густата темница што се таеше меѓу диреците оти мојот братучед можев да го најдам и кај нас зад насипот каде што неговата маќеа пасеше бела коза по бавчите и молзеше по ока полока млеко за неговата ќеркичка оти жена му марија своето убаво женско време го поминуваше во лешочкиот санаториум а пак кај нанчо можам да ви речам дека ништо не ме влечеше оти во мене тлееше голема навреда од што ме напади првата зима што ја зимував во скопје а сега својата дрвена берберница од паркот спроти градската болница ја има преселено во ќошот лево веднаш крај самиот влез и ја има сросано на два ката долу за бричење а горе за спиење со жеништата што ги турка со глава по раскрцканото скалило направено од две штици ви кажувам не доаѓав ни за него ни за братучедот кој често клечеше или лежеше во аголот врз сламарникот меѓутоа јас често се уловував како драбам по насипот крај реката очекувајќи да ги здогледам детето со разбегана коса по главата момчето со долгиот врат како фрла камчиња во реката и старецот сиот завиен во козина таму каде што се гледа душата
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)