ги (зам.) - става (гл.)

Декарт во делото издадено 1637 - „Расправа за методот“, објаснува како неговата убеденост во реалното постоење на рес когитанс (супстанција која мисли) произлегува од неговата потрага за солидна основа на познанието, во која што потрага тој ги става под „лупа“ со методот на сомневање сите негови дотогашни сфаќања и знаења. Маргина 37 41
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во основа способноста за рефлексија е да бидеш свесен дека си свесен, односно да знаеш дека знаеш.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Имам сомнеж во неегзактните постапки, па ги ставам на преиспитување.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Не карај го... - ѝ ја зема торбата, па во неа ги става и неговите чорапи.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Тие пак што немаа да платат, ниту пак имаше што да им се продаде „на телал", ги тераа гавазот и заптиите, што му ги ставаше на расположение витолишкиот мудур, со авалеџијата од село на село и им удираа секој ден по дваесет и пет стапови по голо месо дури можеа да мрдаат, да одат со нив, а откако ќе им ги искршеа ребрата, ги оставаа да преболат кај некој роднина или пријател, со строга наредба да си одат дома, да работат, да печалат и, на есен, кога ќе дојде авалеџијата, да платат на царот, ако не сакаат пак да јадат двојни ќотеци.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ти обневидува видот, па не го гледаш тие тоа сите што го гледаат туку ти се привидува никој што не гледа; ти секнува жедта, па не го чувствуваш јазикот како ти талка по сувата уста како давеник што не сака да слушне за вода; ти гасне гладот, како излишна потреба да се наполни утробата во привидна компензација за секој неуспех во животот; ти се нивелира вкусот, така што ти е сеедно дали пиеш изворска вода или жива сода; ти испарува мирисот, освен на хризантемите ако воопшто испуштаат нешто додека рамнодушни ги ставаат во китки на свежите гробови.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Она што сега го прочитавте ги става рамните потпетици и геноцидот во исто рамниште.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И потоа го замислував како да го слушав како малку фалбаџиски им раскажува на луѓето сред село употребувајќи ги зборовите што сега јас му ги ставав в уста: "Бурнав на портата кај него, како секогаш без теклив, да влезам кај братучедот Методија, ама портата однатре затворена, а и резето однадвор не е ставено.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
ДЕПА: (упаѓа). Морее Панде, што ти требаше да кажуваш вакви муабети, да ги ставаш луѓево во мерак?
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Отсега ги ставаш луѓево да думаат за некогаш.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ништо лошо не ви чинам, аман, аман, не ви чинам! (го пушта куферчето на миндерот и ги става рацете во џебовите).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
КАТА: (носи филџани и ги става на огништето пред Мара). Еве ти и филџани.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ги носеше на купче, а потоа ги ставаше в кофа и ги изнесуваше од дворот.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
А потоа стравот полека ѝ исчезна од нецелосното сфаќање дека змијата не е вистинска, туку дека е едно од оние вештачки и успешно направени животни, кои луѓето ги ставаат во своите тревници за да плашат други луѓе.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кој е тој засекогаш заштитен аноним, кој за себе вели „јас“, а потоа тоа „јас“ служи како кафез, како затвор во кој тој некој, автор на текстот, заробува илјадници различни „јас“ и ги става во функција на своите цели?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Оти рече Филозофот: „Јас буквите ини на карпата не можам да ги прочитам и да ги узнаам; најпрвин на хартија или пергамент треба да ги ставам, за да може топлината да им се врати каменот што им ја одземал, што им ја шмукнал, па потем, според топлината на буквите ќе им ја определам светлината, бојата нивна, и конечно, значењето нивно.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Дури и додека ја исмеваат „идентитетската уметност“ како старомодна, барем кога се состои од работи што не им се допаѓаат, желни се да ја слават геј-културата кога ја создаваат „најжешките и најсвежите таленти што постојат“ и важат за ликови што „ги дрмаат медиумите – од музика и јужноменхетенски театар до авангарднa литература и трансбурлески“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Има, меѓутоа, една современа геј-култура која текстописците на ТОНИ не ја застапуваат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Она што воопшто не е јасно е како културниот отпор или настраната противакултурација се одвива во рамките на еден хетеронормативен контекст.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се разбира, некои гејови и луѓе што им се благонаклонети реагираа со поддршка и со ентузијазам, но многумина други приговараа дека сум бил непромислен и провокативен, дека сум ги ставал геј- мажите на лош глас, сум продавал стереотипи со тоа што сум имплицирал дека геј- мажите се различни од стрејт- мажите, дека сум ја изнесувал лудата идеја дека постои нешто што се вика геј- култура и дека е различна од стрејт- културата, дека сум ја потврдувал хомофопската претстава дека геј- мажите „врбуваат“ стрејт- мажи да се впуштат во „геј- стилот на живеење“ или дека сум ѝ давал на верската десница оружје со кое ќе удри по нас, а со тоа сум ја загрозувал борбата за граѓанските права на лезбејките и на гејовите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Овие интересни, комплексни прашања налагаат да им се пристапува од случај до случај.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На крајот на краиштата, предметите од главнотековната култура (како што е бродвејскиот мјузикл) се единствените културни предмети што хетеронормативните општествени институции веднаш му ги ставаат на располагање на протогеј-детето.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сигурно, легитимно е да се истражува каде тоа ваквите преприсвојувања ги ставаат сите тие вистински жени и дали геј-женственоста придонесува кон унапредување или кон уназадување на симболичните, дискурзивни и материјални состојби на жените.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, тие примери на геј-култура, кои ни ги ставаат пред очи за да им се восхитуваме, изгледа, се состојат токму од новите дела што почиваат врз настраниот живот или барем што искажуваат настран сензибилитет, а што во секој случај ги создава актуелната жетва на настрани уметници.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можете да си замислите што ќе зборуваат за десет години идните настрани тинејџери за „јужноменхетенскиот театар“ и за „трансбурлеската“, а и оние што ја заминале триесеттата и што ги сакаат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа и неминовно подразбира присвојување и настранување на предмети од главнотековната култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Стрејт- жените и лезбејките, буч-жените и фем-жените, како и жените што се различно позиционирани на трансродовиот спектар различно реагирале на машкото геј- културно преприсвојување на женственоста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А општествената репродукција на машката геј-култура не се врши ниту од страна на машките геј-општествени институции – барем не отпрвин: таа се одвива во хетеронормативен (семеен) контекст.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Што им прави геј-женственоста на жените, а не само на геј-мажите?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа ја анализира тенденцијата на посткомунистичките жени проблемите на граѓанството да ги ставаат пред проблемите специфични за жените, и се залага за делумното оправдување на овој пристап.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Тие кои требаше да бидат преврзани ги ставаа на масите за преврска.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во чистиот дел на салата болните ги облекуваа во сосема нови пижами, ги ставаа на носилки и што е можно побрзо со санитарни коли ги префрлуваа во одделенијата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Така при запалени боринки се собиравме во една одаја сите што бевме останати во селото, ги одврзувавме црните шамии, врз нив ги стававме кадрата на нашите дечки и ги гледавме, им шепотевме, а тие само не гледаа и не гледаа, а ние со шепот им зборувавме и со лесен допир, со прстите им галевме образи и чела, со болно навлажнети усни им бакнувавме очи, а тие само не гледаа и само молчеа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Понекогаш ме земаше в скут, и додека седевме крај прозорецот зад кој врнеше снег, таа ми раскажуваше бајки во кои доброто секогаш го победуваше злото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш ме земаше в раце и излегувавме од дома и минувавме покрај дрворедите; со едната рака ме придржуваше, притискајќи ме на своите гради, а другата рака ја испружаше високо, откинувајќи цветови од најниските гранки на липите, костените и багремите, а потоа ги ставеше цветовите меѓу нејзиното и моето лице.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Можеби заради мојата болежливост брат ми беше понежен кон мене отколку кон другите сестри, и пред заспивање секогаш ме бакнуваше в чело, некако скришум, бидејќи мама се потсмеваше на секој негов гест на блискост со мене, па тој нежноста кон мене ја покажуваше само тогаш кога таа беше надвор од домот – кога одеше да риба подови во домовите на богатите или пак да им помага на дедо и на татко во продавницата за ткаенини.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога од јаболкото ќе останеа само нејадливите делови, брат ми ги ставаше усните на моето чело, за да ја провери температурата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Луков ги става во џебот од елекот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
А кога ќе дојдат, ми идат прекутрупа и не можам да ги ставам еднододруго.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Зашто многу ретко своите зборови ги ставаш на кантар. Ти прво ги кажуваш, а потоа се каеш.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Со денови овие тежини ги ставаше на кантар. Живееше во неизвесност.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Младоста ги става на испит твоите физички и умствени способности.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Знаеш цимерката за Нова година си замина дома, а и онака сме во посебни соби... ако сакаш ќе ти ги ставам и лисиците... те заебавам бе, хе хе хе фино детенце со факултет,).
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Помислија дека е тој што ги става тие пари на иконата во црквата, а ги зема од неа важечките пари.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Едниот девер ги става пред неа новите чевли, таа ги клоца де онаму! — „Ај беља!“ — вели тој.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во доцните шеесетти, на елитата одговорна за „контрола на популацијата” стана јасно дека финансиски веќе не се исплати да ги ставаат луѓето во тнр. „дупки” и таму да ги класифицираат во фиоки.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Прва тоа го разбра Регановата администрација во Калифорнија.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Момчето настојуваше да ги успокои со тоа што им ги ставаше рацете на рамениците и благо ги протресуваше, една по друга.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Со своите долги, темни раце што брзо се движеа тој садеше, натапкуваше и прицврстуваше, сечеше, подрежуваше, со црното лице секогаш свртено кон земјата, со очите секогаш вперени во она што го работеше, кои никогаш не ги подигаше кон небото, и никогаш не гледаше во мене, па дури ни во Мама, освен ако не клекневме крај него, чувствувајќи како влажната земја ни продира низ панталоните кај колената и ги стававме рацете во црната нечистотија, не гледајќи во сјајното, лудо небо.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Потоа ги ставаше во една кошница за да си ги носи дома.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
И, една по една, Зоки почна да си ги става карамелите в уста.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Имплицирачките текстови во естетска смисла се наоѓаат помеѓу претходните одредувања, но во прв план ги ставаат “идеолошките”премиси насочени кон формирање на контекст во кој се разгледува одредената проблематика.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Балалајките ги ставаа на газот и пак свиреа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама и рацете ми бегаат, не стојат кај што ќе ги ставам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си ги ставам рацете на газот и излегувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Летците ги става во џебот. Седнува. Гледа во револверот. Долга пауза.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
МИХАЈЛО: (Вади пари. Ги става пред Евто.) Пренесував вреќи за Турци до воденицата. ЕВТО: За седум грошеви? МИХАЈЛО: Толку ми дадоа.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Гледам Ромите ги ризикуваат своите деца и ги ставаат на патиштата за да питачат, по мостовите кога е најсурова зима, само да не одат да си го заработат лебот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Направената маст ја мачкаше врз чисти памучни крпи во густ слој, но бегот беше тој што ги ставаше врз рамото и вратот на Атиџе, секогаш смислено повторувајќи ги истите допири на ибн Тајко, колку да ја убеди во нивната невиност.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кога веќе еднаш ќе се врати?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кому сега да му го подарам паричникот што му го купив да си ги става парите внатре, наместо да ги крие под душекот?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Малку ми се чинеше без врска повторно да ги ставам неговите родители на трошок, меѓутоа сфатив дека се работи за нешто важно и затоа го прифатив предлогот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Проблемите си ги ставав на посебен пиедестал за своевидено научно истражување.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Радосна поради келнерското искуство вешто ги ставам на малото масиче и ги здогледувам задоволните насмевки на дада и нејзиниот сакан.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ги носеше на купче, а потоа ги ставаше в кофа и ги изнесуваше од дворот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)