ги (зам.) - снема (гл.)

Краста: Драго дете, освести се и оди кон светлото, зашто оној момент кога ќе го здогледаш ќе ги снема и маката и болката и депресијата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ти изгледа реши да се пошегуваш со мене. (Гледа во вирчето што почнува да се шири по подот) Грета: Не, г-дине Краста, јас...
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ги снема веќе и мушичките и двокрилците што летаа дотогаш над нив. Само бунарот сега можеше да ни ја изгаси жедта.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И така, додека се возите во метрото во утринските часови и се борите за место за стоење, неустено, по неколку станици, гледате дека останувате сам, луѓето ги снемало, одлетале некаде, чиниш како претходнот момнет и да не биле тука.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Старецот и младата жена ги снема во толпата од млади шетачи во улиците на „Сан Мишел“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Да не се закачиле нешто? Шепотеа, шепотеа меѓу себе и ги снема… (Пауза)Пак некоја комитска работа кројат!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Во 1936 лево ориентираните македонски студенти од Загреб, Белград и Скопје истакнале своја политичка декларација како програмски документ потпишан од 200 лица.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Од историската сцена ги снема ВМРО-автономистичка и ВМРО (Обединета), но идејата патеводител за формирање на самостојна, обединета и суверена македонска држава ги водеше новите генерации.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Сурушите тогаш наеднаш ги снема.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
И другите волци свртеа назад и ги снема во коријата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Лебот изчезна, двете парчиња сланина ги снема, а момчето уште беше гладно.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кога ќе ги снема, а ќе ги снема, зашто ќе мораат да си отидат, тогаш сѐ ќе биде по старо.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Проблемот, изглегува, е што наместо на крајот да излеземе победоносни иматели на геј-гордост и слобода што ќе можеме сесрдно да ги викаме наши сопствени, ние сме си создале геј-идентитет што активно ги потиснува и патосот и задоволството на тие останати преостанати настрани афекти од кои сакаме да мислиме дека сме се ослободиле и за кои тврдиме дека просто ги снемало од нашата свест.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако ридот го снема, ќе ги снема сенките, ветровите, вегетацијата и сето друго што е во неговата аура.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
За да биде маката поголема, кога пристигнаа во Џивнув, наместо пижами, што ги снема, добија долги ноќни кошули.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ги снема ли воените бури и авионите? Кон крајот на месецот, попладнето, на џадето, понатака од морнарската касарна, еден зад друг се наредија дваесетина воени камиони.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Толку брзо колку брзо ќе стивнат воените бури, колку брзо војската владина ќе биде протерана и ќе ги снема авионите и топовите. Така беше речено.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И, услови Павлето, ќе одам во пријателска Југославија, кај славниот маршал, мојот пријател, ама тие Егејците со се весник и со се клуб и здружение да ги снема.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
За таа надеж голема и за се и сите кои во времињата ги снема потулено пламенче на свеќа нека свети и одушевен жив жар на вечен опстој, дај Боже, во сите нас да гори и просветлине денес за да бидеме посложни и поумни утре. Амин!
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А сите што по темно одат невидливи, без цврста нога ги обзема радост кога зад грбот на овој подан јасна алка брзо молска слаби сенките се веднат на сјајот од една свеќа гајтан парички во роса тајната на Здивот Сронат ја трепетат и ја вестат; таа тајна не е лесна- опседнати овде седат Вртисенка со светнат образ во милост на пресвет обрач низ сенките што ги снема отчитува јасна пошта: сам на себе кој се предал, нему мракот сегде простран- никаде од никој возврат. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 133
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Стално сенката е коса над зраците што ја носат се открива низ златна коса таинство од најчист воздив просто движење на ноздри везден секаде што ползи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Стално сенката ја носат безброј шепоти што просат во нараснат, темен облак кракот мрмлив им се протнал Златнозаба, пред твојот одсјај! okno.mk | Margina #32-33 [1996] 134
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ние луѓето сме настанати како дел од процесот на природната селекција; сме се развиле од пониските облици на живот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Оние слабите ќе ги снема, тоа е законот на овој свет.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Славните ги потенцираме со тоа што им градиме споменици, или како што би рекол Лец: „... часовници кои и откако ќе ги снема ќе го означуваат вистинското време“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Кога ги снема мачките во селото, кога почнаа да се чудат луѓето што е со нив, кога почнаа глувците да се котат, да прават пакости низ куќите, луѓето трагата ги одведе кај Полина.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Но мајка му, кутрата, си ја смени ѕвездата многу порано, отколку што ѝ предвидуваше синот: пукна еден ден кога виде дека ѝ ги снема златните работи кои Профим скришно ѝ ги продал за да прикупи уште нешто од брегот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Продефилираа низ салата колку да бидат видени и ги снема. - рече Славица
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Го расплете со нов истрел и тоа пеколно клопче, само од тоа што не можеше повеќе да ги гледа. Ги снема сите.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Едноставно ги снема. Беа едни од првите кои што заминаа во транзициската јабана.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
И после и очите му пропаднаа, му ги снема.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тоа ги смирувало. Се чувствувале пречистени и лесни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го прерипав потокот и продолжив да чекорам со наводенети петици. Од голата земја пред моите нозе пркнаа неколку еребици оставајќи зад себе скомињав цвркот. Ги снема зад забелот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога споредните патишта ќе ги снемало, патувале ноќе: царските друмови биле слободни само под закрила на мракот. Затоа преку ден сонот им бил посветол.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Гривест ат! Навистина ли видов бел коњ во тоа благо утро во кое и каменот се рассонуваше или пред моите усвитени црнки трепетеше павлака на треска загнездена во мене на овој пат?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се јавуваат како молња, ќе светнат и ќе ги снема.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Буде 101 ИГОР А.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
„Пластична поезија“ Возач на црвен автобус БУМ! и ги снема вашите евтини мисли, вашите подли замисли.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ги снема птиците. Потокот се повлече под земја.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Пред да трепнам, вервериците, со нив и срнакот, станаа мек облак. Потоа и облакот се распливна.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Да, реков јас сите овие крстови ќе ги снема од полето.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Не мина ни час. Просторот се ослободи од военото и полициско присуство, од транспортерите, тешкото наоружување. Како да не случило ништо.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Мигум ги снема и војниците и полицајците со пушките со бајонетите и калашниковите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кога ќе ги снема шумите, ќе секнат и водите.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Минатото и сегашноста ќе ги снема како отсонуван кошмар.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Како нема да ги фати некоја небитница... та да ги снема...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Оти од порано уште чуле Дека таква била нивната борба Додека се гине да се пее И како такви уште и фала ѝ викале на песната Песна нас је одржала, њојзи хвала Ами како, ептен и за навек хвала Песната си е песна и како да свртиш Таа ич не е виновна што има секакви И уште повеќе што има никакви пејачи А никакви пејачи имаше и кога ги снема Патеките на соништата поплочени со петокраки Даже ептен никакви пејачи Кои чкрипеа како недоправени верглови И ги раскажуваа своите селански соништа Истопорени на градските плоштади Кои буричкаа во стари и туѓи соништа И кои на ангро крадеа туѓи соништа Крадеа на јаве се што ќе им дојдеше на сон Крадеа и на сон се што ќе им дојдеше на јаве Колку што крадеа и малку се џимкаа во сонот Нивната девиза не беше мирен сон и чиста совест Колку што не разбираа арно што воопшто сонуваа Ако за сон може да се есапи Само уништувањето на старите соништа со петокраки И ако за сон може да се есапи
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Фармерките со зипер и ги снема од пазарот зошто производителот на потрошувачите им ја исцрпуваат потребата за 505-ките.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кога ќе ги снема. Тогаш ќе ме осетиш. Целосно.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
Прво ги снема сите подвижни и неподвижни фигури што во текот на ноќта му се причинуваа и виде дека ридот под нив е гол сѐ до подножјето каде што почнуваа лозјата и бавчите.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Србин се сети да салутира и го мушна Шишмана со лактот в ребра од што тој се исправи како отпуштен федер зинувајќи да каже нешто, но во тој момент му ги снема зборовите од главата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Германците припукаа уште малку и ги снема надолу.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Никаде никој ни птица ни лишка ни глас а пријателите одамна ги снемало во времето.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Птиците ги снема во штура немотија.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Не бев сигурен за што точно размислуваше Роза, таму, на игранката, но забележав дека со лесни женски движења на левата рака, бркаше некоја мушичка што ѝ сновеше околу трепките, а потоа наеднаш ме погледна и речиси прошепоти: „Нели, умните ги праќаат во лудница за да ги снема, а нас, лудите, нѐ оставаат овде, да бркаме мушички. Убаво збогатување на секидневието.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Додека шетам по Пасажот опседната сум од помислата дека поминувам низ сенките на луѓето што ми беа многу блиски а едно утро наеднаш исчезнаа, ги снема.. Мислам на моите Евреи..
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Потребни се само неколку минути откако гостите, посетителите на градината, ќе го завршат својот оброк, па чиниите, со сиот прибор за јадење, остатоците од храната, трошките, да ги снема како да се избришани со волшебно стапче.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Дени, како што реков, дваесетина години била жена на боем, па оваа оставена градина, подобро парче од градина, е некој вид омаж на тоа време; капејќи се во бањата или седејќи во еден од ’рѓосаните столови таа може да ги одмори погледот и умот од забревтаното темпо на негување на онаа другата, големата, официјална градина и од постојаното примање и гостење посетители.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Залагањето на одговорните служби сметам дека ќе придонесе во разумен рок ваквите несреќи дури и сосема да ги снема.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И дали тоа значи дека во оној момент кога страдањата ќе ги снема ќе зацари некое заедничко расположение огреано од истата светлина на радоста?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сфатив дека ми останува само да се согласам со него дека е потребно да се создадат такви околности што ќе оневозможуваат секоја помисла за постапки што водат кон несреќи и слични окончувања.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Над ридот, зад кој ги снема камионите, сивата боја на небото премина во белузлава и полека почна да се заруменува и, само миг потоа, Прењес го облеа црвенило.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Над Прењес почнува делникот обременет со чемерот на испадените, раскуќените, раздојдените, разнебитените и размеѓените...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Стражарите од влезната врата ги снема заедно со пушките.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Авионите направија еден-два круга покрај албанската граница и ги снема.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Па, да ти кажам искрено, Ема, - Ирена тука малку подзастана за да згазне врз една празна лименка фрлена на патот, а потоа да скине ливче од грмушката што растеше до тротоарот, - понекогаш по малку навистина замирисуваш.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Потоа звуците во тоалетот замреа и вниманието ми го презема постојаниот цвилеж на моите црева.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Децата одеднаш ги снема зад нас, а тетка Олга застана пред вратата, ја отклучи и се поттргна за да влезам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Мони, Миле и Бистра ги снема, а наместо нив пред мене се појави небото.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Па, што дека си Дедо Мраз – се поднасмеа лишавото лице на чпртавкото на кое ситните црни очички испиени од слепоочниците сосема ги снема – за мене името ништо не значи.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Ете, на пример, како народната власт направи народни непријатели. Донела закон да ги снема козите...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Е, токму тоа. Прво Македонците да ги снема!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во низок лет растоварија оган и откако го посеаја -стравот, ги снема.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ама кога нивните гласови сосема ги снема, ѝ се пристори дека во мракот е сосема изгубена.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
На многу им станаа коска в грло... да ги снема... - се одгласи некој, ама никој не му го виде лицето.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во неа веќе ги снема вечната топлина и светлината, добрината и тажниот поглед на Богородица прел која секој ден и ноќ без престан гореше маслениче. Сега угасна и тоа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Баба ми заборавила да остави семе и така пак компирите ги снема.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)