ги (зам.) - служи (гл.)

Ристе го донесе кафето, а Бојана по него топла ракија и почна да ги служи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ги служи човекот поарно од домаќинките дома, та дури и пари назаем им дава кога беа некои во нужда.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На чардакот, боса по алови чорапи, во нова алова мариовска носија, со срмени кистови, скопци, павти, решмиња и гушниче од петолирки, ги служеше Сивевите гости убавата Велика Бендерова, чиј што маж, Митре Бендеров, беше вечен момок кај Сивета, заради нејзината младост и убавина.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Многу ми го фалат бабо курвичето твое курвичето твое бабо ептен малолетно целиот град бабо слушам бил со него со твоето курвиче бабо малолетно Ај што е малолетно не е толку штетно курвичето било бабо куриозитетно паметно ти било бабо и премногу спретно директори и господа ги служело дискретно Ајде дали знаеш бабо кого чуваш в куќа техничарче право бабо била твојта внука од куќа во куќа бабо внука ти е блудна по неколку абортуса и еве пак е трудна
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Нивната среќа ќе ги служи бесконечно долго и тие ќе продолжат со својата итрина, токму вака како сега, сѐ до крајот на нивните природни животи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Угостителите се принудени своите гости љубезно да ги служат, зашто од тоа колку повеќе гости ќе пречекаат, толку ќе порасне нивниот промет од кој, на крајот, ќе зависат и нивните заработувачки.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ги запиша и заемките: биљур, чаша, чашка, кристал (од арапски billr); чорбалук, чорбалак, голема, длабока чинија за чорба (од турски corbalik); тепсија (од турски tepsi); синија, вид голема тепсија од бакар, која не се употребува за печење како тепсијата, ами служи како маса на која се ставало јадењето и околу која се седнувало и се јадело (од турски sini); тенеќе, лимен сад, обично за сирење, масло или кајмак (од турски teneke); зембил, плетена торба од рогоз за носење разни артикли, особено зеленчук (од арапски zembil) Дамна беше поминала полноќ.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски се сети, запишувајќи го овој збор, дека Мајка ги служи кафе кога работи со Татко во две мали ѓезвиња со чаши обложени со тенок бакар.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Како ги служам сите така и нив. На крајот на краиштата, знаат ли тие која сум јас.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
За тие луѓе шанкерот секогаш ме предупредуваше како да ги служам, а јас на тоа му велев: - Ма кои се тие, јас не ги знам, какви политичари, исти се тие како сите луѓе.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Смешно, зарем не. Сега сите тие луѓе кои на деветнаесет години ги служев кафе, виски, им менував пепници (меѓу кои беше и тогашниот претседател), ми го враќаа кафето зошто немало доволно пена.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сендвичите со плескавици беа од чисто мелено месо, првокласно, и ги служеа со салата од зелка, пржени компирчиња и една четвртина кисела краставичка.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
9. КОЈ МНОГУ ВРАПЧИЊА НИШАНИ, НИЕДНО НЕ ЌЕ СТРЕЛНЕ - и за врапчињата пркнување, и за ловџијата спокој, во милосрдниот ресторан ќе го пофалат тој келнер гостите што ги служи со "МНОГУ ВРАПЧИЊА НА ОКО"...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
По завршувањето на обичаите килерџиите почнуваат да ги служат гостите со вино, ракија и мезиња: бонбони, леблебии и суво грозје.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Дури кога поминале некои од нив да служат во новоизградениот хотел во градот а другите во куќата за разонода на И. Мали, јас сум се нашла во полето, близу до ќерамидницата, но кој ме довел таму и со каква цел останува да се разреши во некое друго време кога на вистината ќе ѝ тргне од рака да ја намота измрсената преѓа на настаните во чист здрав клопец.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Подобро било да поверувам и да паметам дека сите тие девојки (а помеѓу нив се наоѓала и мајка ми) што ги служеле арабаџиите и трговците додека работел анот на Дуко ми биле по малку и мајки.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ја водеше Ајша секоја вечер во харемот каде што се приредуваа веселби, смеи, кокотења, песни и ора, но не да се весели Анѓа со другите кадани, ами да ги служи и да им стои диван.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
За да ја понижи пред другите кадани, ја тераше да им носи ручек, да ги служи со шербет и слатки, да им стои простум додека тие ручаа или вечераа, a овие се однесуваа кон неа како кон обична нивна алајка.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)