ги (зам.) - склопи (гл.)

Со нарамена торба и стап во раката, Аргир ги цепеше првите мугри, поднаведнат, забрзан... народните учители стариот учител Климент Изморените галеби одамна веќе ги склопија своите бели крила.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
На Волчарот не му било тешко за кусо време да ги склопи своите железни раце околу вратот на волкот и да ја заврши борбата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ти не си жив. Штом мојте очи сонот ќе ги склопи - во сонот ќе ми блеснеш ти сред тишината, во сиот сјај што целата ме опи, ко оние што блесна дни.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
- Го убиле, растажено ми шепна и ги склопи очите нишајќи се пред мене.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се наведнав, ја бакнав во испотеното чело.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Бакни ме,“ повтори Добрата Душичка, и ги склопи очите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги склопив книгите со записите на Цепенков и долго не ги отворав.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Старецот молкум отиде до столчето, седна со тешко крцкање на коските, ги склопи рацете во скутот и го погледна некако таговно.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Сонувам...“ промрморе другиот. „Сигурно сонувам... халуцинирам... морам да се разбудам...“
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И, ги склопи очите кога ја исполни својата норма.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ранетиот се потпре на ѕидот од воденицата и уморно ги склопи очите.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Топлината на пламенот го совладуваше; кога ги склопи очите се смири, чедно побеле и остана детски насмевнат.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ги склопив очите. И пред да потонам в сон, знаев дека на челото ќе ми остане длабок белег од срча на скршената ламба.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Лицето му се подмлади, забите станаа побели и посветкави, и тој, во сладок занес, ги склопи очите, свечено носејќи ја во себе скриената болка.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ги склопи очите во исчекување и се изненади од нејзината пријатна мекота.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Широко ги отвори очите, за во ист миг да ги склопи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И не доаѓај веќе овде.“ Отец Симеон се потпре на ѕидот и ги склопи очите.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Го залепи челото на стаклото и ги склопи очите задремувајќи со последно сознание - навистина, Јана веќе не сакаше да го гледа како пие, како војнички ја поздравува месечината, како ја полни устата со земја. Таа, Јана-Марија...
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Хармоникашот зад нив допре со ковчестите прсти некаков остар и болен мол и го разбуди бревтањето на замрената локомотива зад станицата. „Во дворот на еден оџа власта денес откопала дузина митралези“, рече еден од браќата. „Затоа ноќе мачките лаеја како пци.“ Отец Симеон ги склопи очите и се заниша.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Отец Симеон ги склопи очите и не виде дали Иван се двоуми и дали се спротивставува со гест или движење на лицето.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ги склопи очите. Воздивна. Ги исклешти забите. Попука во шавовите.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
А кога ги склопи очите, несопирливо потече со настаните, ја надрасна темнината во непроветрената соба, се најде таму каде што беше пред повеќе од две години, на планина, на пуста гола планина од чиј врв ноќе можеа да се соберат ѕвездите испрскани со крв.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Се наведна и ги склопи очите. Не опцу и не воздивна.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Леле, некој ми ја уби моја Султана, а притоа и вратата ми ја залости, за да не можам да влезам да ѝ ги склопам очите".
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Каде ни се заборавените зборови пред кои запиравме како пред можност да се најде изгубеното каде се зборовите дрочни со смрчки зборовите што нѐ попрскуваа со нектар и семе по крилцата и ципите срамежливи и бесрамни зборовите заради коишто капаците би си ги склопиле и би се префрлиле слободно во другото тело како во свое во своето како во туѓо по архимедовиот закон со озрачени души да не останеме полуживи и сами вечно и од јазикот да се откажеме доброволно, како од љубовта при сѐ што сакавме да бидеме заедно уште, огин-и-ништо залудно!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Така создадов необична и невообичаена сопоставеност од портокалова, тиркизна, скерлетно пламена и златно ореолска боја и ги насликав женствено оние чија аура е видима трите ангелски лица трите посланика на искушението и гласот дури го насликав: 'Не кревај рака врз чедото свое!' Така сите бои со сите облици во вид на жиг на Светиот Дух (ни мој, ни не-мој) ги втиснав на дрвена плоча, пресувана стрпливо и грамотно небаре испосник за да опстане со силата на пречистата мисла, оти и мислата е светлост, и топлина, и магнетизам, енергија - сѐ на сѐ! и заедно, во возвишен, а за Окото дофатлив облик, ги склопив!“
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Момето отпрво си постоја среде црквата, потоа се допре до ѕидот, се загледа нагоре, и не се помрдна веќе: земјата незабележливо ја поткреваше нагоре и среде неосквернатата свеченост и мир ја наведна главата врз светецот на ѕидот, и ги склопи рацете на молитва и се насмевна.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Падна договор, да се излезе вечерта во дискотека „Парк“. Лима ги склопи сите договори.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
И кога таа, сосем скапната, безнадежно ги склопи крилјата, простувајќи се со животот, тажна дека не ќе може да го види своето родно гнездо и да ја сети пролетната радост на децата, одеднаш забележа на темната плоча од морето некаква светла точка.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Брод! Се спушти на јарболот и ги склопи уморните крила.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)