ги (зам.) - размножува (гл.)

Меѓутоа, што се однесува до репродуцирањето, Дишан од почетокот беше крајно внимателен (сигурно можноста да ги размножува му била доволна), и се погрижи сериите да бидат бројно ограничени.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
По неколку дена зеде расни кучиња од град и почна да ги размножува и одгледува.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Од тој ден сите кренаа раце од него: со ноќи остануваше над масата за препишување и се okno.mk | Margina #32-33 [1996] 126 обидуваше да се сети, да ја нацрта машината што ја беше сонил.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Другата ноќ пак, виде отец Ангелариј оти отец Лаврентиј трча по падините на Македонија; табаните му се камен, но тој трча и паѓа; виде оти носи абер, оти нема да стигне до Бело Езеро, нема да втаса да каже што видел во идни времиња и што станува со исчезнатото сочинение.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дополнителна потврда за тоа беше можноста редимејдите да се репродуцираат, и нејзината функција беше чисто информативна, а се поврзуваше со претходно изнесената очигледност на материјалното обликување.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Една ноќ сони отец Ангелариј некаква машина што сама пишува писанија и ги размножува, за час, во неброен број преписи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На џумкава внимателно ќе исползи зелениот гуштер и ќе остави сонцето да ги размножува по неговото меко тело чудесните дамки.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Ѕидниот часовник – предел во кој да го препознаеш белото велигденско оро околу црквата; црвената поплава на узреаните цреши; златниот прстен што на месечина го коват коњите околу стожерот во дворот; појавата на црните ѕвезди спроти луњите; фортуната во која останаа завеани кирајџиите; жените што со разголени дојки пеат во жетвите на далечните лета; сенката на старецот дури се крсти над трпезата; јаренцата што ги кубат перуниките во дворот; девојката која гледајќи ги размножува пупките на овошките; расфрланите коски на предците како ракопис на далечните потомства; прошетка под оваа априлска месечина кога си шептат нешто историјата и татковината,
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)