ги (зам.) - пренесе (гл.)

Таа беше врабо- тена во ова друштво за производство на производи од порцелан и керамички плочки, со договор за работа на неопределено време, уште од 1980 година, односно 19 години пред да настане подолу- опишаниот работен спор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Работната атмосфера во фирмата, барем во времето кога се работеше „турбо“, беше пристојна и релативно добра – иако и тогаш нормите, на кои работеа претежно работничките, беа вртоглаво високи [на пример, една работничка која работеше на боење на сервисите со златен пораб, во текот на осум работни 248 часа, требаше да изврти минимум 3.600 чинии и сама, без ничија помош, да ги пренесе до палета за сортирање!?].
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Поранешното име на оваа гигантска фабрика за порцелан беше „Борис Кидрич“ и во време на СФРЈ таа беше меѓу најпознатите и најголеми фабрики кои го покриваше речиси целиот југословенски пазар.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
- Проштевај, Донке, те измачив! Немаше друг начин, дење напладне и толку брзо да ги пренесам бомбиве и фишециве.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Жената се врати... Внатре беа членовите на Месниот скопски комитет.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Како што реков на почетокот, роман е преголем залак за мене.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Да ги пренесе мислите на хартија.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Дел од нив се обидов да ги пренесам.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Наместо тоа, Бригид рече такви работи на сметка на Ултра, што не се осмелувам да ги пренесам.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
И тогаш Мерв почна полека да сфаќа дека Бригид и нема да биде толку пријатен гост и беше во право.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Навистина.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ѓорѓија побара од Мисирлијата и Лесната веднаш да ги пренесат преку Црна кон Вепрчани Беловодица, за да ја фатат Бабуна, каде ќе можат да стапат во врска со прилепското раководство, бидејќи тие беа од тој крај — Ѓорѓија од Оревоец, а Глигур од Небрегово.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да фрлат тажен поглед над цело нивно Мариово, низ цело битолско прилепско леринско поле да ги пренесат мислите далеку, далеку под Пајак и Беласица, во Солунско и Светогорските Метоси, каде веќе житата се класени и ги чекаат аргатите од цела Македонија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ти сега ќе гледаш што повеќе оружје да се внесе во народот, — беше последниот збор што му го рече Петре на Толета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Помина Ѓурѓовден, наближи Дуовден и по директивите на Ѓорчета се формираа десетина тројки што ќе заминат во внатрешноста да ги зацврснат месните организации каде што беа организирани, и да ги пренесат директивите од раководството.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Таму го најде Перета, зачуден, и кога се сретна со него и му ги пренесе добиените директиви, овој длабоко воздивна и промрмори преку заби: — Ах, Петре, што направија, од дрво нога, од камен глава да си направат; го фрлија народот во оган без време!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Затоа талкањето дури потоа почнуваше: требаше прво да се најде кола што ќе ги пренесе останките, требаше потоа да се најде човек што ќе го откопа стариот гроб, требаше потем да се најде друг човек што ќе го закопа новиот гроб, требаше најпосле да се најде поп што ќе ги смири останките на мртвиот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Потоа, откако заврши војната, гробиштата ги пренесоа на источниот крај од градот, во Усје.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Зарем можеа да ги пренесат во мртвите, кога и самите сакаа уште да бидат живи?
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Правилата кои управуваат со растот на растението ги пренесуваат особините од помалите на поголемите размери.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Питон: Убаво би било полицијата да нѐ одвезе со една од болничките коли долу со кои ги пренесуваат онесвестените.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Жан: Нашите услови нека им ги пренесе на своите другари.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Ковчежето и куферот ги пренесоа во сопчето, во кое Крстан влезе речиси набожно.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Не знаеше кој пат да го фати, какви зборови да искаже за да ги пренесе своите добри намери, својата во мисија да ги спаси книгите од уништување, а не да го забрза нивното преземање...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Мирон Донски, забележувајќи го ефектот од својот клучен збор врз неговата расположба, продолжи: - Голема е вашата заслуга што успеавте не само да ги пренесете туку и да ги средите сиџилите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Заменикот Палигоров си мислеше дека е повикан на обична работна консултација кај шефот, но кога тој ѝ рече на секретарката да не му ги пренесува телефонските повици, а ова ретко му се случуваше, во себе си помисли дека работите не одат на арно, но си го задржа спокојот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Скршена од враќањето на постариот син, мајката ги пренесе надежите на помладиот син.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Беа одредени десетина униформирани полицајци да ги пренесат сандаците во камионите, но, претходно, мораше да ги префрлат во ламаринените сандаци.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Отиде специјално и до Водачот, за да го извести за неправдата кон Татко, да му ги пренесе мислењата на сараевските ориенталисти за сиџилите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Не можеше да ги најде ни вистинските зборови, за да ги пренесе своите чувства.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
- Татко, - започнав можеби изнасилено со прашањата, како на пребрзо интервју - зошто никој од нас, ниту Мајка, ниту твоите пријатели, на кои им ги пренесе интересот и љубовта кон сиџилите, не успеавме да допреме до тајните што ги знаешза нив?
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Вие добро знаете дека ние постојано велиме дека ги пренесе сиџилите од Битола во Скопје, што е послабо од - ги повлече, како што е напишано во предлогот за одликување.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Кога Мирон Донски ѝ рече на својата секретарка да не му ги пренесува телефонските повици, Татко веднаш сфати дека не се работи за обична, туку за многу сериозна средба.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој настан okno.mk | Margina #11-12 [1994] 35 ослободи цела низа прашања за легитим­носта и потеклото на моќта: за казнените мерки, вреднувањето, објавувањето, сообраќајот итн. 4Дали мај 68-та означува и еден филозофски настан? 4Исцело, еден од оние филозофски настани што не се вообличуваат во дело или расправа, туку коишто носат, севезден ги пренесуваат оние филозофски склопови препознатливи во насловите и имињата на авторите.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ако само ги подѕирнеме најзачестените потврди за филозофски ангажман, ќе утврдиме дека книгите веќе не се пишуваат на истиот начин.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во културна смисла тоа беше триумфален експеримент.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Целата идеја да ги испразни сите институции во Америка - затворите, приватните учили­шта и клубовите од внатрешноста - и да ги пренесе во своето студио учејќи да збо­рува преку медиумот на оваа бука, на нов народски јазик, сѐ уште вчудо­невидува. (...) Сепак, на крајот Фектори беше осудена на пропаст поради сопствениот успех, поради светлината што ја фрли и поради контрадикциите на Ворхоловата личност што тој така извонредно ги отелотвори во Фектори како своја фикција - големата американска сказна: Неговата храброст и софистицираност, неговата не­ ви­ност и несигурност -Дракула и Пепелашка-Дрела (Dracula and Cindarella - Drella), како што сите го знаеа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дека било јасно дека тој е уметник, дека тој не креира култура туку едноставно ја репрезентира, преуредена, изманипулирана и акцентирана по негова волја. (...) Мислел дека сме сфатиле, дека секој можел да увиди дека славата што тој ја произведуваше (за него и неговите суперѕвезди) не била вистинска слава, туку само репрезентација на слава, реторичка симулација на слава.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
-Треба некој да дојде со мене, да ми помогне. Да ги пренесеме в село.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ги погали кучињата што му се врткаа околу нозете, и отиде да ги пренесе и дрвата што му останаа.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Бојан не стигна да ги пренесе и да ги среди сите дрва што ги насече, зашто добитокот почна да се враќа пред плевната.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Потковичаните ги пренесоа Максима и Лазора на Имотот и сите на глас, и мажи и жени и деца, зедоа да ги тажат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Имав запишано, а тоа овде го разбрав подоцна, за моја фатална и непростлива грешка, дека Албанците најмалку што треба да направат за Фаик Коница е првин да ги пренесат неговите посмртни останки во земјата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Искинатата тишина неколку пати ги пренесе првите татнежи на ударите.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Децата ги пренесуваат задачите во своите тетратки.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
По кратко време дрвенаријата почна да ги пренесува звуците, од некој што слегуваше надолу.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
А удавените да ги видиш, ги пренесуваат со реморкери и ги редат како дрва за огрев. Гадно е.” okno.mk | Margina #1 [1994] 15
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Во некои случаи дури и под многу тешки теренски услови, под непријателски оган, тие ги пренесле нашите ранети.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И новите поколенија кои се родија и израснаа тука само со телото се присутни тука, но со душата, срцето и мислите се таму, на дедовите и прадедовите места крај бреговите на Црното Море кои и официјална Грција ги нарекува “χαμενες πατρηδες” 11, а спомените и адетите љубоморно ги чуваат и ги пренесуваат од колено на колено.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Така, оковани стотина и педесет, ги спроведеле низ солунските улици, низ тесен шпалир од љубопитни граѓани, до пристаништето, каде што ги чекал чамец што требало да ги пренесе до паробродот „Константинопол“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Неколку дена по оваа манифестација, група грчки офицери отишла кај турскиот пратеник во Атина и, од името на 1.000 души доброволци, го замолила да му ги пренесе на султанот нивните сочувства и желби да стапат во турска служба за да ѝ помогнат на турската војска во борбата против востаниците во Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Новите поколенија можат да бидат посилни, побрзи, поснаодливи од своите родители – и тие особини да им ги пренесат на своите потомци, кои понатаму ќе можат уште повеќе да ги усовршуваат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во текот на многу генерации, тие усовршени карактеристики стануваат поизразени во рамките на еден животински вид, и од развојот на тие особини зависи кои видови ќе опстанат, а кои ќе исчезнат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ѕурам бледо во неговото заруменето, растегнато лице, но тоа не му пречи да ја продолжи тирадата: - Таа беше типично мазохистички расположена особа, која сакаше да ми ги пренесе своите ставови.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
По пробивањето на фронтот и по растурањето на војските, тие што останаа живи се вратија дома; само Трајана Блосоениот го немаше никаде; одеше жена му Царјанка кај оние што се вратија живи, ги распрашуваше, ги молеше да ѝ кажат нешто за Трајана, да ѝ кажат барем гробот каде му е, коските да му ги пренесе; но никој ништо не знаеше да ѝ каже.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Ќе ги пренесеме до реката, ќе ги пуштиме низ неа, а таа ќе ги однесе до најблиската пилана“ - рече учителката, но во тој миг екна школското ѕвонче.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Јас, од своја страна, откако го испитав ова средство во практиката, можам да засведочам дека сосема неодамна, деновиве, благодарение на истото, ги разоткрив неисправностите во службата на началникот на полицијата и заради тоа, го отстранив од должноста.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Младиот човек на нашето време треба да биде истото што и морската труба: преземајќи ги зборовите од еден крај, веднаш да ги пренесува на другиот; колку што посмешно умее да прераскажува, толку повеќе памет му припишуваат.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Разјаснувањата од овој вид честопати се речиси неопходни заради незавидната финансиска положба на нашата скапоцена татковина. okno.mk 133 Оставајќи го овој недостоен труд на разгледување на највисокото раководство, си гајам дрска надеж дека тој нема да ми се припише како вина, служејќи како несомнен израз на срдечната желба на верниот човек: да придонесе според силите на толку високо почитуваната од него добронамерност.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
7. Чувај се да не бидеш скромен инаку ќе наведеш на мисла дека нема што да речеш, а тоа е голем недостаток.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Многумина од младите луѓе се сосема заборавени од општеството немајќи дарба да ги пренесуваат вестите, а тоа е жална судбина за еден млад човек, ако на него се сеќаваат само кредиторите.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Потоа, не е одвишно да се рече дека во пленувањето на женскиот пол, градоначалникот треба да ја бара осаменоста и воопшто да не ги пренесува своите дејности во гласност или во разговор.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Козма Прутков, Раководител на Одделот за мерки, вистински статски советник и кавалер на различни ордени. 1859 година (annus, i.) Забелешка: Во бројот на различните забелешки на маргините на овој проект се наоѓаат и следниве, што Козма Прутков, веројатно, сакал да ги развие во посебни проекти: 1) “Да им се нареди на сите уредници на приватни печатни органи да ги пренесуваат раководните написи од официјалниот орган дозволувајќи им само нивно повторување и развивање”; 2) “Да им се стави како обврска на сите раководители на одредени делови од управата: без престан да водат и постојано да ги соопштуваат во една централна управа списоците на сите лица кои служат под нивно раководство, со ознака наспроти секого: какви весници и списанија добива?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Лесно може да се случи и ти да бидеш претепан, но тоа е ловоровиот венец, најдобриот украс на прераскажувачите: колку посилно ќе те претепаат, толку е поочигледен доказот дека твојата фантазија е поопширна; колку повеќе те пцујат, толку е поочигледно дека го привлекуваш вниманието.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Неколку вдовици сакале веднаш да појдат со расплетени коси и да ги побараат пресните гробови на своите луѓе, да поклечат со наведнати глави и со запалени борини над покојниците, да ги прекорат што ги оставиле самохрани и со нејаки деца, да ги обележат местата со нишан што ќе се памети, еднаш, по некоја година, синовите или браќата или тие самите со кош да ги пренесат коските на мачениците.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Прскав и самиот и чекав мојата распаднатост да ја најдат човекодуши магесници со голи и бели грбови и да ме состават, стани, да ми шепнат, на свои раменици можеш да ги пренесеш запрегите до Лесново и од Лесново до Кукулино.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Небото се иссипаничави, на неговата кожа стежнуваа многу такви парчиња месечина, потоа се движеа свијокливо, се прогонеа меѓу себе и прскаа кога ќе се допреа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Само неколцина, меѓу нив и покајнички смирениот Богоја Гулабарин, останале будни, со нив и тројцата раненици на три двоколки ослободени од лесновските камења.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Деница во својот нотес внимателно ги препиша имињата и презимињата на седумте девојки што со комбе Авни идниот ден требаше да ги пренесе до Бар.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Авни ѝ кажа на Азра дека жените (ноќта тој требаше да помогне во нивното регрутирање за испраќање во странство и за давање услуги според договорот со Друштвото “Осамени срца”) веќе ги пренесол со комбето уште пред да падне мракот и дека тие чекаат во ресторанот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Јас сè растоварив, а тој гледа во мене со оние зелени очи, веѓите му се наежиле, би рекол ќе те лапне.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Селим, Циганот, кој на својот коњ му ги пренесе неговите работи од Вишеград и беше единствениот човек кој влегуваше во неговата колиба, седеше по дуќаните и раскажуваше, којзнае по кој пат, сè што знаеше за странецот. – Асли, тој и не е човек како другите луѓе.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се обидував таму да ги пренесам нештата кои ми припаѓаат мене: сликовници, резерва омилени бонбони.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Испрати тајно свои претставници во СССР со амин на Брежњев, да им ги пренесат тајните на мумификацијата на Ленин и Сталин. Му беше одбиена бесмртноста.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Камилски со восхит ќе ги пренесе зборовите на Ромен Ролан за Октомвриската револуција обраќајќи ѝ се на Русија, слободна и ослободителка: Браќа наши од Русија, вашата Револуција нека ја разбуди од сон нашата заспана Европа, заспана во својот горделив спомен за своите некогашни револуции...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Овие идеи настојуваше да му ги пренесе на Кирил Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И понатаму: Нашите балкански, двете светски војни беа јаничарски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Овие идеи настојуваше да му ги пренесе на Климент Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На ракија тие некако подобро се разбираа, пијани беа слични и исти, јуначки, со чекор што може да ги пренесе и над најблиската бездна, бистроумни и видовити да го ископаат и да го пеплосаат.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
По свршувањето на неговиот реферат, зеде збор младото „попче" и откако им ги пренесе пораките и благословот од дедото владика, почна да дава совети и предлози, што треба да направат селаните за нивното добро и просветување.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Ај беља!“ — си мислеше тој, терајќи ја малата Сукалова маска преку Жиово и Врпско, која беше реквизирана да ги пренесе багажите на општинската управа до најблиоката станица Тројаци.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Како беше да беше, ги пренесоа преку море и тие се најдоа на азискиот брег на Босфорот. – Е, сега сме веќе навистина во вит-виделија, преку сино море – и почнаа жените да се жалат. – Враќање оттука – здравје да имаме! – изусти Сирма и умот отиде во петгодишното синче Ангелета што и го остави на бабата Велика.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Шефот на станицата знаеше дека едниот е за Корнулов, а другиот за Папокот, дека си ги пренесуваат пљачките во нив речиси тајно од Друже Србине, ама мораше да си стави катинар на устата речиси толкав колкави што висеа и на вратите од вагоните заради парите што му ги тутнаа во џебот од униформата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ако не се вратам, ве молам коските да ми ги пренесете да лежат во гробиштата, крај вас...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Потоа се сретна со Комисијата, и им ја кажа целта на своето доаѓање; им кажа дека е испратен од Владата за да ги пренесе нејзините ставови со кои се инсистира Комисијата во својата работа да ги има предвид историските, националните, етничките, културните, верските и јазичните карактеристики на Подрачјето.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Авторот ги пренесе во својот бележник уште следните записи на таткото Панда Бранов: во малото каче за пиперки туршија фрламе една ока сол а во поголемата три кгр сол и така туршијата е точно солена.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Втората, дополнителна но помалку веројатна претпоставка била изнемоштеноста на старецот а не болното сознание за сериозноста на пораките што се сметал за задолжен да им ги пренесе на идните поколенија.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ни нареди да ти ги пренесеме неговите најубави желби, додаде оној, поснискион, и излезе од мракот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не можеше да ја избегне малата насмевка на задоволство, но веднаш повика еден од своите најталентирани ученици и го замоли да го однесе писмото на Големиот мајстор на Играта кој живееше на другот дел од Градот и да му ги пренесе неговите најдлабоки изрази на почитување.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Со Катерина бевме втасани негде кон крајот на пораката Високиот глас на младите, всушност веќе навлегувавме во оној дел од написот во кој се спомнуваа и резултатите од зафатите на младите, и на нивните големи и високи цели со кои се ветуваа и големи преселби на сезоните, кога Катерина сосема неочекувано ги крена рацете од машината и ги пренесе на моето теме; постапуваше како да зема во рацете посакуван предмет но тоа го стори многу внимателно и со двете раце, како да се плаши дека ќе му ја повреди убавината и скапоценоста на предметот што го зема, ме сврти кон себеси и ми се загледа во очите: - Ете, тоа се вистинските зборови!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислев оти божјата мајка бездруго ќе ги пренесе моите барања онаму каде што треба. А може и ги пренесувала.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Во рамките на информациската теорија на преведувањето, Деридината “игра на трагата” не му припаѓа на преведувањето кое ги пренесува препознатливите значења преку границите, туку на едно движење по еден отсутен пат, оној кој диссеминирал или испарил, на глас кој кажува но не може да биде фатен, на ехо кое исчезнува откако ќе се слушне.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
„Ај со среќа, здравје, вечни, целокупни бериќетни“ - благословуваше баба Мирјана - „така научив од свекрва ми, па овие убави благосилки и вам ви ги кажувам да ги запаметите и да ги пренесете на вашите деца и внуци.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Откако ги изора и ги посеа нивите, набра шума и подигна два лисника и ги пренесе дрвата за зима, веќе не се делеше од чикрикот и фурката. Влачеше, ткаеше, плетеше.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А поговорките, ако убаво се вслушуваме во нив, освен тоа што ни ги пренесуваат искуствата од минатите генерации и времиња, нè упатуваат и кон тоа како да се однесуваме во иднината.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Ставаше во голема каца зелка, зелка што алтан не ѝ беше рамен, а во земјени ќупчиња и разни туршии и речели, направени со тикви, шира, дуњи и мушмули, а од свинското што не смееше да се продава по касапниците, зашто и касапите беа само Турци, Тодора нареди да се направат пастрма и суџуци, та кога скришум ги направија со неговите три жени, скришум и ги пренесоа есента со товарни добичиња од селото в град.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)