ги (зам.) - прави (гл.)

Месеа кал од црвена глина со слама, па ги правеа сами керамидите и циглите за да градат куќа.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Сталинка ги правеше првите срамежливи чекори, а ние, кога го видовме прчот, сакавме да си ја вратиме дома. Но беше доцна.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Значи, авторот и на едниот и на другиот текст бил истиот, учителот Димитрија Боте, со тоа што е очигледно дека првин ги правел записите, а потоа дел од нив објавил во „Цариградски весник“ во форма на допис под рубриката „Портрети на видни спомагатели на народната култура“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кочовите не проштеваат лесно. Тоа се лиферантските зделки што семејството Поцо ги правело за турската армија.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во состојба сум точно да разграничам, дека од работите што ги правев и што ги правам, бунарот или водоводот, на пример, се за другите, или главно за другите, моите барања тука се во заден план, во секој случај, потпотиснати, додека пишувањето на повеста е само моја работа, и само за мене.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
А продажбите најмногу ги правев преку Цариград, оти таму имав и свои луѓе што ме спомагаа со збор или со дело.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Зедов лист хартија и почнав да ги правам плановите.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Постарото, машкото, ја наследи вообразеноста, гордоста, суетата и тврдоглавоста на таткото, па како што растеше, сакајќи да докаже дека е поинаков, постојано ги правеше истите грешки што ги правеше и татко му.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Потоа, е потоа научив да ги споделувам работите. Не бев повеќе сама.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Залудно ги правев сите тие лоши работи, таа секогаш се концетрираше на бебето. Ме молеше да внимавам на него.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Инаку, идејата за постерите е следна (и во следниот број ќе имате еден): треба да се испечатат 100 (сто комада) различни постери, за секоја фил­мска година по еден, а постерите би ги правела цела екипа на (пост?) модер­ни урбани типчиња кои треба да поседуваат само три работи: ликовна култура,qубов кон филмот и идеја.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во февруари Ролинг Стоунс беа во градот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Брајан Џонс и Нико беа добри пријатели, па тој и Дилан едно попладне заедно влетаа во Фектори, додека Велветите пробуваа, а јас со Дејвид Витни и Дејвид Вајт ги правев Сребре­ните Јастуци за мојата следна изложба во Кастели која требаше да се одржи во април. (Ги искористив и за Денс концертот на Марс okno.mk | Margina #15-16 [1995] 111 Канингем и навистина бев приврзан со нив: додека ги правев, имав впечаток дека мојата уметност исчезнува, како моите слики да одеа од yидовите и одлетуваа од нив во некој непознат правец).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Него го забавуваа овие игри в постела кои Ребека, оваа цела година додека ја посетуваше, знаеше да ги прави уште повозбудливи, поставувајќи ѝ пречки на извесноста и одлагајќи ги врвните страсти за силовитите продирања, до длабоко во ноќта.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Навистина малку го релаксираат додека плива и додека неговото стежнато тело лебди над плочите од дното на базенот, додека тромаво се лизга над имињата, судбините и сенките на покојниците, обидувајќи се да не гледа во нивните симболи, во знаците неизбришливо издлабени врз стариот мермер на дното, што како за инает, водата ги мие, ги увеличува како под лупа, ги прави појасни и поблиски, скоро тутнувајќи му ги пред стегнатите очи и чело на покајаниот делегат на Комесаријатот за еврејски прашања, кој пливајќи се обидува да ја намали напнатоста што ја чувствува низ целото тело и да го одложи надоаѓањето на нервниот слом.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
На овој пазар тие ги прават последните покупки, пред да тргнат назад.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Го докажал за себе тоа, и не само со оние ситни секидневни угодувања, кои се сепак така показателни, баш дека се разбирливи сами по себе, како сам себе да си ги правиш. Не само со нив.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- „Мамо, зар сега да ги правиме тие адети?“ - „Стегни срце, за овие пилци еднаш е прочка во годината“.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Џејмс Вовел беше тој што ме вработи, прво да разнесувам весници и второ како главен и одговорен за следниве активности: да одговарам на телефон, да ги правам подготовките за весникот и да исчукам сѐ што ќе ми соопштат преку телефон и во четврток да го разнесувам весникот, што значеше дека бев трет човек во канцеларијата.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Неговата книга со брадавици на насловната беше неочекувано анти-задоволство.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Џејмс Вовел ми даде простор во задниот дел од списанието.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
„TYHE I AUTOMATON” Принципот што тука се наѕира е наполеоновски: „своите планови ги правам според соништата на моите заспани војници”.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Драматичното движење, острото делување на шокот поради необичните композициски решенија ги прават имитаторите на природата ограничени ситничари.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Гронинг: За мене е малку преморбиден, но го ценам и мило ми е што постојат луѓе како Арт Спигелман и Франсоа Моули кои ги камшикуваат тие чудаци на начин кој им овозможува да ги прават своите луди нешта.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тој ги прави сите овие чуда... - Кој? - Лангачот, име му се сотрело!
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Ха, како ќе ги правиш?...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Логорите за такви ги прават...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Насилијата, зулумите што ги правеа авалеџиите при собирањето на давачките, го раздразнија Толета до немајкаде.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Меѓутоа, и самиот ќе заклучи дека и покрај тоа “овие луѓе (Македонците б.м.) не можат да зборуваат дека оние кои ги прават обидите за приближување со Грци и заклучуваат (колку точно!) дека на нив не треба да им се верува“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
На пример, Гастон Жили и Пјер Пату во дваесеттите години во Париз го проучувале посебниот вид на апстрактно хаотично движење, што доведе до убави и модерни „фрактални“ слики коишто седумдесеттите години ги правеше Беноа Манделброд во ИБМ.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Совршено различни ги прави делумно нивната различност од месото и коските, но главно просторот што го обележуваат и содржат, надворешното што тие го прават внатрешно.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Фракталите на променливоста најлесно се запознаваат преку имитациите на морскиот брег, планините и облаците, коишто од 1975-та ги правев заедно со колегите со помош на компјутерска графика.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Се разбира, јас нема да почнам да го применувам ова тврдење во поглед на некое од овие полиња.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во многу случаи, сократиците ќе се двоумат околу решението сѐ до доцните фази на комуникациониот процес.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Доколку ви okno.mk | Margina #11-12 [1994] 103 поверува како на човек, тогаш во најголемиот број случаи потполно спонтано ќе ги следи вашите препораки.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Трети јуни - застрелан од Валери Соланис, основач и единствен член на S.C.U.M. (Здружение за критика и сосечување на мажите). Поминува речиси два месеца во болница. Ги прави „Облаците“, сценографија за претставата Reinforest, балет на Мерс Канингам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Направив неколку измени како резултат на некои корисни забелешки; сепак, сигурен сум дека тие се недоволни да призведат консензус. превод: Жарко Трајаноски 68 Margina #11-12 [1994] | okno.mk Iddo Landau Што е старо кај Дерида? (What’s Old in Derrida?) Philosophy 69, 1994 1 Револуциите често задржуваат повеќе карактеристики од предреволуционерната состојба, отколку што сакаат да признаат оние што ги прават.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Пролетта - со Вива и Пол Морисеј заминува да држи предавања по Западното крај­брежје; во исто време го снима и филмот „Филм за сурфирање“ во Калифорнија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Немав намера да го објавам, но одреден број на луѓе рекоа дека пронашле егзегеза на Дерида во еден корисен напис, па затоа се решив со надеж дека има некаква смисла.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бидејќи тие очекуваат нештата пред да бидат одлучени добро да се продискутираат, секое скратување на процесот ги прави да се чувствуваат ускратени или дури измамени!
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
1971 Промоција на неговиот филм Свинско месо во Раунд Хаус Театар, Лондон.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Занесуваат и распалуваат какви не желби. Радост! Пролет без пролет!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сите украси што ги прават жените привлечни, сакани - нужно долго сокривани - наеднаш се покажуваат, затреперуваат, разгируваат слободно, копнежно.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Се мислеше дали да потпраша некој од домаќините за пита пастрмајлија или барем за скара, но веднаш се предупреди дека веројатно во гратчево питите ги прават само наутро додека работат фурните, а скара секако има во некој ресторан, но недостапен за плитките џебови на актерите.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Така, готово е. И полоши ги правевме во партизани.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кај Ботеро, социјалната комедија не гаѓа грижи на совеста, неговите ликови се среќни накрај да бидат јавно, официјално, без никаков срам она што тие се во длабочината на душата; тие накрај се совпаѓаат со самите себе и тоа ги прави среќни.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Можеби токму тоа, адаптабилноста, ги прави луѓето кои практикуваат преживување - чудна сорта.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Зелниците што ги правев јас, друга жена во селото не ги правеше.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Тогаш Митра Ризеска, ќерка му на Анѓелета Ризески Козето отиде бегалка за Алекса Станкоски Брчето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во неговите подножја, на горниот крај на ливадите, се најдуваат Драмчески Извори, кои се излеваат направо во ливадите и на тој начин, излевајќи се во нив, ги прават постојано зелени и питоми, па жителите на Потковицата сиот тој предел, ливадите и нивјето, го викаат Питоец.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кога стигнале таму, на долни крај на Драмчески Ливади, расправаа после мажите, Трајана му рекла на Тодија Јанчески да остане со колата и таа сама со другите мажи отишла да ја извиди бомбата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И така се однесуваа, како поим да немаат за зулумите што од нивното доаѓање зачестија во синорот на селото, а за кои, потајум, сите веруваа дека токму тие, Дамческите, ги прават.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потковицата и тогаш беше запоседната од фашистички војници и полицајци, божем пак беа дојдени за да прават маневри а всушност ги правеа поранешните работи - ги гонеа партизаните и ги одземаа вилната и млекото.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Го паметам како добар човек и уште подобар шегаџија. Не знам дали неговите шеги беа толку шеговити и секогаш нови кога ги правеше со возрасните, но нас децата тој секогаш знаеше да нѐ изненади и да нѐ засмее до пукнување.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Чоколадите што му ги даваат на братчето ќе ги згорчува секогаш, а потем пак ќе ги прави слатки и тој ќе ги јаде.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Влези и разгледај ја визбата. Токму овде мајка ми ги пере алиштата, ја подготвува туршијата и ги прави колбасите...
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
За ѕидарите, за дрводелците, за оние што ги прават покривите, за луѓето што ги возат тракторите, ручекот е целта на утрото и пладневна награда.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Спротивствувајќи им ги фините закони на хуморот на оние закони со репутација, тој директно фрла на нив сомневање кое се однесува на нивните апсолутни вредности. Ги прави апроксимативни, така што стануваат систем чија произволност станува очигледна.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Најскапите слики на светот (Пикасо, Ван Гог, Моне, Матис, по 40-50 милиони долари) или опишуваат сиромаштија или сликарите ги правеле без две пари в џеб.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Само еден екстремен скептицизам во однос на науката - и отвореност кон другите модуси на знаење и начини на живот, колку и да ни се туѓи - можат да 96 Margina #4-5 [1994] | okno.mk ни помогнат да ја избегнеме оваа опасност.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Се најде во парадоксална состојба, уметник чии дела беа барани, а тој се задоволуваше со тоа бесплатно да им ги подели на своите пријатели, или намерно ги продаваше по ниски цени.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Фаерабенд го изразува ова гледиште во еден парадокс во својата книга од 1987 Farewell to Reason: „Најдоброто образование е она што ги прави луѓето имуни на систематските обиди за образување.“
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
И спортовите и изведбените уметности приредуваат настапи во кои ужива бројна публика, и таму во живо и далеку.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, има и конкретни историски причини зошто машката геј-култура постојано ги посрамува сопствените припадници, зошто секоја наредна геј-генерација бескрајно го повторува одрекувањето на претходната геј-генерација од геј-културата, зошто секогаш излегува дека самата геј-култура е – понекогаш според помладите геј-мажи и секогаш според оние што зборуваат во нивно име – исклучиво сопственост на постарите момци, на кралиците, на луѓето што на овој или на оној начин едноставно ја надминале: накратко, на другите, особено на другите чиешто стварно или замислено прифаќање на геј-културата секогаш на крајот ги прави да изгледаат и женствено и архаично.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И едните и другите се состојат од активности што ги прикажуваат дарбите на обични луѓе, на луѓе како нас, кои сепак прават исклучителни нешта – нешта што речиси секој може да ги прави до извесна мера, како, на пример, да фатиш топка или да пееш, и што, затоа, секој може да ги разбере, но кои мошне мал број луѓе можат да ги прават онолку вешто и величествено.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Или кога подречуваат дека има извесни работи што треба да ги знаеш или да ги правиш за да дораснеш и навистина да бидеш геј?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Една од причините поради кои првенствено ја избрав Џоан Крафорд и што решив да го проучувам фрапантниот спектакл на измешани гламурозност и абјектност кој го приредува, и во Милдред Пирс и во тоа што произлегло понатаму, е тоа што нејзината гејска привлечност нѐ тера да се соочиме со два ноторни аспекта на машкиот геј-субјективитет кои ги прават денешните геј-мажи особено гадливи – па затоа и особено ненаклонети да ги истражуваат: имено, идентификацијата со жените и приврзаноста кон мајката.355 Овие две теми се и средишни и табу во современата машка геј-култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Што е тоа во таквите дела што ги прави суштински дел од учебната програма на геј- мажот?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сигурно, далеку е тоа од онаа игра на дофрлање меѓу честити, благопријатни дечки што во совршено машко единство некаде напролет изутрина мрзливо си дофрлаат наваму-натаму некакво топче. ‌Уште на почетокот од 1990-тите, оние задолжителни зарекувања на егалитарни сексуални и родови улоги што мажите мораа да ги прават повеќе од една деценија добија блага карикатура од Пенси дивижн, квир-рок-група од Сан Франциско.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А токму такво чувство можеби машката геј-култура им предизвикува и на многумина геј-мажи, како и на многумина стрејт-луѓе, кои учествуваат во таа култура. (Значи Фелоус не греши сосема кога машките геј-практики ги толкува како женствени.) Но тоа не мора да покажува дека геј-мажите спаѓаат во трет или меѓупоставен пол, дека имаат различна биологија или психологија од стрејт-мажите, ниту дека имаат некоја посебна, суштинска, архетипска природа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Па, тогаш, разбирливо е што машките геј-културни практики – кои за мажите промовираат и шират нестандардни начини на суштествување и чувствување, кои прекодираат парчиња од главнотековната хетеросексуална култура со дисидентски или со нетипични родови значења и кои ги подучуваат другите на тој општествено девијантен и опозициски етос – велам, навистина е разбирливо што таквите практики може да направат да изгледа дека геј-мажите имаат својства и одлики што општо земено ги имаат девојките и жените.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Бидејќи и спортовите и изведбените уметности важат за масовни разонодни занимања и за јавни приредби, може да изгледа дека предизвикуваат идентични реакции кај своите публики.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ни оддалеку не се изумрени – како што ќе ви посведочи секој што бил на дрег-претстава или што го гледал филмот на Педро Алмодовар Сѐ за мајка ми од 1999 година, кој сјадрува една цела традиција на културното размислување на геј-мажите за своите односи кон женственоста и кон ликот на мајката.356 Но, денес ниту еден геј-маж што држи до себе не сака да се осврнува на тие теми, освен во штос или ако треба некому да му спушти.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Веќе ги спротивставив различните родови положби во кои спортовите и изведбените уметности, соодветно, ги сместуваат машките изведувачи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Сендвичиве ги прават многу подобри од порано.“
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Карма се активностите кои тој ги прави во текот на своето живеење, за кои добива награди или казни.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Малодушноста ги прави несигурни.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тие, како што видовме, биле големи конспиратори, меѓутоа, имало некои работи што ги правеле кои не можеле да се скријат.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тие пред себеси конкретно ја имале Македонија, поробена и жестоко експлоатирана, и помислата дека преку жртвувањето на своите животи ќе можат да ѝ помогнат ги правела среќни и недоверчиви кон поинаквото сфаќање на ослободителната борба.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Така, уште во почетокот кога ги правеле првите конкретни чекори, гемиџиите започнале да сфаќаат дека без помошта на Револуционерната организација, со која не сакале да имаат врска, не ќе можат лесно да ги реализираат своите цели.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Баба ѝ не почести со некакви слатки, што редовно ги правеше.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Да погодам“, реков. „Измет“. Таа воскликна. „Да! Да! Зарем тоа не е претерано?! Да јадат измет.“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Лицето ѝ се намурти и почна да плаче.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тимоти Лири РАЗГОВОР СО ВИЛИЈАМ ГИБСОН ТЛ: Кога би можел да го ставиш Неуроромансер во една реченица, како би го опишал? ВГ: Она што за мене е најважно е дека во него станува збор за сегашноста.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И погоди - кога ќе настапат тешки денови, кога земјата слабо раѓа а добитокот едвај стои - што мислиш дека јадат?“ Margina #32-33 [1996] | okno.mk 157
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Тоа е кондом”, липаше и плачеше толку силно што кимоното ѝ се отвори и можев да ја видам контурата на таа работа врз испапчувањето на нејзините пупки.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Тие и своите колиби ги прават од животински измет - зар тоа не е страшно?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
За поддршка на оваа Декларација на Еволуцијата, со силна верба во заштитата на Божјата Провиденција и спокојна доверба во генерациите што доаѓаат, во чиешто име зборуваме, ние сега меѓусебно си ги доверуваме едни на други нашите животи, нашите Радости, и нашата Света чест. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 65
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Затоа ние, Божјите почитувачи, љубителите на мирот животот, забавата, мажи и жени, апелираме на Врховниот Суд на Универзумот, за уважување на нашите намери, за, во името на Власта на сите живи суштества кои сакаат да се развиваат на оваа планета, свечено да објави дека ние сме слободни и независни, ослободени од секаква Верност кон Владата на САД и кон сите влади контролирани од менопаузните, и дека имаме право да се групираме во групи на истомисленици, имаме полно право да живееме и да се движиме на земјата, да обезбедуваме храна со сопствени раце и умови на начин што ни се чини неприкосновен и свет за нас, и да ги правиме сите Акции и Работи што независен Слободен маж и Слободна жена можат да ги прават без да ги загрозуваат истите права на другите видови и групи. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 64
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Тоа е кондом“, рече таа, солзите ѝ навираа на очи, “докторот ми го набави... ги прават во Шведска.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И ги прават тие неколку чекори, влегуваат во просторијата со тушеви.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во засекувањата на воздухот кои ги правеа движењата на Рајнер, во сенката на неговиот поглед, во ехото на неговите зборови, се откриваше нешто што наликуваше на потекување на крв.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Еднаш се сети на зборовите на Кјеркегор: „Што е поетот?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Немој да мислиш дека има разлика меѓу едните, другите и третите; тоа што едните го прават во највалкани соби од полуразурнати куќи, другите во хотели, а третите во дворци, не ги прави различни,” рече брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Гледаат кон тушевите, таа и децата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Постапувајќи така ние ќе се ослободиме од грешките што ги прават другите балкански народи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Опустошувањата што ги правеа нашите предедовци во Византија беа такви факти за кои не можеше да се молчи; а заедно со прикажувањето за опустошувањата се прикажуваше и за опустошувачите, спрема кои Византијците се однесуваа со гордост и презир, како спрема варвари.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во почетокот на нивната пропаганда Србите и не мислеа да ги прават Македонците Срби; тие сакаа просто да создадат во Македонија редум со бугарските и српски интереси, така што во времето на решавањето на македонското прашање да добијат колку што се може поголем дел од неа.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тие раководци ги прават сите усилби да ги покажат мотивите и самото движење како што им се сака ним; ама работата е оти не само ние, ами и другите имаат разум и очи да видат и да разберат како е вистината.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
63. Како и на други места во книгата, Мисирков и овде му ги припишува на бугарскиот народ „глупостите“ што всушност ги правеле неговите претставници од разни партии и влади, на чело со кнезот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Затоа тој со сите нив ги делеше и тајните на своето срце, им раскажуваше за сѐ, без да ги крие од никого дури ни најсрамните нешта што ги правел, но и без да се обидува да најде некакво упростено објаснување за тоа зошто и како се изменил.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Под слоевите тешки алишта, понекогаш ја губеше свеста за присуството на своето тело – тоа се движеше по некој автоматизам, сосема различен од оние движења што ги правел пред оваа бесконечна зима.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
ЛУКОВ: (Се воздржува, ги прави последните обиди да изгледа спокоен.) Туку што не дошол. Ќе сети по миризмата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Инаку би ве исекол сите до еден. Кој ти дозволил, по ѓаволите, да ги правиш тие идиотштини, да ме разоружуваш.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Вака треба, сигурен сум да ги прават влезовите во сите цркви, ако сакаат верниците вечно да му се клањаат на господинот бог.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Мојата сопруга се грижи за поголемиот дел од пишувањето, но јас сам ги правам повеќето книги и предмети.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тие се на некој начин апстрактни; наликуваат речиси на балончињата во стриповите, но тоа е само цртачка конвенција, па ги цртам лесно и ги правам препознатливи“.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тогаш, еден по еден, тие пак настануваа како месечари и си ги зафаќаа своите места на прозорците, сите со по еден грч што ги правеше голи, стегаше од под очите и им ги дигаше тие делови од лицето нагоре, нагоре.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ги имаше урнатините на цел еден свет во себе, со едно проклето чувство за својата бессилност за спротивставување, со еден впечаток за себе, како сега во времето додека беше буден, да се загубиле од него сите маѓии за животот, кои му ги правеле онака негови и онака вистински сите дотогашни негови денови, и чиниш сега, тука, на тоа тврдо легло, да почнала да никне на неговите рамена, по неговото лице, во неговиот поглед, една тешка тупа муцка на коњ.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Траеше денови и ноќи, денови и ноќи, а некој постојано трчаше и ги прескокнуваше темелите, се препкаше и паѓаше во нив, барајќи го, како некој изгубен дел од облеката, она свое насмеано и широко место, својот чекор, постојано крвав и палците и по колениците, постојано крвав на лактовите, истоштен, со последните сили, како човек, кој еве, за малку, за една трошка, што не дошол на дофат на нешто, што одамна го гони, и кој што ги прави последните напори за да го достаса, да го прескокне, и така, постојано, сето време додека нивното градилиште се престоруваше во едно проколнато место, од кое чиниш сите сакаа што побргу да се витосаат и да се мавнат, во едно чумаво место, во една болна арена, по која што умираа, крварејќи, и лавот, и гладијаторот, кадешто им солзат очите на сите мајстори, бидејќи веќе сите добро знаеја дека она си беше отидено, дека црвениот лав на сонцето беше веќе бесповратно папсан.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Треба да ги правиш сите такви, - се сеќаваше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Гледајќи ја оваа маса од расчувствувани лица, Арсо се прашаше самиот себеси, зошто овие сериозни лица - запотени, стеснети и опијанети од љубопитност, ги заборавиле своите секојдневни работи, многу важни за самите нив и се претвораат овде во наивни, пакосни или добродушни гледачи, зашто им е потребно тоа да се согласуваат со оние што обвинуваат и на таков начин да си ги прават душите тврдокорни, барајќи во себе презир, непопустливост и казна за оние што се млади и непокорни, но очигледно способни да ја платат највисоката цена за таа своја непокорност, за тоа свое несогласување и за мечтата за нешто што го нема, но треба да дојде, зашто без него нема смирување и среќа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- А дистанцата, таа ги прави неуверливи твоите зборови, мили.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Сите филмови што сега, разлигавен, во главата ги правиш за мирно трето доба, со сите театри и опери кои сакаш да ги посетиш и да ги видиш и чуеш, сите книги што сакаш да ги читаш во двојка или, барем, како школска лектира да ги обработуваш со неа, затоа што таа те разбира најубаво и, додека молчиш, таа ја слуша твојата тишина и кроце пушта рака на твоето колено, кое потскокнува од тоа што нервите ти се отидени бестрага, се утопија, се разбира (тоа филмовите).
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Јас сум ги правел сосе панталони, велам, ние не ги собуваме панталоните.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На секој три села по една џандармериска станица. Се прават, ги правиме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И одиш така меѓу нив и гледаш дека дождот сите ги прави плачливи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Немојте така, господин Спасое, велам, зошто со сила ги правите бугараши, не чини така, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Бојата на ноќта и светлоста ги прави сите луѓе дволични. Кој ќе докаже?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сите беа со иста градба, како да беше ги правела една рака.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ова мислење во ноќта, толку длабока ноќ... Којзнае дали немаше да се загубам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
На страната на Добрина Стана, во перспектива на Скодра, наежени коњи од сталагмит и здрвени џандари, влажни и порабени векни ветер ги прават надмени прозорците.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Професорот Виктор зборуваше за птиците, но само што спомна некои црви, пред да стигне да го заокружи и поврзе своето излагање, го прекина професорот Џејмс, кој се разбираше во црви како самиот да ги правел.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Муртењето на кучешката или мачешката муцка, со кое се нагрдуваат за да заплашат и да ја избркаат опасноста, едвај е поинакво од другите движења што ги прават.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Понекогаш бев нејзин идол, сакаше да прави работи кои ги правев и јас.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тоа е светото тројство кое сега ми е потребно, а сè друго е случаен минувач што ми овозможува да ги правам моите каприци.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Има работи кои знам да ги правам многу добро, но овде тие немаат цена.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Нејзината отвореност беше мала, кружна и речиси ненаметлива - слично на дупчињата за антена кои татковците ги прават со позајмени алатки, не сакајќи да повикаат мајстор.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Речиси весело ги правев воздушните маневри, однапред знаејќи дека нема да бидам одобрена и не стремејќи се, потајно да го постигнам тоа.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Затоа и персоналот при играњето му попушташе за да му ги прават миговите среќни.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
„Се прочистив себе од сите ‘затапувачкѝ нешта што ги правев целиот изминат семестар и создадов колекција од ‘клошарскѝ цртани букви, со чудни цртички и контурни облици - примеса од ‘50-ите, ронка од ‘60-ите и ‘грст’ од ‘90-ите” - фонт кој го нарекол по името на бендот. Dolores станал вториот комплетен фонт.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Секогаш ќе се најдат такви продадени души, кои идеологијата во служба на режимот ги прави уште побездушни крвопијци, џелати.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ние ги правиме природните закони.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Понекогаш ѝ раскажуваше за Одделот за документација и за безочните фалсификати што ги правеше таму.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Но не ги правите! Вие не сте дури ни господари на планетава.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ние ги правиме да бидат вистинити.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Меѓу границите на супер-државите, и не во постојана сопственост на ниту една од нив, лежи една приближно правоаголна територија, чии агли ги прават Тангер, Бразавил, Дарвин и Хонконг, на која живее приближно една петтина од вкупното население на земјата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
9. КИНИСАЛО МОРЕТО В РЕКА ДА СЕ ДАВИ - така е штом светот вртоглавица го фати, изместени вредностите и смешни ги прави и на жалните комендии им отвора врати...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Сѐ уште се мачев околу уредувањето на гробот на Борко, може да се рече, ги правев последните работи, кога тој ден во септември тргнав на спротивната страна од долнечките гробишта да видам што е работата.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Веслата ми беа самоделски, сам ги правев, но добро зафаќаа.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Тоа беше за мене продолжување на работите што секогаш ги правев за Борко - станувам наутро прва, му го ставам приборот за чај, путерот, сирењето, спремна шолјата за кафе.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Многу ги сакаат овие средби, ги прават посреќни и исполнети и мислат дека, сепак, не се „отпишани“, водат полемики, а најчесто нивните муабети се вртат околу политиката и политичките партии.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Маките и страдањата можеби ги прават луѓето да бидат похумани, да мислат и на другите, тоа се случуваше со мене во тие моменти.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Од година у година ги прават све поголеми и понамрштени.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Кога би требало да ја наведам причината зошто сакам да правам музички машини, причината би била за да ги правам тие нешта.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Значи јас ќе морам да ставам во неа апарат што ќе го претставува мојот вкус за избор на деловите. ñДали идејата ќе ти се допаѓа и тогаш, кога Брајан Ино сурогатите, ќе почнат да ги прават твоите најдобри дела?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Втората употреба се состои во генерирање на детали кои обично не би имал време да помислиш да ги правиш...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ластикените чевли место од лак ги прави од мушама, но светат како вистински лак.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Влајко Лазев, Мало, Чолакот и Сребрин им советуваа на веачите да не брзаат, да остане мерењето за утре, за да можат ноќеска да спијат по некое и друго кило, ама Сулиман ага, и тој чивчија по занает со чифликот во Лагот, многу убаво ги знаеше сите марифети оти тој самиот им ги правеше на спаиите, па им даде зорт: довечера да биде мерено житото.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Јашмакот се колнеше во чеканот и калапите што го хранат; Милан куманџијата — во дувалото што го дува огнот за да се стопи среброто со кое ги посребрува павтите и скопците; Рампо чешларот — во биволските рогови од кои ги прави чешлите; Желче — во сите свои деца, макар да ја немаше уште видено мајка им; Даме кожуварот — во сите јагниња и брави, од чии кожи ги правеше кожувите, а Мамуд ковачот — во чеканот и наковалната, на кои ги шерпаше клинците и плочите за свадбарските коњи и магариња.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Навистина, ги бараат поевтинки, ама и тој знае да ги прави такви.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дури, улици со имиња Стребринската, Чолаковата, Лазевата, Душковската, Опурчаковата и друта, крстени на имињата од чорбаџиите чии калиња ги прават улиците.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога дојдоа, кадијата ја соопшти положбата и ги покани да помогнат и тука да се доврши работата, а за да ги убеди дека си стои на зборот, им напиша од своја страна тапија од своите чефлизи во Рувци и Алданци, а беглербегот им напиша повелба, дека им ги подарува сите дванаесет села од Старо Мариово сосе луѓе, за вечни времиња и ги прави мариовски бегови со сите беговски права, поставувајќи им само два услова: да се потурчат и да најдат чаре и начин да се победат бунтовниците.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Огнот полека се смалуваше, нафрланите штици, дрвца и гранки догоруваа, пламењата иако исправени одвај ги белееа столбовите што се наоколу, а неизбричените и неизмиени лица и покрај бакарните плисоци, ги правеше нестварни и заплашувачки.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Којзнае кој ќе ги прави јајцата во пуљките! се огласува Борис Биџов од најкрајниот ќош.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И реакцијата на моите сестри можам само да ја претпоставам оти тие доаѓаа од богатата рамница и од богатото село и од убавата куќа во улицата Лазо Колишевски број 10 во која се спиеше во чисто варосани и големи одаи на дрвени кревети, а знаеја и тоа дека таму имав кревет во кој сам сум спиел и една одајка од неколку квадрати со рустикална маса над која сум ги правел првите белешки од мојот Дневник, а и некои експерименти од физика и хемија.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ударите што ги правеше, и ноќе му одѕвонуваа во сонот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Кога им потсмекна малку жалта и болките на луѓето за загинатите, зафатија да ги прават другите редови што ги носи животот: направија неколку свадби кои поради војните, останаа не направени; потоа продолжија со редовните свадби, а почнаа да женат и мажат момчињата и девојчињата предвреме, уште млади - тукушто почнало ѓаволчето да им се буди во нив и да ги вознемирува.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Потоа мене другарот Едо Бранов ми рече, „Што се овие заврзлами што оној божемски директор Граматниковски ти ги прави?
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Србин чувствувајќи се како врапче во дланката на непроѕирната ноќ, потамина, сеќавајќи се на одмерувањата што со поглед ги правеше уште додека беше ден, фрли камче кон Шишмана.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Шумовите и звуците што ги правеја веќе заспаните војници до нивните уши доаѓаа како стенкање на земјата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Како пример ќе ги спомнам пиците што ги прави моја Ана. Тие и вистински потсетуваат на неа!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Желките бавно живеат, вели тој. Можеби тоа ги прави и долговечни.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тогаш не ќе мораш да ги правиш сите овие операции а притоа да си го тормозиш и градниот кош– ја советуваше Џорџ – нема да мораш дури и да го придржуваш ременот!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Нели? - се засмеа по кој знае кој пат Дуда и го мувна својот Џорџ со левицата во испакнатото меше.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Чувствувајќи го само стравот што ги правеше малечки, малечки до загинување, чекаа да биде што ќе биде.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А можеби беше во прашање и нешто друго, нешто повеќе, за што не сум доволно упатена а и не сум спремна да судам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Па ако било така зошто да не поверувала оти е нормално да биде посакувана и од оној на кого Господ посебно му го доверил правото да избира помеѓу повеќе жени бидејќи тоа и него и нив ги правело среќни?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Денот и ноќта ги прават оние работи деноноќно, како што налага редот на куќата – Времето.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Асоцијативни тези: - и по петнаесет столетија Стоби е осамено и мисли на сопствениот расцвет; -носталгијата се зголемува пред свеста дека минатото не се враќа туку се обновува во нови форми; -човекот, Стоби, човекот; -барајќи ја одново втората половина на дваесеттиот век се наоѓаме во состојба во којашто се измешани старото и новото време; -мртвите жители на Стоби се билките и тагата, урнатините што ги прават убави и живи; - Стоби живее.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
5 Игри на емитирање и восприемање, кадешто фиктивните Едноста и Другоста ги прават единствените видливи нешта, нашата единствена “реалност” - во тие мижуркави траги, траси на комуникација, контакт, заплеткани јазолчиња без јадро...
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Меѓутоа, сите тие се поврзуваат себеси (своите идеи, чувства, случајноста што се Јапонци) со звуците кои ги прават. Со исклучок на Ичијанаги.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Заедниците, како што нè потсетува Грос, се формираат не само преку идентификација и генерирање на заеднички интереси, потреби и вредности, и воспоставување на универзални закони кои истите ги прават задолжителни и ги спроведуваат, туку и (а можеби и уште повеќе) „преку остатоците што тие ги исфрлаат, бројките што ги одбиваат, условите кои ги сметаат за невозможни за 22 Helene Pellerin, “Borders, migration and economic integration: towards a new political economy of borders,” in Global Surveillance and Policing: Borders, Security, Identity, ed. Elia Zureik and Mark. B. Salter (Cullompton: Willan, 2005), 55. 26 асимилирање, кои се обидуваат да ги жртвуваат, оцрнат и протераат“.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Постојано ме гледаше како да зборувам за некоја ситна, љубоморна женска караница, па можеби тој негов поглед ми ги правеше зборовите толку бесмислени и не ми дозволуваше да се оправдам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Прво Ѓорѓија рече дека многу му се допаднале колачињата, а таа задоволно додаде дека баба ѝ ја научила како да ги прави.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Само ја турнав чинијата за да ја оставам Маци да ја излиже, но уште пред да ја тргнам раката Маци ја подаде шепата за да ме гребне.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Толку вешто што и самиот се зачуди на својата снаодливост - ја покани утредента заедно да ги прават колачињата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Луѓето мрдаат, се вртат, неспокојни ги прави пукањето што доаѓа од некаде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Бањите ги правеле некои јапонски затвореници и сѐ е под јапонски конец.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Татонат преку нашите плитки окопи и ги газат борците, комина ги прават.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Пуста војна, си велиш, на едни им го зема животот, а други ги прави да не знаат дека се живи...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Луѓето ги прават истите работи само зад отворени прозорци и во широко распосланите дворови.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Се срамиме ние децата, зошто тие ѓубришта и депонии ги прават возрасните - нашите најблиски.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Иглите за плетење и преденото и многу други работи што ги правевте во вашите села и по дома, тука да ги заборавите.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И секој од нив на свој начин му ги објаснуваше кривовштините што ги прави државата (некои тоа го нарекуваа ненародниот систем) и му објаснуваа зошто народот е сиромашен, ненајаден и лошо облечен и дека сите треба да бидат еднакви, сите да имаат работа и плата, а не така како што е сега - ти работи, а некој друг да се богати и богато да живее.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Многу убаво ги правеше Даскалот буквите. На пример буквата „А“ му беше ископана и чека на една јајцевидна плоча.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Коледе, Божиќ и Василица си ги правевме секоја година, ама таа година имаше нешто посебно во подготовките: родителите нешто ќе прават, нешто во врска со новата црква и со училиштето, па ќе се соберат сите, а нам децата веќе ни имаа порачано да собереме дрва повеќе од кога и да е порано.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Па затоа ние и ги правиме нашите радости: свадби, веридби, родендени и друго.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Другите вклучуваат: • приговори (често искажани од филозофи и научници од општествените науки) искажани врз основа на погрешно разбирање не Gödel-овата теорема, квантната физика и другите резултати од математиката и природните науки што се во врска со AI; • приговори базирани на набљудувања на нешта за кои се тврди дека луѓето можат да ги прават но машините ете не можат; 86 Margina #3 [1994] | okno.mk • приговори кои произлегуваат од монистичкиот редукционизам и од недостигот на разбирање на поимот на различни нивоа на дискурс (пр. когнитивен наспроти имплементациски); • приговори предизвикани од ограниченото разбирање на компјутерите и воопшто информатиката. Rychlack-овите посебни тврдења се полни со чисти манифестации на сите гореспоменати конфузии (помеѓу другите), и така, тие служат како инструктивни, иако екстремни, примери од типот на конфузии кои ние се надеваме дека ќе ги разјасниме во оваа дискусија.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Додуша натрупаниот снег и едните и другите ги правеше приближно исти, само растреперената душа на Пелагија како да открија одвај забележлива разлика, некаков крцкот што не доаѓаше од тлото на земјата, туку негде од погоре, скоро знаеше кој ќе се појави со Танаско уште пред да се отвори вратата.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Со извлечен врат, како ибриците што ги правеше.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Почнаа да ја учат и турски, смеејќи ѝ се до загрцнување на грешките што ги правеше.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И така џабе му ги правам на секој бег, не пак на валијата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Значи јас, за жал, секогаш работите ги правам наопаку, сите почнуваат од најдолу, јас почнувам од најгоре.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Чоколадите што му ги даваат на братчето ќе ги згорчува секогаш, а потем пак ќе ги прави слатки и тој ќе ги јаде.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)