ги (зам.) - покани (гл.)

Изговарајќи некакви волшебни зборови ја барав врвцата со клучот, отклучив и со широко движење на десната рака ги поканив другарите да влезат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Денес кај мене!“ ги поканив другарите.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Посакав да се правам важен.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога заврши петтиот час уште повеќе засили.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ја претрчавме улицата и тревникот кон нашата зграда, се втурнавме во влезот и малку наврнати втасавме пред вратата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Одеднаш се стушти. Надојдоа облачишта и фати да врне.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Во неговиот ум се родија сите пакосни мисли.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ајде, ајде, ајде, елате си дома, да се збереме ваа вечер како господ шо рекол! — ги покани мајка му и сите влегоа во мрачната кошара, темна како душата на Толета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По два дена ги одведе во соседното село Градешница каде преседоа четири до пет дена и добро се одморија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Повелете! — ги покани девојчето гостите. Тргнаа кон куќата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Велико! Вецо, мори! Кај вати? Ја дај ошче по една ракиа да се напиеме, сега за аирлиа! — се провикна Јован и ги покани гостите да седнат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Та тие не знаат за поарно" — си заклучи Толе и ги покани да ручаат од ладната леќа и 'ржаните коромани.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Биди слободен, мајка Б'лгарија има еден залаг леб за вакви како нас. — Го утеши Јован и, откако се почестија сите, ги покани Толета и Митра кај него на гости додека се сместат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— А сега, ако су јас домаќин и ме почитувате за таков, повелете сете кај мене в село на госје, — ги покани Толе сите и си го јавна Белчето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Истиот ден испрати човек во Ресен, да ја однесе радосната новина дека ќе ја земе за жена најличната охриѓанка и да ги покани да дојдат в недела за стројот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Кога ќе ја добијам првата плата, ќе си купам ламба, една убава од месинг, а кога ќе заштедам доволно, ќе си купам и кревет од месинг и една од тие масички со дезен на шаховска табла, знаеш тие со коцки од различни бои дрво, како и неколку килимчиња, и потоа ќе ги поканам на вечера него и жена му; никогаш не би можел да поканиш некого на вечера во куќата на Мајкл зашто таму никој не ги мие садовите и нема ништо друго освен Боб Марли постери и нечистотија и напади на врескање.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Брат ми последен пат ми плаќа кирија. штом толку поради тоа се дере.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Пред прозорецот на јужната страна од мојот стан се наоѓа едно мистериозно дрво.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не знаеме каков вид дрво е. Се распрашавме, но никој не знае.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Солените зраци залудени ги покануваат рибите на валцер...ен два три...морнарски капи – мистериозни мапи...ен два три...љубовниците пијат лимонада – осамените сонуваат серенади... ен два три... загубени гаќи – јато страчки... ен два три... чамци прамци ланци и други тракатанци... ен два три...ен два три...еве ги моите родители, испокасани од решетките, сепак се вртат ритмично и лесно, иако сенки – гостинки сред радосното братство, иако...ен два три...иако го наслушнувам татко ми како мрмори: - Денот е како лист.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Тие го познаваа, а тој, иако не можеше да им ги согледа лицата, ги покани в куќа.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Една слаба рака со машки влакненца и широка бакарна алка се проби низ толпата околу масата и ѝ понуди запалка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сомневањето дека Марија може повторно да го остави, кај Сатурн се појави за Велигден во Кадакуес, каде што Роза Регас ги покани на заедничко едрење.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога запреа пред една грнчарница, грнчарот ги покани да влезат внатре.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но нивното тресење како да не беше само од студот, туку и од некој неопределен страв.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Продолжуваат мачните преговори.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тогашниот претседател на САД Бил Клинтон ги поканува Ехуд Барак и Јасер Арафат во Кејмп-Дејвид.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И додека Татко и Камилски се договараа за последните работи околу конечното составување на листата на заемките на чардакот, влезе Мајка со госпоѓата Камилска да ги поканат работливите сопрузи на подготвениот ручек во бавчата со ориентални јадења во бавчата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски свечено објави дека конечно нивниот бој со османските заемки во кој немало ниту победници ниту поразени е завршен.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Еве ги генералите, искитени, исправени, царот не ги поканува да сендта туку ум заповедува да се скараат и да завојуваат со сиот свет, коски му недостигаат за кулата.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ги покани на визита, на по една ракија, по едно кафе; денот им е на каурите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На Илинден 1871 година тој ги покани сите чорбаџии и видни луѓе од соседните села на госта на новиот манастир, и тука, под големиот даб, над кладенецот Илинец, во нивата на вдовицата Трна, се отпразнува првиот Илинден, иако уште непокриена црквата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога дојдоа, кадијата ја соопшти положбата и ги покани да помогнат и тука да се доврши работата, а за да ги убеди дека си стои на зборот, им напиша од своја страна тапија од своите чефлизи во Рувци и Алданци, а беглербегот им напиша повелба, дека им ги подарува сите дванаесет села од Старо Мариово сосе луѓе, за вечни времиња и ги прави мариовски бегови со сите беговски права, поставувајќи им само два услова: да се потурчат и да најдат чаре и начин да се победат бунтовниците.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Со циничен смев ги покани да се предадат и му вети дека жените, децата и старците се под лична негова заштита, а водачите ќе се испратат лично на султанот во Истанбул тој да им пресуди.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ајде, ајде на шербет ако остана – ги покани тој и сите ги наполнија канчињата и се собраа по две-три во групи да пијат шербет и да грицкаат од гурабиите, симидите и ѓевреците, шепотејќи секоја група за себе, за настанот со Анѓа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Никој не се помрднува да направи газ место, никој не проговорува и да ги покани крај огнот да се згреат малку.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Дошло време за гозба. Еден Турчин ги поканил другите Турци на вечера.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Повелете гости, не срамете се! - ги покани Евто партизаните.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Кога ги виде, тој многу се израдува и ги покани во својата убава куќа што беше само на еден кат, зашто луѓето ваму не живееја во големокатници како во центарот.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
А јас, да ти ја речам вистината, и самата ја знаев сета таа историја, бидејќи сето тоа лично го имав слушнато со свои уши оној ден, кога дед Павел ги покани сите Белогардејци кај него, на имањето, и приреди богами богата гозба.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Е, кога Голем Тодор и тајфата музичари и песнопојци ја испеале првата песна под прозорецот на Рајна, пресреќна таа и на чардакот ги поканила, ги нагостила, па дури и новите чевли си ги клала и прошетала на топуци пред нив.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)