ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Кочо ги позна војниците од крчмата, а освен нив беше се качиле уште два-тројца, и само една жена, наметната со шал.

— Петре просто воскликна: — А бре, Толе наш е, со своите арамии, бре! Ех, господ здравје да му даде!

— Слушајте, слушајте! Манлихери пукаат, — ги позна Ѓорче грмежите на пушките.

И бидејќи добро ги познавам вашите понекогаш параноични „забегувања“ во политикантство, ве молам, за таа бизарна но и чувствителна публика на Маргина, да ги разјасните вашите политички преференции.

Обично моите ликови се ком­ позиција од повеќе луѓе - од сонови, фотографии, луѓе што ги познавам, и мошне чес­то ликови од други тек­стови.

Кој рекол дека се раѓаме еднаш?

„Јас сум роден“, зарем не, е еден од најнеобичните искази што ги познавам, посебно во склопот на француската граматика.

Не ги познавам сите негови лица.

Во согласност со вечното одрекување од важноста на геј-идентитетот е постојаното негирање, особено од страна на геј-мажите, на важноста на геј-сексот.

Дури ни Фантастичната петорка не била имуна на безразборност, а само еден поглед во секој каталог за пазарење или за облека за геј-мажи е доволен засекогаш да ја разбие претставата дека геј-мажите нужно имаат во суштина добар вкус.

Иако оваа технологија некои ја користат заради секс, на една неодамнешна анкета, 67 насто од корисниците изјавиле дека апликацијата ја користат првенствено за пријателства“.431 Чудесни ли ми вести!

Некои од тие момци можеби се во стегите на реакциското формирање – жртви на интернализирана хомофобија или на родова паника, кои очајнички си ги потиснуваат и си ги одрекуваат длабоките, внатрешни копнежи по циц, по кадифе или по позлата – но тоа веројатно не важи за сите нив. ‌Моделот на Фелоус, исто така, не ги објаснува ниту естетски неврзаните геј-мажи на кои навистина не им е грижа за историјата, старите куќи, дизајнот или стилот, за чувањето на минатото и за живот во совршен ентериер и чиј вкус е срамотно подложен на чести, страшни испади.

Конкретниот есенцијалистички модел на машкиот геј-идентитет кој го промовира Фелоус, неговата визија за геј-мажите како природни старинари, архитекти реставратори, љубители на стари куќи и „чувари на културата“, не може да ги објасни оние мажи – а знаеме дека такви има, дури ги има и во значителен број – кои се страсни и посветени модернисти, кои инстинктивно мразат украси, мразат викторијанска ситничавост и детали од разни периоди, кои копнеат по чисти линии и по апстрактни форми, по простори на зен-чистота и по јапонска апстракција и кои ни мртви нема да ги најдат ниту на сто метри од некое милјенце.

„Општествено, тој трага по врска, не левтерни односи, и со мажи, главно, се запознава преку ‘пријатели на пријатели’... ‘Ме инспирираат геј-двојките што ги познавам и што сакаат да се венчаат’, рече“.

Скот Џејмс се закачува за еден дваесет и тригодишен магистранд на Стенфорд со магистратура по компјутерски науки, кој живеел во геј-студентска зграда на Стенфорд и кој веднаш откако магистрирал се преселил во маалото Кастро во Сан Франциско; колку повеќе друштвениот живот се врти околу суштествувањето како геј, тој толку повеќе инсистира на небитноста на суштествувањето како геј, исто како што тоа што се аутирал кога имал шеснаесет години било начисто „ненастан“.

„Сите геј-мажи што ги познавам се ужасни мурдари, а и ти си таков“, му рекла мајка му на писателот и критичар Џон Вир по телефон кога му се јавила за да поразговараат за Настрано окце за стрејт-дечкото и за подвизите на Фантастичната петорка: „Има шанса да ги донесеш да ти го исчистат станот?“ 344

Ги познав домаќините што ме испратија со свое колило по лесновски камења.

Врз една куќа лежеа на парче зелена светлост од месечина здрвени трупови. Мртво се клештеа.

Јас така добро ги познавам сите твои реквизити со кои ја подготвуваш секоја ликвидација, што ги сеќавам уште пред година време.

Јас ве познавам - Вие сите ги познавате, се согласи тој. - Сите, реков, - сите ги познавам.

Познавав луѓе кои зад својот лик сокриваа кловнови и познавав кловнови кои зад својата маска сокриваа луѓе говореше Август Рицман и јас мислев дека е така и не знаев дали ги познавам и едните и другите или некои поинакви.

Иако дојдоа преоблечени во бело, иако докажуваа дека ми се пријатели, дека од Него се советувани да ми помогнат, ги познав, имаа половина лице: едно уво, едно око, една ноздра, и се движеа во правилен круг околу мене, злокрва глутница што не носи надеж и не нуди утеха.

- Ја познавате и неа? - Ја познавам, реков. Сите ги познавам.

Во тој момент тој ја прекина. - Нема потреба мамо, јас овие луѓе доволно и добро ги познавам! Томо е мој пациент.

Фармерот погледна во устата на коњот. – Заб за заб, – рече тој. – Би се заколнал дека тоа е мојот коњ. да не ги познавам вашите родители.

Збогум, мои млади пријатели. – Збогум.

Ги позна. Тоа беа жителите број 9 и број 7, првите негови соседи, едниот дискретен адвентист, другиот ситен чиновник, вљубен во својата мандолина.

Отец Симеон ги виде од лупата и ги позна.

Иако дојдоа преоблечени во бело, иако докажуваа дека мис е пријатели, дека од Него се советувани да ми помогнат, ги познав, имаа половина лице: едну уво, едно око, една ноздра, и се движеа по правилен круг околу мене, злокрва глутница што не носи надеж и не нуди утеха.

дедото и двата внука или кукла играта за возрасни како воспитно средство во нивната адаптација кон современите услови на животот ...гледајќи низ прозорецот, постариот внук продолжува: фактот што шимпанзото, делфинот, желката од Галапагос подобро ги познавам од некои домашни животни, поточно јарецот и биволот, веројатно доаѓа од таму што уште од своето најрано детство, безбедно и долготрајно сум го гледал анимал зад решетки, потоа тој ист анимал на малиот и голем екран, во црно бело издание или во колор, во гро-план, слоумоушн, со стручен коментар и соодветна музичка илустрација.

Од тоа мене ми беше страв. А ги познав.

„Убавици, признајте.“ Се заврте врајќајќи ги фотогарфиите. „Не ги познавам“, рече.

Така е запишано во вашето досие” ми го упатија првото прашање во кремљската комисија. ,,Да, товариш претседателе, добро ги познавам руските јагули, триесетина години ги проучувам, но има многу работи кои тешко се откриваат, особено кога е во прашање нивната миграција.

Од 'ржјата, токму пред него, излегоа двајца луѓе. Трајче ги позна. Тоа беа Огнен и Горјан.

Зад еден голем камен стоеше стражарот. Тој ги позна и ги пропушти.

Тие ги познаа и ги поведоа.

Тоа беа Горјан и Огнен, така мајсторски маскирани што ретко кој можеше да ги познае.

Кога дојдоа крај Трајчета, тој се изненади и ги позна.

А таквото однесување го избегнуваа не само жените туку и мажите кои ги познавам.

„Си се капела, велиш во Езерцено? Како Русинка? Знаеш оти ме изненади? На другине“, велам, „барем на оние што јас ги познавам, им требаше поприлично време и долг пат да поминат за да се решат да отидат дури на Езерцено“.

А тој е една од поумните глави што ги познавам.

Анархијата тогаш не ме интересираше премногу - вистински се интересирав за неа последниве три години - така што многу луѓе кои сега ги познавам и кои имаат силни политички убедувања тогаш не ги знаев, но многу луѓе кои тогаш ги знаев сега развија политичка свест, како и јас.  К: Тие би можеле, како и младите луѓе во Италија. а мислам дека и овде тоа пред се ќе биде случајност, да уживаат... во неконвенционалното истражување.  Б: Не знам.

Дури и ако постои поголема слобода, ова отсуство изгледа е прилично тешко бреме за носење.

Единствено можам да разговарам за моите блиски пријатели кои ги познавам 30 години, тие работат на истиот јазик, на истите проблеми и идеи.

Па, колку што јас можам да сфатам, луѓето кои ги знам во основа не ја сакаат и никогаш не ја сакале авангардната музика и знам многу луѓе... разговарав со нив и им ги свирев тие работи, но поголемиот дел од нив не беа заинтересирани; а тоа се повеќето од луѓето кои ги познавам.  К: Не, но тоа не е така и во останатите видови од нивниот живот: да речеме во она што го јадат и останатото?

Мофаши. По капите ги познав.

Ако не беше со нив и Оливера Поточка, којзнае дали ќе ги познаев.

Од една страна на лицето ги познавам, а од другата ќе ми стојат непознати. 10.

- Дали сè сум научил?.. во седмо предметите се тешки... морам повеќе да учам... да не ги разочарам родителите... не заради нив, тато вели - За себе да учиш, за да научиш - ние сме на второ место... има право, средината добро ме прифати.. другарите, другарките, наставничките, Еко е необичен, вонсериски, нема споредба... ми се чини како познат со години... како да сум го барал во моето минато... и сега сум го нашол - како добар другар, и како авторитет... не од некој страв туку од почит и затоа што го сакаме - најмногу учиме географија... не, од него никој не се плаши, дури и Зоки никогаш не пелтечи кога одговара... кога би бил просветен работник, би бил како Еко... за сите други не можам да давам никаков суд, не сум компетентен, доволно не ги познавам... секој со сопствен карактер - индивидуалност - со Еко минуваме најмногу време... секој си има индивидуалност и треба да си ја развива... апсурдно би било сите да сме еднакви - конфекција - униформа.

Се разбира, јас не ги познавам ниту албанскиот, ниту македонскиот јазик, но ќе бидам загрижена доколку мојата забелешка би го засегнала вашиот преведувач, но еве за што се работи!

- Тоа се луѓе - еснафи. Јас цел живот имам работено во трговијата, по дуќани, добро ги познавам.

Не ги познавам, - почна тој да се двоуми.

Многу се израдував кога во луѓето што влегуваа ги познав другарите - полицајци на дедо ми, оние истите со кои другарувавме на Пелистер.

Потстанав и веднаш ги познав гласовите на странските борци, зашто кај нас во четата имаше Руси, Чеси, Полјаци.

Во меѓувреме слушнав глас: Другарке, другарке!

Охрид, Преспа, Крушево, па и Берово, каде што често одиме на гости кај нашите пријатели Мира и Гоце, ги сметав за банални.

Секако јас подобро ги познавам девојките, отколку што може тој.

И се сетив на Игбал, единствениот различен од сите машки на светот.

Го замислував како нешто специјално, нешто сосема поинакво од градовите низ Македонија што ги познавам.