ги (зам.) - подземе (гл.)

Кога ќе се наложи пампурот со потсушени дрва, и кога ќе ги подземе дрвата огност, тој, пампурот, сиот усвитен, почнува да прави Пам-пам-пам-пам, а кога ќе зафучи и ветар и едно продолжено ууууррр, па оттука и пампур.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ѝ навираат спомените, а гласовите ги подзема ветерот и ги сее од ров во ров од бункер во бункер, од таму ги презема и ги префрлува над трапиштата, ги разлева по ридиштата, ги подига до врвови.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ме погледна низ полузатворени клепки и знаев дека ја совладуваат чувствата и дека можеби токму во тој миг ќе ми ги подземе рацете, ќе ме повлече и дека двајцата ќе полетаме за, конечно, да ја прелетаме оваа долга, бескрајна ноќ.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ќе се вратам и, ќе ги подземам и пак им бегам напред, глава не покревам. Само гледам пред нозете, пред прстите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тогаш крикнаа и жените и како да ги подзеде чудна сила, исплашено ги фрлија цвеќињата и прснаа назад кон градот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Се исправив за да свикам разбеснето, но само пополека ги подзедов јаболката и ги расфрлив низ вратата.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Му велам во шега, но како што е впрочем запишано и во романот: Козичките ги подзел облакот на Шагал!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)