ги (зам.) - погледа (гл.)

Толе уште тогаш со алчност ги погледа арамиите и нивните јатагани, кубури и пушки со кои овие се бранеа од Турците и со кои и колеа по некого што им паѓаше в раце да им одмаздат за многуте зулуми што им правеа на христијаните и сиромасите, како Адембег на неговите родители и нему.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А со умот си велеше: „Чекај, агачко, да видиш како се кршат остените од нашите грбови. Не ќе ти текне уште еднаш да ги погледаш, а не да ги кршиш од нас".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нејзе ѝ остана впечатокот дека касиерката не многу љубезно ги погледа и сега ѝ се чини дека треба да брзаат што се може повеќе, па затоа веднаш да го видат главното што ги довело овде.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Во Источен Берлин не може да се каже дека човек престојувал ако не ги погледал неговите музеи, можеби ако се нема време, не сите музеи, туку задолжително „Пергамон-музејот“, кој е на реката Шпре, која тече под него.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Велеше јадосано Вита, кога ќе поминуваше крај неа Владо со цигара вечно запалена в уста, - без да ги погледа или одговори на нивниот поздрав.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Но тие не смееја да отстапат од наредбата на директорот на хотелот, кој во престојот на Камилски гледаше престиж за хотелот и затоа трпеливо го гледаа Камилски како им подава книга по книга откако добро ќе ги погледа и погали.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Берберчето малку ги погледа и праша: - Кој од вас е тој несреќник? - Двајцата, - рече Шишман. Избрза.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Мечката, веројатно кога си ја достори работата што си ја работеше, се сврти со половината тело кон нив, ги погледа, ги погледа и спокојно си влезе онака во орманот.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Сега можеше мирно да ги погледа оние коишто го одрекуваа неговото право и неговата вистина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
МИХАЈЛО: Сакав да ги погледам фреските уште малку. ЕВТО: Ноќе?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
ТОКМУ ВО ТАА ЕСЕН кога Сирмевци се приготвуваа за свадби, седеа група агалари во едно од прилепските кафиња и слушаа како еден од нив раскажува; кога, одеднаш се разнесе силна смеа во кафето: – Ха-ха-ха-ха – се насмеа слатко прилепскиот кадија и ги погледа агаларите околу себе со извесна иронија на лицето, слушајќи го оној пред него да раскажува како во прилепската нахија имало раја непокорна на султанот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Трчајќи се врати горе во станот и кога ги погледа татко си, мајка си и баба си, го забележа истото она што го откри и во очите на Лидија.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Кога Брчалото уште од мостот ги здогледа своите соселани, подзастана, ги погледа и повеќе за себе, но од срце сочувствително рече: "О, бое!...
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)