Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Секој од наведените правци има свои карактеристики и методи и секако дека би ни требало многу повеќе време и простор за да се образложат поединечно.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Но еден заеднички именител секако ги поврзува - обидот да се ослободи проблемот од „метафизичката конструкција“ и да се овозможи еден поширок и поквалитетен филозофски и научен пристап во неговото надминување.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Големата меѓусебна искреност, во овие клучни времиња во борбата за опстанок, во овие јазолни балкански времиња кога поради нестрпливоста да се дојде до разврска по мирен пат, често се посегаше по ножот, ги поврза нивните души до претопување.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Никако не можеле да ги поврзат работите: затворени, заѕидани врати, а свежи гранчиња!

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Во еден период не можеа само да ги поврзат гладувањето на неговото семејство со упорното одбивање да им купи, како сите нормални луѓе, коза на своите деца.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Додека во светот на Андриќ и на Селимовиќ е доминантно настојувањето да се даде, меѓу другото, една можна слика на историјата, на епохите, на конкретниот простор (Андриќ), или под маската на историскиот настан, вечните теми на судир на поединецот, на општеството, на политиката и етиката, парадигматично да се вклучат во современиот контекст (Селимовиќ), Башевски ги поврзува историјата и современото, ставајќи ги двата поима под сомнение како конечно неспознатливи во својата интеракција.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Тие, се разбира, не можеле да знаат дали меѓу Симон и луѓето во главниот град се зборувало за тоа овој да биде пратеник, но обземени од предизборното расположеие и од меѓусебните спротивставености, лесно, сосема спонтано, дошле на тоа гласините да ги поврзат со зборот пратеник.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Ми стана мило што наидов на овој напис. Не ми зборуваше за ништо посебно, иницијалите не можев да ги поврзам со некоја личност, но ме возбудуваше дека зад Маказар стои едно изминато време, некој слој кој скржаво ми се открива.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Водата преку каналите речиси директно влегува и во домовите на оваа пространа рамнина, а каналите ги поврзуваат и големите реки Рајна, Меза, Одра со Северното Море кое ја заплискува северната страна на Холандија.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Меѓу нив помалите, како канали, со таа војска на креатури (буква - creata!) што низовите од слики ги поврзуваат во концепт (зачнуваат едно дете-мутант!), да речеме според системот на метастази, или вируси не дај боже, за кои исто така е развиена контраиндикациската литература.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Никако не треба да се биде едноставен. Вистински поет е оној што е способен „да ги поврзе најодалечените околности“. 12 Margina #22 [1995] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Разликите меѓу нас сепак се споредни: она што Фуко го нарекува диспозитив, а што Феликс и јас го нарекуваме подесеност, нема исти координати со оглед на тоа дека Фуко ги поврзува изворно историските низи, додека ние поголема важност им придаваме на географските состојки, на територијалитетите и движењето за детериторијализација.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Проблемот е што огромната комплексност на меѓузависностите меѓу симболите е тешко да се претстави со неколку линии кои ги поврзуваат јазлите.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Ж: Па има некаква смисла...само со еден услов: треба да се сложиме околу начинот како ќе ги поврзете речениците.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Токму конструктивните утопии кои Варламис ги поврзува со Хундертвасер се тие кои содржат визија за повторно воспоставена околина.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Затоа, на прв поглед, постои конфузија при воочување на специфичностите на различните видови на Џармановата експресија: се чини дека тој слика филмови, монтира книги, пишува слики или проектира видео-спотови. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 197 Недоумиците од овој вид многу бргу се губат ако на Џарман-творецот му се пристапи како на манирист од епохата на постмодернизмот (и на останатите пост- изми).

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Посликовито кажано, блиските и драги медиски посредници тој ги приближува, здружува и меѓусебно ги поврзува, а одлуката да работи токму во одреден медиј како да е плод на случајност, евентуално, на промислување во последен миг.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Постојат живот и филмови пред филмот за Караваџо, и се одвиваат живот и филмови после електричарскиот “biopic” за маниристот и криминалецот во една иста личност.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

И тој успеал ова да го заборави, да замачка очи само во текот на една авантура: како самата таа авантура.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Во истиот пожар, во истиот потрес трепери генеалогијата растурена низ сите структури и сите подлоги за коишто зборував: Западот и историјата на филозофијата, она што ја врзува со неколку непомирливи (што и да речете) монотеистички струи, од една страна, со природните јазици и националните чувства, со идејата за демократија и со онаа технолошко-политичката, од друга страна, со бескрајното напредување на идеите на меѓународното право, најпосле, чиишто граници се укажуваат појасно од било кога - и тоа не само поради тоа што оние кои го претставуваат и го подржуваат тоа напредување секогаш ги застапуваат интересите на одредени хегемонии и затоа единствено можат непримерено во бескрај да му се доближуваат, туку и затоа што тоа се темели (а тоа и го ограничува) врз сознанијата на европскиот филозофски модернитет (нација, држава, демократија, односи меѓу парламентарните демократии на разни држави итн.) - да не го споменувам она што одвнатре ги поврзува науката, технологијата и војската со тие сомнителни содржини.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Можно е таа да се побрка со историјата која ги поврзува техниката и логоцентричната метафизика веќе три милениума.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Наспроти привидот, оваа смрт на книгата несомнено ја навестува (на извесен начин, отсекогаш) само смртта на зборот (на еден самонаречен полн збор) и новата промена во историјата на писмото, во историјата како писмо. 52 Margina #11-12 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Таа мисла можеби го преобразува просторот и преку апории ја расветлува потврдата (не позитивна) која им предстои на секоја критика и на секој негативитет.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Веруваше дека, најпосле, ќе ги поврзе тие времиња, поради кои луѓето останале разделени делејќи нешто заедничко, меѓу нив, што не можеше да се раздели, а што постојано предизвикуваше нови жртви.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Тој беше, повеќе утописки, а за некои дури и наивно, уверен во постоењето на некаков последен ментален мост кој ги поврзува двете страни, со цел да ги помири разликите помеѓу нив.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

И покрај тоа што вербално не разменуваа мисли, беше јасно дека нивните души ги поврзува истата балканска потрага.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Но, како сето тоа да се доведе во врска, што ги поврзува овие фигуративни и вербални слики?

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Бодлер (Baudelaire) на едно место во својата позната Поема за хашишот вели: “...односите меѓу поимите стануваат лабави, а основната нишка што ги поврзува вашите замисли е толку истенчена што имате впечаток дека единствено вашите соучесници можат да ве сфатат.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Оваа фраза темелно ги поврзува отменоста, горештината, храната, сексуалноста, детето и мајката со болката.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Идн Парк се наоѓаше на тринаесет милји југозападно од центарот на метрополата, која лежи на западниот брег на пловната река што ги поврзува двете езера.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

За денешната публика се разбира не е веќе неопходно да ги поврзува пораките на Дишан со конкретни личности.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Прашањата кои ги историзираат посебните излези се посебно ефикасни во воведувањето алетрнативни нивоа на акција.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Ќе ги поврземе, исто така, во нивната ненадејна голотија, анатомскиот Леонардов цртеж на вулва и изложувањето на истиот орган во околината на Филаделфија, „Etant Donnes“... или она што е дадено да се види, во рамките на давинчиевскиот пејсаж подеднакво мистериозен како и иној во којшто седи Мона Лиза, тоа е енигмата не една поинаква насмевка, во овој случај верикална, врз која не фрла сенка никаква влакнавост на инаку анонимното суштество што ни се нуди.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Или, со оглед на тоа што влакната се залепени со проѕирен селотејп на позадината на едно парче плексиглас, дали можеби имал намера да направи една далечна референца на “Големото стакло” (и дали можеби себеси се гледал како еден од додворувачите заробени под нејзината површина).

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Ако може да се говори за двете големи влијанија на американското сликарство, можеме главно да споменеме две имиња: Пикасо и Дишан, сето останато е споредно...

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Тие прашања ги поврзуваат преферираните правци на развој од сегашноста со оние од минатото; тие ја охрабруваат индивидуата да го идентификува развојот на посебните излези сместувајќи ги во одделни секвенци од настани кои се одвиваат со текот на времето.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Механизмот на памтењето со мака ги оживува, често беспомошен да ги поврзе и да ги одвои од случајностите, да ги предаде наполно и јасно.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Грајндeр (Grindr), една апликација за смартфон што ги поврзува геј-мажите преку ГПС според близината, во Сан Франциско има над 25 000 корисници.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Врски ги интересирале.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

А Џејмс понатаму забележува, видливо задоволен, дека „И други од неговата генерација исто така, изгледа, не се толку опседнати со сексот, што се одразува во некои социјални медиуми.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

„Општествено, тој трага по врска, не левтерни односи, и со мажи, главно, се запознава преку ‘пријатели на пријатели’... ‘Ме инспирираат геј-двојките што ги познавам и што сакаат да се венчаат’, рече“.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Има ли таму некаква значајна врска што ја поврзува културната практика на пеење контратенорски улоги со некој образец на афект, со некој посебен начин на чувствување, и која го поврзува едното или ги поврзува и едното и другото со хомосексуалноста?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Оганот и водата ги поврзуваат небото и земјата.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Селата ги поврзува тесен макадам кој сигурно памети стари времиња и голем впечаток остава обработената земја.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Подоцна дознавме дека шоферите ги поврзаа сирените и на даден знак ја повлекоа жицата и сирените завија - за збогум.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Сметаме дека следниве вистини се очигледни: -Дека сите видови се создадени различни но еднакви; -Дека сите се дарувани, секој посебно, со одредени неотуѓиви права; -Дека им припаѓа Слобода да живеат, Слобода да се Развиваат и Слобода да бараат Среќа на свој сопствен начин; -Дека за да ги заштитат овие од Господ дадени права, социјалните структури природно се појавуваат, засновајќи го својот авторитет врз принципите на љубов кон Бога и почит кон сите форми на живот; Кога која и да е догма на владеење ќе стане деструктивна по животот, слободата и хармонијата, органска должност на младите членови на тој вид е да мутираат, да исчезнат, да иницираат нова социјална структура, поставувајќи ги нејзините основи на такви принципи и организирајќи ја нејзината моќ така што ќе биде можно да се произведе сигурност, среќа и хармонија за сите живи суштества. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 61

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Кога на патот на органската еволуција стана очигледно дека мутацискиот процес неизбежно ги разградува физичките и невролошките врски што ги поврзуваат припадниците на една генерација со минатото и неизбежно ги насочуваат да преземат посебна и рамноправна позиција меѓу другите видови на Земјата, со која Законите на Природата и Природниот Бог ги дарува, сериозната загриженост за хармонијата на видовите бара да се утврдат причините за мутацијата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Генетската мудрост сугерира дека социјалните структури, долго градени, нема да бидат отфрлени заради неважни причини и минливи цели. Екстазата на мутацијата е балансирана со болката.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Не можам, а да не му се восхитувам на Хорацио Цвикало на господските гестови, уште повеќе кога ќе ги поврзам со тенко потстрижените мустачиња, светлите костуми со пруги и склоноста кон дебелички жени со огромни дојки.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Претпоставивме дека постои некаква врска (т.е. логичка структура) што ги поврзува реално набљудените стапки на невработеност, камата и пари.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Уште од првите денови, кога дочу за она, што се случуваше во планините, Змејко знаеше да си ги поврзе сите работи и повезден мислеше на својот Брат.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Старецот и тој, едниот во својот залез, другиот во своето изгревање, самата случајност ги сретна и ги поврза.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Почна да го намалува растојанието меѓу редовите и логички да ги поврзува речениците.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ако јазикот е скривница и прибежиште на таквите прастари колективни симболи и спомени, тогаш расказот е премин кој ги поврзува древните времиња со современите, архаичниот човек со денешниот човек, некогашниот Македонец со модерниот млад Македонец.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Логично е што поголемиот дел од државите ПОДАНИК родени во ваков дух си поставиле себеси цел да го конкретизираат она што повторно го пронашле, т.е. поединците цврсто да ги поврзат со колективот, да го цементираат единството на нацијата, решително да го гарантираат интегритетот и кохезијата на општественото тело, будно да внимаваат - во име на културата - никаква несоодветна критика да не го попречи култот на вековните предрасуди, накратко - да ја обезбедат конечната победа на грегарниот инстинкт над другите манифестации на човечкиот дух.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Во алхемиската традиција токму на свадбениот одар се извршува coniunctio oppositorum на парот Брат/Сестра (Крал и Кралица), и како таков тој му е сличен на алхемичарскиот сад во кој се слави свадбата меѓу Сонцето и Месечината.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Квадратурата на кругот е една од најчестите алегории за освојување на вештината. Basillius Walentinus, алхемичарот од 17 век, ги поврзува квадратот, кругот и креветот за да ја изрази следнава идеја: „Креветот на Мајката кој до скоро беше квадрат / Наскоро ќе стане Кружен.“

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Укинувајќи го стариот и воведувајќи го латинскиот алфабет, Ататурк на интересен начин ги поврза педагошкото и перформативното. 16 okno.mk

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Костадин но и Петар беа момци со посебен оштар дух, имаа огромен репертоар на вицови, анегдоти и досетки и секогаш знаеа многу вешто да ги поврзат или да се инспирираат од темата на разговор и да ги насмеат соговорниците.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Нив ги поврзува страдањето од различни времиња, но и најсилната љубов, љубовта кон чедото кое може да постои во нашата заедничка татковина - Животот...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Немав достојни последни зборови кои можев да му ги упатам на Арафат при крајот на мојата дипломатска мисија како прв амбасадор во малата држава Палестина во Тунис, но повеќе тоа можеше да биде лично ветување: - Почитуван Претседателе Арафат, драг пријателе, ја изразувам бескрајната благодарност на мојата Мајка до палестинските Мајки.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Никогаш не ни ја откри причината за својата неочекувана одлука да ја смириме судбината и да се засолниме во една стара куќа градена во османски стил, крај реката Вардар, близу еден дрвен мост, недалеку од историскиот Камен мост, кој ги поврзува модерниот, западниот и источниот дел на градот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Ти си можеби во право, мој Камилски, почнувајќи уште од преторијанските римски гарди составени од туѓинци, па до отоманските османските јаничари, без да ги заборавиме египетските мамелуци, па руските стрелици или современите ешалони на моќни воени организации, кои како да ги поврзува истиот дух: како да ги одржат во што подолг живот империите.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Беше јасно дека Татко во градот крај реката која се влеваше во блиското Средоземно Море и беше вистинска раскрсница помеѓу Европа и Азија, ќе се најде на мегданот на големите борби за превласт помеѓу големите европски истории, коишто на траен начин ќе ја обележат балканската историја, но и историјата на неговото семејство во егзил.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Тие ќе ги поврзуваат во поголема или помала мера јазиците.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Татко беше задоволен што неговиот соговорник ја прифаќаше тезата за библиотеката која, всушност, во крајна линија, можеби како подвижно огледало ги поврзува блоковите во испрекинатото историско време на човекот на Балканот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Но тој тешко можеше да ги поврзе брошурката на француски јазик на Васа-паша Ефенди Рефлексии за законодавството во Турција, објавена во Цариград (1869) со нивниот проект за ослободување на балканските јазици од турцизмите веќе во втората половина на XX век!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Инсталацијата беше лесно изведена бидејќи во Друштвото „Осамени срца“ членуваа и угледни луѓе од различни професии кои, како што самите велеа, „ги поврзува долгогодишно човечко и деловно пријателство“, а тоа за службите отвораше неограничени можности за реализирање на својата дејност.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Нејзините владетели не ги поврзува крвно сродство, туку приврзаноста кон заедничката доктрина.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И дури сега, по толку време од првото предупредување на сопствената потсвест, седам сама во станот, зад пердето, и се трудам да ги поврзам сите поединости и да го најдам одговорот.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

ако им се придружи некој што споро оди, или го присилуваат да ги следи, да брза како нив, или го оставаат; кога чекорат, тупкаат со нозете како тропот на валавница: и маката и лутината во одењето ја оставаат; оние што газат со ситен, кус чекор, темелити луѓе се: одат и размислуваат; одењето им е рамномерно, одмерено, ритмички, како чукање на часовник: со одењето поврзано им е и движењето на телото, мислите и импулсите; одат складно како да ги поврзуваат, нижат чекорите;

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Имаме компјутерски мрежи што ги поврзуваат луѓето, конференции, неформални групи кои се среќаваат.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Таа ги поврзува и еднакво непомирливо ги раздвојува огништето и „кај мене“.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Како некаков почеток можеме да видиме дека пазарот за следниот Божиќ ќе бара тимови лингвисти, психолошки добро школувани писатели и луѓе, коишто можат да доловат посебни ефекти за развивање на новиот модуларен јазик, којшто се заснова врз „меми“, сајберноти, што меѓу себе ги поврзуваат зборовите, иконите и структурите.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

И копам длабок бунар Што ги поврзува Утробата на земјата И утробата на небото.

„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)

Татко, на крајот, се согласил. Барал со денови по семејните документи, го означил кругот на нашето емигрантско семејство, ја минал духовно границата, ги поврзал другите семејства во стеблото, минал и низ други граници, втасал до Турција, до Азија, дури и до Америка.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Си замислуваа, макар со голема старосна разлика меѓу нив, каде можеле да се сретнат и да се разминат на Балканот, до денот кога си ги поврзаа животите во една судбина.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Како алка на нивната љубов кога смртта, само привремено, ги раздели еден од друг, книгите требаше да ги поврзуваат.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Душата е во сѐ што ги поврзува луѓето! – Дали може душата да остане во спомените? – Може да остане и во спомените!

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Мајка, со својата питомина на срцето, со својата кроткост, со својата тивка моќ, со добрината која зрачеше од нејзините очи, умееше во себе да ги поврзе разликите од монотеистичките верувања, во некое свое заедничко верување.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Сега кога помислувам на тие саботни кога возбудена одев кај чичко Раде со книги што сум ги прочитала во минатата недела, а се враќав со куп „нови“, непрочитани, ми се чини дека времето е низа реченици, кинливи како пајажина, кои можеш да ги поврзеш само со раскажување; ако не, метлата на заборавот ги чисти од нашата глава.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

-А потоа уште една тура - ѝ довикна - во чест на момчето кое посакува да помине неказнето по серпентините што се обидуваат да ги поврзат приказните со необичните настани во животот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Колку ќе останат непреобразени на светов луѓе, мажи при сè што жената е она трето кое ги поврзува?

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Изградете си и вие храм, светилиште, олтар, во кое ќе се молите за божествена светлина во вашите погледи кои ќе ви ги поврзат душите со оние кои ги сакате под златната месечина.