ги (зам.) - открива (гл.)

Тој космички миг на среќавањето со мртвото тело на Рацин на плоштадот, покриено со знамето на земјата, на неговата земја за која живееше, страдаше и пееше, тој молневит душевен потрес, таа отворена рана, страдалничка, на елегичните стихови на неговата Балада што нѐ сплоти сите во плач и липање беа, можеби потсвесно, но длабоко во чувствувањето и мислата оној никулец што ги откриваше како еден нов, дотогаш непознат свет на болката на постоењето и на убавината на зборовите, мојата чувственост, мојата приврзаност и определба за поезијата.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Трпеливо ја слушавме свирката и песната, додека низ салата проблеснуваше некаква таинствена светлина, која само на мигови ги откриваше ликовите на младичите и девојките, а веројатно и - нашите...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Со деконструирање на такви научни настани како судењето на Галилеј пред Ватикан и развојот на квантната механика, тој инсинуираше дека не постои никаква логика во науката; научниците ги откриваа и се придржуваа до теориите поради крајно субјективни дури и ирационални разлози.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Неколку децении Австријанецот (по раѓање) Фаерабенд (на англиски се изговара fire-AH-bend) водеше војна против она што тој го нарекуваше „тиранијата на вистината“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Марија беше убава жена: имаше привлечно лице со блага насмевка со која ги откриваше бисерните заби, кои, се чинеше, повеќе ѝ служат како украс, отколку за јадење.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Второстепено влијание, барем за мене, имаше “The Wandering Scholars” од Hellen Waddell, препечатена во раните педесетти и значајна за младите поети од Средната генерација, кои во голем број ги напуштија манастирите и ги крстареа Европските патишта славејќи ги низ песна пошироките животни видици што ги откриваа надвор од своите академски ѕидини.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Но на спомениците што ги откривам испишани се имиња на некои сосема поинакви народни херои.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Им ги откриваше во душата раните што животот како бесен коњ им ги оставил со копитата, - и со благи зборови, како мелем, им ги зацелуваше.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Размислуваше за ситните настани, ги откриваше грешките на луѓето, растрчани и растргани во оваа пеколна драма.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Од сите овие луѓе најблизок му беше Алија. Тој секогаш го демнеше неговиот глас и веќе умееше во нестројната гама на овој глас да му ги открива настроенијата во текот на денот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Заедно растеа, заедно во едно лето пред седум или осум години ги откриваа убавините и привлечностите на планината, трчајќи, скокајќи по ритчињата и полјанките.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И да не сакам, ме тера да си ги откривам деталите што не ми се допаѓаат. На пример, нозете!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што вреди што ми велат дека имам убави, долги и вити нозе како создадени за носење мини здолништа, кога моето огледало јасно и гласно кажува: „Бреза, твоите нозе се криви и немој случајно да си помислила да ги покажуваш”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Беше тоа еден немирен ден, и тој полека ги откриваше ветровите, што се бореа за надвладување со него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Оти не знаат дека кај Танаско и Пена се оди од левата страна по самиот стрм брег што не пружа голема сигурност, тие влегуваат во разејнатата уста и долго не можат да се снајдат во темницата, тропајќи на случајно надрабаните врати или на оние што ги откриваше некоја слаба светлинка.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
3 Милан Ѓурчинов ги открива кај Чинго белезите на начинот на раскажувањето во еден општ впечаток, кој е, сепак јасен и прецизен: „Од првите свои чекори, од првите прозни записи со кои стапи во нашата книжевност, младиот автор изградуваше некој чуден, само нему својствен начин на раскажувањето кој како да немаше многу заедничко со книжевниот професнонализам...“
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Меѓу нас имаше еден морнар кој по ѕвездите ги откриваше насоките на светот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
О ведар пријателе од сништата Убавината е зачуден предел Збунет ги откривам итрините на волшебникот.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Живеејќи отсекогаш во блискост со големите француски писатели чии дела ќе им ги открива на своите студенти во Скопје, пред да стане амбасадор на својата земја во Париз, Старова ќе ја наследи и традицијата на убавото пишување: настојчивост и строгост во функција на смислата од каде што ќе се роди, како искра меѓу два силекса светлината...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ги откриваше, низ поместените книги, трагите на Татковото движење крај рафтовите на библиотеката.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко, по оваа епизода со знамињата, како да ги откриваше, дополнително, по многу години „грчката врска“ на Мајка од детството и од младоста и „италијанската“ во која имаа и една заедничка епизода, за Татко, заборавена, а за Мајка, жива...
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)