ги (зам.) - осуди (гл.)

Да се објасниме. Нашите читатели веќе знаат дека Цариградските друштва „Братство“ и „Македонска дружина“ во весникот „Право“ објавија отворено писмо до г. Мариновиќа (Јован Мариновиќ, српски министер на просвета) во кое ги осудуваат дејствијата на односното српско министерство и се жалат од српските пропагандисти кои сеат раздор меѓу српскиот и бугарскиот народ и наместо браќа и сојузници создаваат противници и непријатели.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И покрај тоа што Темпо ги осудил иредентистичките цели на Македонците како “непријателско држење“ и самиот навестил дека “обединета југословенска, грчка и бугарска Македонија се крајниот природен врв на легитимните аспирации на македонскиот народ.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
1. За одмотувањето на транзициското клопче Колку многу неправди можат да се случат, а никој да не може да ги осуди. Цицерон (М. T. Cicero / 106–43 г.пр.Хр.)
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
- Речиси сите странски претставници ги осудуваат тие терористички акции и без колебање ги квалификуваат како анархистички...“
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ги осудиле по кратка постапка и ги извеле на стрелање.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Никакви жалби не можеа да ги одменат па ни оваа со која ги осуди Трајка и поп Јакова.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И навистина ги осуди двајцата со поп Јакова.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Со влакнестите муциња се туркаа едно во друго, исплашени да не се загубат, да не ги раздвојат и да не ги осудат на пропаст.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Тие чувствуваат дека погледите на другите ги поништуваат, а присуството на другите го доживуваат како одземање на нивното присуство, тоа е како некој да им става јамка околу вратот, како со рака да им ги затвора устата и носот, како да ги брише од времето и просторот, како да ги осудува на смрт и покрај тоа што им го остава телото негибнато.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Бидејќи постои без вистински однос со другите и со самото себе, Јас на тие луѓе, создадено од имагинација, е слично на пареа, недофатливо – токму она што го сакаат тие луѓе: да не бидат дофатени од другите; но во исто време и нешто што е под вечна закана да исчезне при секој контакт со стварноста.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Дури и денес, кога веќе се затвори и книгата на неговиот живот, кога на сѐ му дојде крајот, можам да потврдам оти ниту една од неговите прелаги, а и да не ги спомнувам неделата, животот не втаса или не сакаше да ги осуди.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
За тој ден Иван Степанович смисли дека не би пиел не затоа зашто не сака туку божем бидејќи не смее!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
ВТОРАТА ЖЕНА: Твојот другар Ристо вели дека таквите источни учења се спротивни на православието и ги осудува, а ти беше вистинска христијанка, што те тера по тие патишта?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)