ги (зам.) - нарекува (гл.)

Тој ги сакаше тие пеги што ги нарекуваше цименти и кои ги бакнуваше нежно, со врвот на усните, како да вкусува од најфини и најскапоцени зачини, сè додека со своите полни, не почнуваше дека ги впива нејзините заруменети издолжени усни.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Маларме поетот го нарекува „волшебник со букви“, а алхемичарите во едно писмо ги нарекува „претци“.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тој свет е terribilita (така ги нарекувале сликите на Микеланџело), тескобна неповрзаност, стравотија која не можела да се искаже со правилата на класиката, извртеност.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Втората категорија луѓе се оние кои ги нарекувам газолижачи, упикувачи или стручно кажано анални спелеолози.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Оние оправдано бранувања и оние жестоки прогонувања и пизми во дунавските краишта на Бугарија, сега се случуваат во западните бугарски краеви кои грчките учени мажи по свој ќев ги нарекуват Македонија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се разбира, не само што беше исмејан поради ова негово, како што беше наречено дрско капитуланство туку и го фрлија во брзакот, за да го проголта.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Полесно ни одат оние, како ги нарекувате, девијациите! Признајте!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сѐ уште го гледам: претепан, со крв што од носот му се слеваше во устата, со нога што ја влечеше, зад себе, оти Фисот го беше претепал како никој, Бога го беше отепал во него, заради есејот со кој Лудвик стана херој кога се смени власта; но тој, како што ви е познато, не наседна на тие „партиски финти“, како што ги нарекуваше, и иако му нудеа место во новата власт, тој не се огласи.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тие Македонци што ја признавале Патријаршијата често ги нарекувале „Грци“, а тие што ја признавале Егзархијата - „Бугари“, а приврзаниците на српската црковно-училишна пропаганда - „Срби“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
И не јас, туку она девојче кое некогаш бев, и чија рана и натаму крвареше во мене дури и во оние периоди од животот кога не го чувствував тоа, секое утро уште пред да се расонам ме тераше да тргнам кон Рајнер, па со чувство на вина да молам да ме пушти во својот дом.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Неверството на Рајнер го преживуваше она девојче кое на почетокот од сеќавањата кои ги нарекуваше свој живот ја имаше болката, нешто како капење крв од скриена рана.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но појдовната точка на Duchamp за неговата „Велска вода“ - „Темјанушкината вода“ (Eau de Violette) -уште повеќе ја збогатува играта со зборови. 92 Алхемичарите ѕвездите што паѓаат ги нарекувале “небески цветови”.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Едновремено, бидејќи водата ја означува и Невестата, можеме да претпоставиме дека Duchamp уште еднаш се идентификува со неа и/или дека Невестата треба да биде посветена.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Несакајќи да си го признаеме тоа на себе, ги нарекуваме вонземјани. Па да, доаѓа ера на компјутери.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Во науката, на пример, најчесто категорично се говори за турцизми, дури и кога се знае дека во нив најголемиот број се од арапско и персиско потекло, но бидејќи тие јазици обично ги нарекуваме ориентални, логично е да се работи за ориентализми, а не за турцизми!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тоа значеше нешто посебно, иако никоја од жените тоа посебно не можеше да го дефинира во конкретно сознание, но беше важно со самото тоа дека таквиот статус ги охрабруваше „типките”, како што Илона ги нарекуваше своите „колешки” од другите соби, да бидат сигурни во контактите и договарањата со неа.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Па сепак, ограничениот луксуз што го ужива тој - неговиот голем стан на убаво место, поквалитетниот текстил на неговата облека, подобриот квалитет на неговата храна, пијалак и тутун, неговите двајца или тројца прислужници, неговиот приватен автомобил или хеликоптер - го ставаат во свет различен од оној на еден член на Надворешната партија, а членовите на Надворешната партија уживаат слични предности во споредба со угнетените маси што ние ги нарекуваме „ пролови“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Беше близу дваесет часот и продавниците за алкохол во кои одеа проловите ( ги нарекуваа „ пабови“ ) беа преполни со муштерии.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ги нарекуваа „политички“, со некаков незаинтересиран презир.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А во исто време имало мал број луѓе, само неколку илјади - ги нарекувале капиталисти - кои биле богати и моќни.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Под оваа, доаѓаат заглупавените маси народ кои по обичај ги нарекуваме „ пролови“ и кои сочинуваат околу осумдесет и пет отсто од населението.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А неколку прегради понатаму, една мека, безопасна, заспана креатура по име Емплфорт, со мошне влакнести уши и со изненадувачки талент да си игра со рими и со стихови, произведуваше искривени верзии - или дефинитивни текстови, како што ги нарекуваа - песните кои беа идеолошки опасни, но кои од една или од друга причина, требаше да бидат задржани во антологиите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Нешто како стаклениот тег за хартија, или полузаборавените стихови на г. Черингтон, нешто што му припаѓаше на исчезнатото, романтично минато, на старите времиња - како што ги нарекуваше во своите тајни размислувања.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Подоцна, во дваесеттиот век, постоеја тоталитарците, како што ги нарекуваа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Малку поповластените работници, кои ги нарекуваме „ пролови“, се само повремено свесни за војната.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А златово? Каде ќе најдеш ти кај нашите вакво богатство? – ѝ одговори Мигар со големо чудење што ги нарекува Анѓа свилата, кадифето и златото ѓубре.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Еве, јас сум жив доказ за тоа: по многу упорни обиди и залагања, вчера конечно добив охрабрувачки и-меил од една продуцентска куќа (заради професионална дискреција ќе го премолчам името на испраќачот, па во понатамошниот текст ќе ги нарекувам Џиги Миги Ентертејнмент).
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Беа различно етикетирани - како остроумни, креативни, активни, полни со фантазија, иницијативни, творечки, интелигентни, инвентивни, способни, талентирани, ексцентрични. * Gene pool - сите гени што се во оптек во рамките на еден вид. (заб. на прев.) ** Секој генски пул создава сопствено име за Прометеј, опасниот генетски предводник.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Пред Горбачов, Советите презриво ги нарекуваа хулигани.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Религиозно настроените отсекогаш овие поединци ги нарекувале еретици.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
За бирократите тие се нелојални дисиденти, предавници или нешто уште полошо.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Некогаш дури и обичните луѓе ги нарекуваа лудаци.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во нашиот гимназиски состав Врапче, нормално, свиреше клавијатури. Беше таканаречениот „киборд мен“. Јас чукав по лонци што ги нарекував „конги“.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Чудната игра кратко траеше, зашто Јана веќе им се обраќаше на двајцата граѓани притаени во сенката, и сосема неодмерено ги нарекуваше натрапници и платени воајери.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Артистот не ги поднесуваше критичарите. Ги нарекуваше „портабл-енциклопедисти“ – За секој поим знаат по два реда – им се потсмеваше.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Оти ноќе, старите полицајци (така ги викам) иако дедо ми се лути и вели дека е поправнилно да ги нарекувам Удбаши, според името УДБА што е кратенка за некогашната Управа на државна безбедност каде што работеле по војната), раскажува необични случки, потсетувајќи се на своите млади години, разгледуваат стари фотографии на кои дедо ми беше облечен во кожен мантил, имаше многу густи и црни мустаќи и изгледаше необично строго.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Фокс ги нарекуваше топли, топли протеини. Супер- брзи врски.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Лима не ме дружеше, затоа што не ги поднесуваше дечиштата. Така таа ги нарекуваше.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)