ги (зам.) - крие (гл.)

Значи (за разлика од нивната уметност - овде сосема не­свесно), Динос и Џејк Чепмен, со ка­ракте­ристичен недостиг на став (што е една од главните забелешки кон попу­ларната култура) упатуваат на вкоренетоста на насилството и смртта во јазичките структури.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Што мислиш, Дики, како да го казниме?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета: Штом ќе завршиме со тебе, Тики Ди, и твоите и печатот и телевизијата има да дознаат кај си ги криел овие вештачки помагала!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Овие структури ги кријат, но браќата Чепмен во своите инсталации ги изнесуваат на виделина, така што тие стануваат вознемирувачки дури како иконичен знак.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Дики (Ја испушта машинката на под): Имаш право!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Дики (Од масата зема некакви тетратки и ги разгледува): Да му ги запалиме вибромасажерите, само не знам каде ги крие.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Луѓето ги криеја козите, копаа во дворовите подземни живеалишта, бункери, секоја куќа небаре стануваше мала тврдина.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тие ги отстрануваа од домовите сликите на Сталин, но, уплашени, нив понекаде ги криеја, научени од непостојноста на историјата на Балканот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Книгите морам да ги кријам под перница.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Во тој начин на соопштување, Гита Корец со својата непогрешлива интуиција го препозна никулецот на една состојба што се развиваше како дива билка, како брзорастечки бршлен што во неа предивикуваше силен и неконтролиран страв.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Не, таму го задржа тактот и достоинството, пред неа не треба да ги крие емоциите.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
А што се однесува до критиката, јас не ги криев нејзините извори во европската филозофска просветеност, што може да звучи и како уште еден парадокс во нашево постмодерно време.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Се зборуваше дека еден од поугледните професори на Отсекот за филозофија ги крие книгите од своите студенти.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Црквата каде што проповедал и служел Пир се наоѓа среде село и таа ги крие спомените на овој човек.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Отскокнувам со нозете и ги кријам ушиве, што одамна премрзнаа и веќе не ги чувстувам.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
И покрај нашите постојани предупредувања да не им помагате на комунистичките бандити, да се откажете од секакви злосторства против нашата војска, да не ги криете оние што ни пакосат, да не бегате и да не им се придружувате на голтарите в шума - вие сето тоа дрско го отфрливте и го погазивте...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Кажаа дека идат некое прасе да купат, а вешто ги криеја пушките под долгите сакми.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
За Хундертвасер кич е нешто што поголем број луѓе го сака, а таквите луѓе предметите ги кријат во своите домови, за да не бидат прогласени за назадни и невкусни.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Но, нели, се пусти мажи - треба да молчат и да ги кријат ранетите срца.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Додека Боге и Кате си ги криеја погледите еден од друг да не се издадат, ја превртуваа мукавата од сите страни и сите краишта да го пронајдат името на испраќачот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Колку и да успеваше да ги крие и најголемите емоции во животот, Татко, овој пат, не можеше да ја скрие својата голема возбуда.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Овој зелен гуштер што ги крие од нас своите патеки што се чини секогаш на дофат а толку е далеку Како да се симнал од стрмната планина на нашето детство, по која повторно се јазиме а никако да ја совладаме.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Луѓето ги кријат голите темиња во црни шапки.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Некои имаа работа, колективна работа. Некои ги криеја кучињата кажувајќи бабини деветини. Некои и не сакаа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Доказмте против себе тие ги кријат во чест надругите.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Во согласност со мојата послободна дефиниција, деконструкцијата треба да работи со процедури кои се субверзивни во однос на реалноста, и практиките, прифатени без никакво сомневање (земени здраво-за-готово): тие така наречени “вистини” кои се одвоени од условите и од контекстот на нивното создавање; тие откинати начини на зборување кои ги кријат своите пристрасности и предубедувања; тие одомаќени навики и односи на личноста. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 43
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Брегот беше низок, без трева, по него шеташе ветрот, на полето жените копаа во земјата, покрај малото пристаниште трите нејасни фигури ги криеја брадите во јаките, наведнати од ветрот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Мојот став е дека невклученоста во академскиот свет допушта одредена слобода, вклучувајќи ја слободата да се прекршат некои правила - на пример, да се употребува терминот деконструкција на начин којшто можеби нема да биде во согласност со неговото точно Деридијанско значење, - и да се повикам на автори за кои не може воопштено да се смета дека ја застапуваат деконструктивистичката метода.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
А оној кој ме селеше, тој страшно умираше, не го пушташе никако, можеби дека црквата ја сруши, а и воопшто... Човекот климна.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Старецот жалосно ја наведна главата; додека со прсти ги размачкуваше капките по подот, чудно шмркаше и ги криеше од мене очите.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Ме попари, ги криев очите пред неговиот поглед.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Намуртено гледаше пред себе со очи под полуспуштените клепки и ги криеше светкавите зеници пред љубопитни погледи.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Заев дека дедо ми има пари и дека ги крие...
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Додека некој како Бјонсe ни дава, општо земено, неиронична стрејт-музика што можеме да ја прекодираме во геј-култура, Гага ја врши работата наместо нас“.138 Сепак, постои разлика, тврди Шерер, помеѓу претходните хитови на Гага, како „Покерашко лице“ и „Ваква родена“: првата е, „на површината, песна за кокетна женска што си ги крие вистинските чувства од дечкото што ја лови и кого таа го лови, но поттекстот е покерашкото лице на плакарот што ја крие и ја глуми сексуалноста, а тоа е она што песнава ја направи онаков хит меѓу геј-публиката на Гага: песната ги содржи клишеата на стрејт-поп-песните, додека лукаво го протнува овој настран поттекст“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За да избегнат прогон во хомофобичен свет, настраните мораат со сите сили да си го прикриваат ликот на настраноста, да ги кријат видливите стигми на хомосексуалноста и да се прават стрејт, барем дел од времето.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Врз челата, им лежеа темни очила, а имаа за цел да ги кријат своите господари.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Турските власти секогаш ги криеле теророт и убиствата што ги вршеле, а роднините на жртвите, особено во такви критични моменти, немало каде да ги пријавуваат.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Зигмунд ми ги покажуваше малите хотели на споредните улици, и ми кажуваше дека кај проститутките кои работат во нив доаѓаат луѓето од средната класа, или пак во истите соби млади луѓе од средната класа се среќаваа со своите сиромашни девојки, кои ги криеја од своите семејства, затоа што тие не би им дозволиле да се гледаат со нив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Зигмунд ми кажуваше дека луѓето од најбогатата класа одат во јавни куќи кои се сместени во дворци, или пак издржуваат неуспешни актерки и балерини.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Несреќник кој ги крие длабоките болки во своето срце, но чии усни се така обликувани што, кога јачкањата и криковите минуваат низ нив, тоа одекнува како убава музика.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А потоа додаде: „А јас ја имам само болката, а не и дарбата за поезија.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Гулабите ги криеја главите под крилјата и така исчезнуваа во устите на лисиците и на невестулките.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
А слабостите, миличок, си ги кријат во велигденското јајце, јајцето во ковчежето длабоку во долната земја.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Затоа тој со сите нив ги делеше и тајните на своето срце, им раскажуваше за сѐ, без да ги крие од никого дури ни најсрамните нешта што ги правел, но и без да се обидува да најде некакво упростено објаснување за тоа зошто и како се изменил.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Но, сега од нив треба да побара да не ги кријат своите деца, да не ги враќаат од фронтот ноќе, како криминалци, со автобуси, по гаќи и по чорапи.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Сакаше да ги знае сите тие работи, сакаше да знае сѐ, што беше напишано во оние тешки купишта книги во собата од младичот, а сакаше да го знае и она, што го кажуваа и другите, забранетите, кои младичот отпрво си ги криеше под креветот, а за кои после Змејко му изнајде едно скришно место во подот од своето сопче. Младичот не му кажа ништо веднаш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Велеа: „Таа“, веднаш после тоа, кога главниот инженер отишол дома, а оној, Ристан, не можел да биде скриен, како што ги криела до тогаш сите други, бил огромен за да може да биде засолнет некаде, стоел среде собата, а таа висела, како играчка на неговиот врат, здрвен и со отпуштени раце, целиот грч, пред да се впушти во она, каде што го повикувал допирот од нејзините колкови: „Дојди колкав си, одлупи ме, сева, стори ме црвена, усвити ме, како да сум била в постела со сонцето, дојди...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
По куќите, по дворовите каде што го водеше, се собираше сето село; во некои куќи ги криеја децата да не гледаат, а некои жени ги покриваа очите со раце кога бикот ќе си ја запотераше својата работа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ако животот е казан во кој си додаваш и готвиш посно, масно, мешаш, посолуваш, ги криеш тајните финти од сите други или им ги шепнуваш само на најдобрите пријателчиња, колку да се знае што готвач на животот си.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Одвреме-навреме полуорганизирана група на граѓани можеше да го притисне продавачот и да му каже в лице отприлика нешто вака: Дај бе од тоа робата под тезга, да ти ебам мајката, ги криеш а народот нема шо да јади!
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Ко гајгури во песок ги криеме главите. Нема како, нема со што да се подадеш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дишеше шумно низ нос, не во исчекување да станам и да го доведам до местото за кое беше уверен дека го знам, дека привремено е моја тајна, туку во занес на човек од кого ништо не може да се сокрие.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ги слушав од својот триножец пред мртвото огниште.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„А вие изедете го моево добиче и запалете го копитото, грејте се и раскажувајте за царски синови.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој дотогаш не забележал дека тие ги кријат рацете зад грб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Недоизбувнатата расправија беше длабока и темна мудрост под превивки на сурово самозаборавање со што си ги криеја срцата, не толку еден од друг колку секој од себеси.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со разденувањето стравот се распливнувал. Луѓето ги криеле очите еден од друг и биле повеќе неми отколку решени да го признаат ноќниот пораз.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Сестри... Но и без нејзиниот повик жените биле улиште што ќе истури брчење и лутина на отров врз неговата глава на која еднаш, како што можело да се поверува, веќе налетале куп оси.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Господи, се прашувале, со каква молитва се издига ѕид помеѓу злото и сиромаштијата?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не се срамел и не ги криел солзите, и пак не знаел дали само Никифор Ганевски е мртов од дружината.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И можеби не само за тоа додека за миг се наднесуваше над мене и ги криеше со влакнестиот подбрадок и своите очи и птиците.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И ги криеше солзливите очи од нас. Зад него, сиот покриен со маслени крпи, офкаше во својата двоколка Круме Арсов.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се стемнувало. Сепак било видливо Онисифор Проказник да ги преброи мртвите (Никифор Ганевски, и тројца од другите) и ранетите (Чучук-Андреј, Метуш Батковец и Цене Папчев, и пак еден од другите).
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ги кријат очите пред четвртиот, се срамат место него.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Непријатно ми е; ги кријам очите од него и полека го пијам своето евтино вино.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тројцата ги кријат очите еден од друг.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Додека ѕидовите ги криеја, нивниот бакнеж беше поразличен од оние под зелениката во паркот, зад Градскиот стадион.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Своите навезени стихови ги криеше како магија која може да исчезне со светлоста на денот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Две години подоцна, нивната љубов сѐ уште траеше.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој не бил дома, но ги нашла клучевите во ходникот, скриени во саксијата за цвеќе, каде што секогаш ги криеја.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А дождот сѐ уште тивко паѓа и ги крие тајните наоколу...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Мануш го стискаше списокот во влажните дланки и ги криеше очите за да не го предадат. „Да“, рече и побрза кон вратата не можејќи да се совлада и самиот нешто да не каже.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Двете маала во центарот на градот ги криеја своите мистерии.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се случи канџите на Хитлеровиот фашизам да ги однесат неповратно невините жителите на скопското Еврејско Маало во логорот на смртта во Треблинка.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски повеќе не мораше да ги крие своите книги и да ги покажува само на докажани доверливи пријатели, туку неговата библиотека стануваше отворена и единствена институција.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сети се, ги тераше селанките да сечат лисник по забелите и да ги кријат козите. какви се тие медали?“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
27. ЖЕНАТА ГОДИНИТЕ, МАЖОТ ПАРИТЕ ГИ КРИЕ - а обајцата не признаваат кривица своја, та можеби во бракот се зарекле тие и на ѓозбојаџиите да им продаваат боја...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
- Не се плаши, моме мило - не ги криј очите - колку и да сум огон - ѕвездата е многу повисоко над мене - не може да ја достигнам...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Се казнуваа оние што ги криеја.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Престанаа да си одат, да си идат на гости, престанаа да се женат и мажат со „Грци" и „Бугари" и од вчерашни браќа, братучеди, стриковци, вујковци, кумови и светијовани, станаа смртни непријатели и каде се сретнуваа по пазариштата Прилеп, Битола, Лерин, — секаде ги остреа забите едни на други и се чекаа да се исколат со острите ками, што обично ги криеја во самарите од маските или магарињата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Едни ги пикаа своите годиначиња во градите, а тригодишните под широките кошули и така клечеа врз нив како квачки врз пилиња; други ги криеја децата зад иконите; една го кладе детето во камарата каде што попот врши проскомидија; друга го бутна во мазгалката зад иконата на св. Илија, а сите зедоа в раце по една икона, натпреварувајќи се која да ја земе иконата на Ристоса, св. Богородица и света Петка, надевајќи се дека нивната сила е поголема од онаа на другите светци, та белким и ќе ги заштити барем децата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ако ги криеш коските на дели млади јунаци тука што лежат по тебе за тија темни дубрави - зошто ги таеш песните?
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Мајка ја имаше моќта да ја одржува својата самота, да слегува до нејзиното дно, што можеше слободно да се разбере и како сопствено допирање во душата, во која ги криеше реликвиите на своето минато.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко беше свесен за опасностите што ги криеше нивното заедничко патување во Италија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кога не можеше да се крене или да се стави албанското знаме во окупираниот град, луѓето си ги чуваа, ги криеја, убаво ги криеја националните знамиња, за други времиња.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Под душемето на чардакот имаше едно скришно место во кое ги криеше книгите кои можеа да бидат забранет и да му донесат несреќа на семејството.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ги крие рацете позади. Леле мајко, вели.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Имаше и такви кои ги криеја свињите не сфаќајќи ја опасноста, но власта проверуваше и ги ништеше, а несвесните луѓе ги казнуваше.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Тој не веруваше дека таа ги крие солзите. Тоа не веруваше.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Зениците ќе ги кријам од сонцето или, сеедно, од ѕвездите, додека рацете ќе ми висат како мртви крилја и ќе треперат.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
А кога го поминавме Камениот мост ми го покажа оној див костен, мислам дека тоа беше петото дрво од Офицерски дом, под кое Јана ѝ го превзела некогаш првото либе.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Не можам да разберам што ги тера луѓето да си ги кријат бакнувањата - беше нејзиниот сега веќе поотворен коментар проследен веројатно и со невина насмевка што можев само да си ја замислам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ни рекоа да не зборуваме.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Улуглави, едни мавтаа со црните шамии и капи, други си ги бришеа солзите и си ги криеја лицата со црнината што ја држеа в раце.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Пецета го прогласија за војвода, а Трајанка за баба Ѕвезда, жена во сите села наоколу прочуена по тоа што секогаш ги криела и ги хранела комитите.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А јас ќе ти кажам ако не знаеше: човек не ги крие парите од Господа или од некоја ѕверка што патем може да го сретне, туку од својот ближен, од човекот“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Не ми се допаѓа тој ваш Иван Степанович па ако сакаш фали го секогаш кога ќе дојдеш кај нас“, му се свртив и на Анатолиј, иако Анатолиј навистина имаше право да молчи и да ѝ ги крие нозете на змијата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Притоа, животот не престанува да ги крие од нас своите празни раце, а нам ни останува само да се прашуваме, кога и како ќе дојде до остворување на ветеното.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Татко ми, кога ја водеше во Солун баба ми на доктор, секогаш лирите ги криеше под поставата или долу, во панталоните, на најнезгодното место, да простиш.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Весна ги криеше цигарите во подрумот за да не ѝ ги најде мајка ѝ, та кога ќе одеше да земе нешто од подрумот, пушеше пред малото прозорче за да излегува чадот надвор.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Знаеше дека сестра му има пари, но никако не можеше да дојде до нив: испретури сè низ куќата, сè каде што претпоставуваше дека ги крие, но не можеше да ги најде.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Не гледаме зашто еден толку луд град би ги криел своите лудаци, зашто би ги повикувал од циркулацијата примероците на лудилото кое, всушност, во бројни форми, го освоиле целиот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ние замижуваме, што се вели, си ги криеме очите в раце.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Под јазик ќе си ги криеме, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Си остарела ко желка, вели, а уште ги криеш годините.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега останав и без стрико ти, вели, брат ти и сестра ти ги криеме во Лариса...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Одиме и го собираме вратот, ги криеме образите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Случајно сме се фатиле, му велам јас и си ги кријам очите од срам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Напати ќе земе да се удира по раце и рацете ќе си ги крие во џебовите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Радосно сјаеја лицата на Вики, Зоран и Гордана, добитници на награди за литературни творби - филадендрони - ... и Теми се надеваше дека ќе добие награда, ама не покажа дека е разочарана... знае да си ги крие чувствата...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
И длабоката изгубеност во која Толстој ќе се најде траеше долго време, дури и кога беше женет и татко на семејството за што тој раскажува неколку страници подолу: Јас морав да ги кријам врвците за да не се обесам кога минував помеѓу креденците во мојата соба каде што ќе се најдев секоја вечер соблекувајќи се, и престанував да одам на лов со мојата рушка за да не се обидам на најлесен начин да се ослободам од овој живот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но при секоја од овие загуби неговата душа излегуваше победничка.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И сите овчари, возрасните, беа вооружени: под гуните носеа потсечени шишиња и берданки што преку ноќ, кога ќе се вратеа во зимниците ги криеја во нивните сламени покриви.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Но кога ќе ја сретнам очите ги кријам, си свиркам, божем ништо не е важно, и си мислам: зар за неа јас да не спијам... Но свртен ја гледам долго и тажно...
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Таму ги криеме сите дупли планови, со која жена да се ожениме ако нашата загине во сообраќајна несреќа, како штедната книшка на брат ни да ја префрлиме на свое име ако тој ненадејно умре, таму се сите скришни прељуби, се што сме премолчале, што намерно сме заборавиле, таму е јасно кого колку мразиме, таму ја криеме сета невера за она во кое јавно се колнеме дека веруваме и сета вера во она од кое јавно се откажуваме, таму се складиштата на суета и страст, нашиот мрак и пораз, таму сме без шминка, без вештачки вилици, без мидери, таму сме грди.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Во селото Крњево немаше Турци, ама за беља доаѓаше почесто дружината на Гоце Делчев, често ни оставаше тука оружје и муниција, а ние моравме да ги криеме.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кога веќе еднаш ќе се врати?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кому сега да му го подарам паричникот што му го купив да си ги става парите внатре, наместо да ги крие под душекот?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ги тркалаше Стомачето очите, секогаш кога ќе откриев некоја од тајните кои вешто, а понекогаш и не толку вешто ги криеше од другите луѓе.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)