ги (зам.) - кисне (гл.)

Вртејќи ги корењата кон езерото, врбите ја свртеле и сета своја снага кон него: и стеблото и гранките; се извиле над него, ги спуштиле крошните што поблиску до него, до неговиот шум и плисок што им дава живот; сѐ што чинеле, чинеле додека биле млади: ги спуштале гранките како самовилските коси во него, ги киснеле, ги препуштале на ветерот да ги вее, на сонцето да ги суши.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Дедо ми ги кисне во вода и ги рони на дланка.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Дедо ми ги кисне со вода и ги рони на дланка.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)