ги (зам.) - истргне (гл.)

Патем ме сретоа Германците - продолжи да објаснува Трајче, - ме претресоа, ми ги истргнаа ушите и ме пуштија.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ме сретна на мостот, ме претресоа, ми ги истргнаа ушите, ми удрија шлаканица и ме пуштија.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Требаше да ги истргне како детска играчка и да појде да се бие со глава. И уште пред таа есен.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Неговите прсти, долги како на музичар, му долазаа до средината на градите.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Сега уште повеќе исправен во сета своја корпулентност, дојденецот со заби ги истргна ракавиците од рацете и ги плукна на подот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тепихот го завратив бегло и ги истргнав даските.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)