ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Маркос во овој миг се потсети на своите зборови што ги изрече на советувањето по трагичната битка: - Денеска одиме по една тесна патека.

Откако ги изрече овие зборови, Климент Камилски стана, им наздрави на Луција и Сотир и заедно со нив на искап ја испи последната чаша шампањско.

ИВАН

Во борбата, вистинските додворувања го немаа значењето што го добија подоцна, во сите оние нејасни а многу променливи сезони на слободата.

И кога ќе ги изречев во тие решавачки моменти овие мои оценки како пофалба за командантот, (а ги имам изречувано повеќепати), никој не ги толкуваше како обично грдо додворување.

И овие чудни зборови се на татко му на Иван. Ги изрече оној ден кога изгледа замина да се сретне со смртта.

Ја немаше ни словенската химна.

По словенскиот претседател своите зборови ги изрече членот на NSK.

Уште, навистина да ми прости свети Климент, јас би поверувала исто така и на заштитата од вашиот татко на чиј гроб ќе одите да побарате душевен спокој по враќањето од Албанија што не би се осмелила да ја оценам како бесмислена, но која сепак таква и била со оглед на мислите што се осмеливте таму да ги изречете.

Во зборовите што ги изречува додека го дава поклонот има искрена радост и топлина, пожелувања за љубов долготрајна што ќе донесе товари радост во срцата на мајката Роса и на мајката Вета, идната нејзина мајка.

Роса не ги изрече зборовите што ги редеше во главата оти Пелагија продолжуваше со глас мислиш рамен а тој полн со болка Еве сега имам нова мајка, Перса се вика.

Сите, сите ме напуштија, беа зборовите што таа ги изрече пред да ме бакне.

Првиот што ме напушти како што знаеш беше лично мојот Благоја, кој откако се прикажа мртов херој го избра заминувањето како единствено решение, а по него еден по еден му се придружуваа сите негови другари од борбата.

А стануваше збор и за некакви вини, независно од тоа кој ги изрекол и со каква цел.

- Стариот писател Зрновски замолкна. Ме погледна испитувачки, но и со надеж, како да бара потпора за зборовите што ги изрече.

Бургиба Јуниор, во доверлива искреност, ми ги изрече зборовите кои засекогаш ги запаметив и ја чинеа суштината на мојата замислувана телеграма: - Мојот татко Хабиб Бургиба е мудар човек.

Спиро не го доразбра значењето на судбоносните зборови што ги изрече Влаинката Паца, но таа се потруди тој да си врзе во крпче дека без одлагање треба да ја земе со себе и да ја однесе дома во Брезница за да му биде домаќинка во куќата и друшка во животот.

Преводот на тие зборови што ги изрече мојот врсник Марко ми се виде смешен.

„Извињајус“, ќе додадеше сосема тихо и смирено.

Зар тоа доволно не објаснува од каде сум“, ќе соопштеше со некој нагласен патос уметникот - Генерал, и наеднаш ќе се сепнеше и самиот изненаден од големината на зборовите што ги изрекол, па затоа и ќе се насмееше.

Мислам оти неа ја имам составено од сите оние нејасно промолвени зборови на Семјон што ќе ги изречеше од невнимание а понекогаш и намерно за да ја задоволи барем делумно мојата женска љубопитност.

- Навистина, наше Маре е една од најличните; веројатно ширела убаво чувство додека го јавала белиот коњ - беше рекол еден од селаните заборавајќи ги коментарите што ги изрече час порано во врска со заечката нога. – Таква убавица да клајш на чело на колоната е најголемата пофалба на победата.