Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Бети со едната рака ја подига слушалката и ги врти броевите, а со другата од џебот на палтото вади женски гаќички кои почнува да ги душка.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Во рацете држи куп клучеви и ги врти околу прстот.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Девојката успева да се подигне и започнува панично да бега.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Пред нив застанува огромен човек со мустаќи и лузни на лицето.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

На некогашната холандска идиличност потсетуваат само овде-онде расфрлените ветерници, кои тромаво ги вртат своите крилја.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Но сега го остави на мира: едноставно само ќе мине крај него и ги врти очите на друга страна.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Коле станува, нишнува со вратот за да го разлабави и размрда, па со палец ги врти лисјата, барајќи го почетокот.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Не, не сакав да ја поткренам главата.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Според шушкањето на хартија знаев дека на мама ѝ го дале лексиконот, таа ги врти листовите и чита сè што сум напишал.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Тие што имаа огнестрелно оружје ги прегледуваа кремењето, чарковите, капсите, штракаа по десетти или педесетти пат дали работат нозете и петлињата на кремењачките и капсалиите, а тие што носеа секири, балтии, коси, крклизи — го остреа своето ладно оружје со егиња и ги вртеа главите, секој сакајќи да не дојде до употреба на ова нивно „оружје".

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Веќе четири дена како се разгледува тој план.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Двајцата селани бавно почнаа да ги вртат главите еден кон друг.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Одеднаш ја обзема страв од она што ќе го затекне кога ќе влезе; за момент дури ги затвора очите, ги стиска усните, потоа решително ги врти клучот и кваката и влегува.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Несвесно си врзува вратоврска од вените на вратот. Ги врти ушите.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Патем погодуваше дека повикот е бездруго во врска со синот, па ги вртеше во главата сите можности што можеле да се случат - од притвор заради тепачка до земање дрога на јавно место.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Бојан ги зграпчи, едното под едната мишка, другото под другата, па иако тешки, почна да ги врти околу себе.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Сашо има една шарена книга. Тој лежи до печката и ги врти листовите.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Двајцата селани бавно почнаа да ги вртат главите еден кон друг.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Ги крева своите огромни раце, ги врти, ги гледа, лицето му е насмевнато, а очите расцветани.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Ели пак се беше сместила во скутот на Вера и се обидуваше сама да ги врти страниците на книгата, што ја привлекуваше со шарените сликички.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Ги вртев страниците и им се восхитував на даровитите скаски и приказки на народот, на богатите души на раскажувачите, уште повеќе на златната рака и душа на запишувачот.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Го зграпчува од масата весникот со Танјоговата статија за Рајските острови и ги врти задните листови: - Еве, и самиот ќе се убедиш дека беше како од друг свет.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Секако на овој човек му се слоши - вџашено ги врти очите и бледилото на неговото лице се крши во гримасите на преплашено изненадување.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

А детето ми ги врти очињата, едно ваму, другото - онаму.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Вака и Ѕвездан ги вртеше очите, велам, и вака и тој молеше со очите.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ни клинови да ги боцкаат во ципите, ни мешето да ги врти од глисти, од далак или од нешто. Немаа тегоби.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Се разбираме некако со Витомира. И еба го, не ќе се разбереме! Оти да не се разбереме? Тукуречи исти зборови зборуваме. Само тие ги вртат наонаму, а ние наваму зборовите.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ги отвори очите и ги врти налево, надесно, ги шета низ собата. Се чуди, каде е.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Не можам, се бранел попот и ги вртел кон нив дланките како да сакал да ги одбие од себе.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

А ние ќе ти исткаеме нова кошула и ќе ти сплетеме волнени чорапи.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Куклата ѓаволски ги врти очите и одговара со придушен глас: - Може.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

- Чичко... - Што е? - Пушти го Белча. Човекот пак само очите ги врти кон него; лицето му е спокојно, светечки благо.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Ги вртат ладалата и со ситни чекори оддаваат внимание на некоја чудна миловидна, невина елеганција.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Извонредна е кога танцува стомачен. Таков жар, има сексипил, кога ги врти колковите и стомакот. Се вие како змија. Елегантен дух со неповторливи движења.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Стариот телевизор брмчеше на висечката полица, и луѓето, стуткани еден до друг, утешно ги вртеа главите.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Кога не се шминкаше, од здодевност не знаеше што да прави, та често ги префрлаше нозете една врз друга, ги склучуваше прстите и ги отпушташе, ги вртеше прстените и на едната и на другата рака, ја потчукнуваше со дланките собраната коса и од едната и од другата страна дотерувајќи ја.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Потоа молчевме, јас ги вртев в раце чаршафите.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Луѓето постојано очите ги вртеа кон дувалото.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Стравот од беснилото и офтиката помина, и сега луѓето уште од станувањето наутро, очите ги вртеа кон дувалото.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Оддалеку веќе се гледаше како стои покрај Неда во црквата и како, некој поп брчи околу нив и ги врти околу бурилцето.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Со стадото руди овци по перунските рудини, како свири со својот кавал во утринската мугра, а двата големи овчарски пци мирно ги вртат опашките крај него, секогаш готови да скокнат и да му го скинат гркланот и на најголемиот волк.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Баба Петра не се помрднуваше од дворот и од куќата, ги вртеше внучињата околу себе како квачка пилињата и не го споменуваше дедо Костадина.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

XXIV Уште од рани зори луѓето во селото почнаа да ги буди лавежот на кучињата и некаков тропот; стануваа од постелата, ги лепеа очите на прозорците, излегуваа на чардаците и гледаа исплашено: колони војници врвеа низ селото; им светкаа шлемовите и оружјето на виделинката од зората; од сите сокаци се точкаа војници, а коњите што влечкаа тешко оружје, опрема, муниција и казани за јадење, врвеа по широкиот пат крај езерото; фрчеа коњите со носевите, збивтаа под теретот, чувствуваа жед и ги вртеа главите кон езерото што на утринското ветре шлапкаше бранчиња на брегот; од војниците избиваше пареа поднаведнати под тежината на ранците и оружјето; кучињата непрестајно лаеја и напињаа на синџирите да ги скинат; оние што беа пуштени, се втурнуваа кон војниците, но кога ќе добиеја клоца, ќе сквичеа, се тргаа настрана и продолжуваа да лаат.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

И јас нејзе ѝ дадов сметко-потврди божем од банката каде што тие ги упатувале дневниот пазар за секој ден во месецот и ги вртам датумите на печатот, го удирам за секој ден.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Се вкочани, почна да ги врти очите, му е страв да се сврти назад.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Ѕидовите повторно ќе ги бојадисуваме, (Шукри заминува, гледам во нозете што ги вртат педалите, колку пати ќе му е потребно до аголот?), а на местото на орманот, ќе ставиме софа или нешто слично за седење (само 17 или 18, мене ми се чинеше подалеку), нешто комфорно, елегантно, а практично.

„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)

После ќе се потуриш со водата и пак човек ќе се сториш. Ами како...

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Таксистот подголтнува по малку, веројатно си мисли „Што манијак примив во колава!“ и ги врти во главата насилствата врз неговите колеги што им се случија во последниве месеци.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Беше лето и имаше месечина, пиевме лимонада држејќи ги студените чаши во рацете, а Тате го читаше стерео-весникот вметнат во особена шапка што ја ставате на глава и која ги врти микроскопските страници низ зголемувачкото стакло штом трипати едноподруго ќе трепнете.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Но, тие трчаа, ги вртеа лицата кон небото, чувствувајќи го сонцето на образите како жешка греалка; ги соблекуваа палтенцата и ги ширеа рачињата на сонцето.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Кога дувнува ветар, крева облаци црвен прав, ги врти над каменестиот остров и не останува ништо каде што не успева да се изнапика.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Интересно им стана: малу-малу и ѕирнуваа кон нас: вртеа со шиите, преминуваа со раката по носот, го грицкаа моливот и одвреме-навреме ги вртеа очите кон нас.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Подоцна учителот го остави на мира: едноставно само ќе минеше крај него и очите ги вртеше настрана, зашто ако запреше кај него, голем дел од часот ќе му минеше во неврат.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Посака да го затекне на ВЦ-ето, додека испотен и зацрвенет ги врти страниците на порнографското списание. – Те фатив на дело Контролоре! Дркаш, дркаш!

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

А речиси секогаш по силата на инерција се сопнуваме на прав пат!

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Погледите секогаш ги вртат на другата страна, а слаткиот шеќер се топи уште пред да имаат можност да го вкусат.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

а надвор веќе почнуваат да паѓаат снегулки, ветрот само ги врти во воздухот, ги пушта и ги втасува, одново ги завраќа назад, си игра шукшуле, што се вели, ги развева како цут од дрвја што се кубат, кој ќе пушти глас, ќе го наполни морето, ни викаат и бродот застанува, а ние молчиме ко глувци во дупка, ги слушаме само чекорите озгора, одат над нас небаре на глава да ни газат, и бродот одново тргна, сега можете и да пеете, ни велат, кај се пеело пикнат в дупка, си велиме, отсекаде бучи клокоти, и гледаме надвор, снегот си навева и се топи, се губи во водата, ако запреме во Костанца, ќе нѐ водат во Букурешт, си велиме и приѕираме во ширината што ни ја затвора снегот, и Костанца ја изминуваме, нѐ водат право за СССР, не ни заспала среќата на сите, вели Апостол Макаровски, сите со нечија среќа се шверцуваме, вели, ќе му украдеме уште некој ден на господ, и почнува некој студ да ни влегува низ процепите од бродот што се отвора однадвор.