ве (зам.) - чуло (имн.)

Одговорот воопшто не беше важен, зашто таа и не заушила како треба, не оти ве чула, - можеше да се поставуваат уште поглупави прашања, - важно беше тоа нејзино поклонување доземи, тоа нејзино вратче кога ќе се издолжи и тие нејзини малечки устиња, поднапрчени, непознати, нови кога ќе ви рече со некој потпевен глас: - Молам, да, благодарам!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)