јавне (гл.) - коњ (имн.)

Утредента сите тројца ги јавнаа коњите, и бргу бргу отидоа да се лекуваат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Приказната на Вилијам Велман како во почетокот на дваесетите го научил занаетот режирајќи филмови од две ролни - „Сцената покажува правлива улица пред салунот; едно кученце лежи на скалите; херојот излегува, го погалува кучето и се качува на коњот; арамијата излегува, го шутира кученцето и го јавнува коњот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во замокот ги јавнаа коњите и факелите на неколку чекори зад мостот го открија блескањето на оставените, зинати чевли на девојката.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Стивенс и Бонети ги јавнаа коњите молчејќи.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Кога татко му Трајко видел дека го нема дома, го јавнал коњот (според бате Иле, одма му станало јасно куде е Прокопија), па негде на полпат го престигнал. – Што мајку тражиш тамо? – му се развикал (можам да замислам колку страшно од горе, качен на коњот, можеби со нагрнатата гуња и со кубур и долг нож во појас, му изгледал на десетгодишното дете).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И јас си го јавнав коњот и дупките ваму...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- Нека го јавне коњот и нека оди по шумарот в село.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Потоа го јавнува коњот и оди до едно мало заливче со карпа што се надвиснува над водата.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ние што бевме одовде река, уште некачени на мостот, пропукавме и се собравме ноќеска преполовени и јас го јавнав коњот да сторам абер.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Така је нарачал жене си и после си јавнал коњот, го дупнал и заминал заедно со загарите и соколите (јастребите).
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И ја без него бидееќи, сум без подпор во зло време, као сега шчо не можеф и от твојте соколи да се одбрана!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тије летнале као молња нагоре, го зеле ф' стреде и ватиле да се борат.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)