ѕвони (гл.) - телефон (имн.)

Ѕвонел телефон, почнале вести, сум се загледала во книгата, имало недомиени садови.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Набрзо по враќањето во Берлин, умира на 6 јули 1959. George Grosz, 1917 (фрагмент од писмо) Јас со поглед потполно продирам и таа работа за мене се единствените емоции (треперлива возбуда, бучниот уличен фронт на хартија!, или, ах!, вртење на ѕвезденото небо над црвената глава, електрично место на сликата, ѕвонат телефони, породилни врисоци, додека челичните ножеви мирољубиво дремат во запурноста на џебовите на подведувачите - а исто така и лавиринти од огледала, нивната улична волшебна градина! каде што Кирка ги претвора луѓето во крмаци, комичен тиролски шешир со перце, или rumms-tumm-tidle-walk во Патепон, каде што слушателот се фаќа за уво и музика од грамофон, палми од лаѓите со коишто продолжуваш, или песни на штитовите, или златниот штит, коло од букви - а вински црвеното, ноќите што локаат вино, во кои месечината е блиску до инфекцијата и до запцуениот кочијаш и каде што во прашливиот подрум се случува убиство со давење), ох, емоциите на големите градови! George Grosz, 1924 За да достигнам до стилот којшто... ја одразува нескриената суровост и немилосрдност на моите објекти, ги проучував драстичните манифестации на уметничкиот нагон.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Доколку некој работник се разбили или има некоја друга мака, веднаш ѕвони телефонот во „штабот“ и некој треба да се дигне од постела, да го земе „фолксвагенот“ и да оди на самото место.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
12.00 Испивам шише црвено вино и заспивам. Се будам нешто подоцна кога ѕвони телефонот, збунет и помалку нервозен, но за чудо и доста присебен.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ѕвони телефонот. Не ја кревам слушалката. Седам во лотос- положба, не се помрднувам.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сега за сега единствена забава ми претставува тоалетот и моите бескрајни резерви на урина.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ми ѕвони телефонот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Само мене ми ѕвонеше телефонот неколкупати.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Како кога ѕвони телефонот, ти си дома, а не ја креваш слушалката.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не ја кревам не затоа што не слушам, туку зашто не сакам – реков. - Е, па и со разговарањето преку мисли е слично.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)