чека (гл.) - на (предл.)

- Во ред. – се согласи дедо Ѓорќи, преплапен до гола коска, му намигна на Кире, се наведна му дошепна да избега некако дека ќе го чека на излезот од градот кај фурната.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Во Минхен, во овој вриеж, од луѓе во исчекување, се запознав со двајца граѓани од Делчево кои, како и јас, чекаа на воз.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но, сѐ беше попусто. Влегов во бифето во кое чекаа на воз.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Фрапира многу брзата и културна услуга зашто гостинот се чека на улица и се испраќа пак до улица.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ако пак сте решиле, на пример, во Мичурин да купите леб, млеко, слатки или сладолед, или која било друга ситница, осудени сте да чекате на ред пред магазините и дуќаните.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Пред Домот на инвалидите имаше многу странци што чекаа на ред да влезат во овој спомен -музеј, посветен главно на Наполеон, зашто тука е и неговата гробница.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Геманските железничари со своите возови не чекаат на оној воз ниту една минута, па и било кој друг ако задоцни.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
— А вие денеска ќе излезите до Црничка пресоп, ќе лежите по ридот и околу ужина ќе ме чекате на локвите. Ги знајте, нели?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ете шо ќе правиме: ти вечер ќе си одиш дома и утре в зори те чекаме на Маргара, кај чешмичето, со некој и друг сомун леб.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ми шепоти: доаѓам од кај морето а Хелен уште чека на брегот шета во залезот и копнее: на секоја самогласка од песната што ја пее светка по една ѕвезда а на нејзината коса еден славеј чека да изгрее месечината. ***
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
За разлика од воените планери, во СОЕ сметале дека не е потребно да се чека да се организираат движењата на отпорот и да се чека на сојузничка интервенција, напротив тие биле убедени дека е потребно да се продолжи со реализирање на осмислените акции уште во периодот пред војната-изведување на саботажи над стопански објекти, патишта, железнични пруги и др., за да се забави германското снабдување и напредување.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Тоа му значеше дека со секого може да разговара, со секого му оди зборот: од чистачот на чевли, што го чекаше на плоштадот секое утро додека Миха му се приближуваше со бурек во устата, до последниот гостин - професор по покана - кој покрај предавањето ќе посака и да размени мислења со колегите, повеќе пренесувајќи ги одошто разменувајќи ги своите со нивните искуства.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Можете да слабеете колку што сакате, но мрсните клетки се секогаш тука, чекаат на својот миг за ревитализација. Trash-от е експанзивен, trash-от има упорна душа и пустински навики.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Кога си заминуваше светлината Денот квичеше како слепо кутре И го фрлија в река Ако ја надвие водата и залае на песокта Ќе му стане водич на слепецон што чека на брегов
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Циркусот замина по три дена; три дена Луција и Земанек доаѓаа, со брат ми, на портата; јас одбивав да ги видам, оти бев понижен до срж; им порачував да си одат, оти не сакам да ги видам; велеа дека сето тоа било обична игра, дека ќе почнеме одново, дека сѐ било една невкусна шега, заблуда, еден вид лудило; велеа дека ќе сторат сѐ да се вратам; велеа дека Фисот е под истрага, дека самата Партија го суспендирала и го осудила за сослушувањето, дека и весниците направиле афера од тоа, дека моето свидетелство ме чека на масата (никогаш не го подигнав, оти веќе не ми требаше); јас им порачував да ме остават на мир.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сломен и блед истрчав во скрипториумот, и видов дека ме чека на масата; сум ја заборавил, посекако вчера, оти работев до доцна.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Потоа, пробивајќи се низ трошливото месо на толпата, гласот продолжува: - Во спиралното патување,ветерниците ќе го чекаат на истите места.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Иако со часови го чекаше на клупата под зелениката во паркот, средбата не се случи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Во недела со сопругот ве чекаме на вечера. Околу... Кога ви одговара.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Постојано го сонуваше сплаварот кој упорно ја чекаше на брегот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Повелете! Мезето е готово, ве чека на масата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Чекаа на скелињата да им донесат вар.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Излези од тунелот. Те чекам на Треска. Ти ќе пливаш.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Како ќе го криеме, братче Доксиме, велам, и кај ќе го криеме кога не знаевме каде е. Само се криело, велам, не чекало на нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Така, речиси, несретната со децата се разминувам, Ете, и Јона го чекав на сон, ама Јон никако да ми се јави.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По смртта на видовитиот Дмитар-Пејко, Неделко Шијак повремено потонувал во златен и зелен жабурник на страв и го шепотел неуспехот што ги чека на крај пат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој чекорел во свечена осаменост на обред во кој се кадат со темјан слабушкавите за битка, всушност не ги подавал рацете кон копнежи туку со здив, со чело, со врелина во врвовите на прстите џбарал слободен простор по чии невидливи врвици можело да се стаса до златни бранови на 'ржено море а во нивната лелеавост да се живее и да се чека на доаѓањето на русалките и девојките; со нив ќе е и таа, Ганка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ти велам... - Остави ме. Не можам јас да се расправам и со тој твој Неделко.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ноќ, воловите жеволеле во туѓа стаја туѓо сено, стопаните фаќале бессилно суштество што до вчера се наоѓало под заштита на светените манастирски ѕидови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа, секогаш кога ќе си спомнев точно на овие денови, сфатив, има толку многу нешта што брзо не се разбираат, не се даваат со голо око, толку прекрасни нешта скриени се таат во предметите околу нас, чекаат на нас, а ние слепо газиме на нив, ги ништиме тие мали, незаблежливи и неповторливи нешта, бездушно ги сакатиме.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Стресените деца во салончето што чекаа на ред зинаа од чудо, им замрзнаа малите, рибји очи.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Бешир ме чекаше на вратата. Нови дваесет километри до амбасадата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Додека седеше чекајќи на работ од креветот, повторно помисли на визбите на Министерството на љубовта.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Зборови знаци пред нас, еден преку друг се докажуваат. лица засолнати во времето демнат, тишината чека, чека на крстопатот од мечти, стои за да биде замолкната.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Решена да одам напред по секоја цена На полна месечина Во последна мена На моето присуство му нема смена, знаеш и сам А долу под мостот валкана река тече без срам Упатувам поглед да проверам дали чека на нашата судбинска средба Мерам, премерувам, двапати мери Еднаш скокај Нашево некогаш немаше споредба Минаа годините кога заљубени мислевме дека овде е вечноста овде е рај По силата на гравитацијата понесена дознавам дека овде всушност е нашиот крај 2005
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Времето на посетата не траеше многу. Лекарот објасни дека сопругата и детето ќе го чекаат на улица, во закажано време.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Холивуд - убавите жени чекаат на нас. Сјај и беда!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
- И така... - продолжи Дејко, - женките овде остануваат девет-десет години, и кога ќе се наполнат со икра, тргнуваат заедно со мажјаците што ги чекаат на вливот од реката...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Вкупните хемиски податоци, грижливо присобрани, им се додаваа на сѐ поголемите низи од бројки што чекаа на конечната обработка помеѓу забревтаните тркалца и шепотливите цилиндри.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ние чекавме на ред за в менза. Еден ден долго чекавме.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Мајка како мајка: додека чека на компјутерскиот екран синот да ѝ дарува дневна доза најубави насмевки во кожурка од свилена буба реди сѐ што се крие во неа и саде се чуди колку бил замрсен животот и колку време треба да се раздипли сето што се збрало во кожурката од свилена буба.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
И затечените старички и старчиња кои чекаат на ред да се прекрстат пред Богородица, се крстат и шепотат молитви пред да се тргне Пелагија.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Многу убаво ги правеше Даскалот буквите. На пример буквата „А“ му беше ископана и чека на една јајцевидна плоча.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Сестра ми ќе го чекаше на портата и ќе викаше: Ајде тате дојди, донеси ми бомбонче, додека јас си велев – е, блазе ти стебе.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Така Миклош се најде во Скопје, се најде и тука остана, чекајќи на својата задача.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И плесна со дланката, зашто му се стори дека премногу чека на одговорот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)