фаќа (гл.) - мајка (имн.)

децата се надмочуваа во езерото и трчаа околу огнот кој штркаше на сите страни искри како светли бубачиња; ги фаќаа мајките, ги редеа в скут и им кажуваа гатанки за да не се испотепаат меѓу себе: „Секој рошка во пазува за да најде нешто, а не сака да најде... Што е тоа?” „Вошка!“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Додека тие така се умееја што да прават, едно девојче ја фаќаше мајка си за прцлето што ѝ паѓаше до под појасот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Се буди. Станува. Ја фаќа мајка за рака и заедно одат во другата одаја. И тука е топло.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)