уништи (гл.) - во (предл.)

Добриот сон пак се јавуваше, желбата за слобода и Сентерлевиот рид ништо не можеше да ја уништи во нашите малечки срца.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Картагина беше заземена и уништена во 146 година. Зборовите на Катон не престанаа да бидат цитирани.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сето тоа е уништено во текот на првата светска војна, но веднаш потоа обновено.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Измамницата Надеж, и самата зла, го освојува светот да не се уништи во очај пред полавата на многуте зла.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Човекот попусто се бореше, свесно и потсвесно, да го изгуби, да го уништи во себе животинскиот дел од сонот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)