умира (гл.) - полека (прил.)

Филмот никогаш нема да го има тоа доживување на сурова, иманентна присутност, тој вид на „насилство”, катарза, страв или едноставно мирис, кој што го има театарот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Затоа не го преградуваше ноќе прозорецот и умираше полека од страв заради многу воздух.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Конечно, многу е посурово и во извесна смисла „повозбудливо” бивствувањето на Балкан (кој ако не е мртов, умира полека ама сигурно), отколку во скутот на старата курва наречена... итн. што читаш, што гледаш, со кого се дружиш?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)