тера (гл.) - човек (имн.)

Од слеп сиромав, манастирски ѓак, се најаде првин леб, со лебот побара сиренце, мавца, сланинка. Му текна дури и за мазниче — зелниче, та дотера дури до алва. Оти пак да не тера човекот?!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И ги терал луѓето да ги тепаат магарињата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)