суши (гл.) - уста (имн.)

Ми се сушеше устата, малку малку, ќе сетам сува уста.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ми се суши устата и само ми горчи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој што седи пред тебе без престан упорно те гледа в очи, со погледот те пронижува, со тупаницата полека, како да брои удари, удира на маса, со чизмата тропа на подот и тој поглед, тоа удирање, тоа тропање те обессилува, те облева пот, ти се суши устата, гркланот ти се стега, воздух ти снемува, пред очи се ти се смрачува, срцето ти чука забрзано, телото се згрчува...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И само ти се суши устата и те тера да пиеш вода.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Така си мислам за смртта, ама си мислам и за домашните. Може затоа и ми се суши устата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Почувствува како ѝ се суши устата што беше знак дека ѝ паѓа шеќерот во крвта.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)