сум (гл.) - дома (прил.)

Кога сум дома, пушам на балконот. Знаете, децата, жената никој не пушат. А пушењето е поштетно за оние кои не пушат.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- Тој што ми ја запалил куќата знаел дека не сум дома.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јас се смеам: „А кој смее да влезе кога сум дома“?
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Како тоа, Доце, кога тој палел ти да не си дома?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пред преселувањето Перса ја замоли девојчето кај неа да го остава По цел ден сум дома, а и големка е веќе, кај јас таму и таа, ќе ми го разубави животот, да знаеш, златна!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Посакав, и научив, да уживам во себе, во фотелјата во која седам. Уживам кога сум дома.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Во писмото стоеше: „За две недели сум дома“.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)