сум (гл.) - блиску (прил.)

- Бато, може да ми дадеш едно пенкало, моето престана да работи! – ќе му речам, влегувајќи ненадејно кај него, и додека да се сврти, веќе сум блиску и ѕиркам преку неговото рамо.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ако ме заборавиш Вечерва месечината е со чудна боја... а нејзината сенка ѕирка низ мојот прозорец... се обидувам некако да ја допрам. чинам ако ја допрам ќе сум блиску до тебе... зошто толку си ми далеку, колку ѕвездите .... како една најубава ѕвезда која ме мами...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Ме обзеде нова доза страв, ме обли студена пот, но и чувство на некаква храброст оти сум блиску до амбасадата! И тоа чувство ме тераше напред.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јас сум блиску до окопите. Пушките не работат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)